Juni 2009
1 juni 2009
Met de boot van half elf gingen we van Ameland af. Dat betekent opstaan, opruimen, inpakken en rijden. Onderweg (op de pier
in Holwerd) namen we nog een extra pauze omdat Tygo de fles moest hebben. In de loop van de middag waren we weer thuis. Uitpakken en opruimen. Daarmee is zo'n dag dan in feite wel gevuld. Maar het lange weekend Ameland was geslaagd!
Op de boot maakte ik nog wad foto's. De derde foto is vanuit het restaurant en dus door de ruit genomen. Als je goed kijkt, zie je de weerspiegelingen in de ruit. Over dat restaurant
gesproken: De gehaktballen in het bootrestaurant / zijn aan
de grote kant!:
In Leeuwarden stonden we in de file voor een rotonde. Er kwamen duizenden wielrenners voorbij. Geen wedstrijd. Eerder een toertocht o.i.d. 's Avonds op het journaal zagen we dat het een fietstocht langs alle elf de Friese steden betrof. Ik lees op internet
dat er 15.000 fietsers aan meedoen. Die hebben we niet allemaal
gezien, maar wel een (te) groot deel ervan.
Lidy's verjaardag schiet er op zo'n pak- en reisdag een beetje bij in. We vieren het later. Ik gaf Lidy vanochtend 'Ameland, beelden van een veranderend landschap' van Antoon Kuhlmann.
Zoekend naar informatie over dat boek kwam ik op dit weblog terecht. Het heet 'Ameland boeken' en het gaat - inderdaad - helemaal over boeken die over Ameland gaan. Op dat weblog
staat een link naar de Webgalerie van de persoon die ook dat weblog schrijft. Bij haar bestelde ik - na overleg met Lidy - een linosnede van de Amelander reddingboot met aan weerszijden vier paarden. Die krijgt Lidy dan niet
meer op haar, maar nog wel voor haar verjaardag. Dit is die linosnede en u dient dit te beschouwen als reclame en niet als overtreding van auteursrecht.
De laatste tijd lees ik 'Kronkels' van Simon Carmiggelt uit een grote doos knipsels. Allemaal 'Kronkels' uit de jaren '60 en '70. Ik zoek dan met name naar voor Schrijversinfo bruikbare opmerkingen over andere auteurs. Carmiggelt wordt langzaamaan een vergeten schrijver en dat is onterecht. Hij schreef prachtige en vaak ook citeerbare zinnen. Bijvoorbeeld deze (op 12 maart 1965) als hij het heeft over het afbreken van gebouwen in 's-Gravenhage:
Het moét blijkbaar. Jammer.
Maar de stad van je jeugd rot nu eenmaal weg als je gebit.
(Simon Carmiggelt, Het Parool, 12-03-1965)
2 juni 2009
Een dinsdag die voelt als een maandag. Ook voor de leerlingen: nogal wat leerlingen hadden de verkeerde boeken bij zich, omdat ze bij het inpakken van hun tas naar het rooster van maandag
hadden gekeken.
|
De tentoonstelling 'Het mooiste leeft in doodsgevaar'. Chr. J.
van Geel (1917-1974)' trekt de aandacht en maakt de tongen (en
pennen) los. Ik maakte daar al eerder melding van. Vandaag kreeg
ik een mailtje van iemand van Uitgeverij Bas Lubberhuizen. Daar
heeft men de Schrijversinfobladzijde over Chr.J. van Geel gelezen.
Die bladzijde 'kan best nog wat aanvulling gebruiken' (wat ik
niet zal ontkennen, ik heb er de website van de Koninklijke Bibliotheek
ook nog niet op nagekeken) en men stuurt mij, als ik dat wil,
graag het themanummer over Van Geel van 'De Parelduiker' toe.
Daar heb ik uiteraard geen bezwaar tegen. In juli wil ik de tentoonstelling
over Van Geel in museum Kranenburgh in Bergen (N-H) gaan bekijken
en dit themanummer moet daar een hele goede voorbereiding op
zijn. Van één van de samenstellers van de tentoonstelling
hoorde ik dat bezoekers vaak na afloop dit nummer van 'De Parelduiker'
kopen en dan na enkele dagen de tentoonstelling nógmaals
bezoeken. |
Vanmiddag heb ik een goed gesprek gehad met Albert van Kooten over het boekje over schrijvende Veenendalers. We zitten goed op schema qua tijd. We gaan ons lijstje met schrijversnamen
op zijn website zetten en hij regelt een stukje in een plaatselijke krant waarin we mensen vragen namen van opa's, moeders, tantes die een boek geschreven hebben en die in Veenendaal geboren
zijn of gewoond hebben aan ons door te geven (als ze op dat lijstje nog ontbreken). Daarna kunnen de schrijvers worden ingedeeld
in proza, poëzie, religie, gedenkboeken, studieboeken e.d.
en dan kunnen we bepalen wie we willen interviewen. Volgens mij
gaat dat een leuk boekje worden.
De Veenendaalse Krant vermeldt nu de boekenmarkt op de site. Dan zal het morgen ook wel in de krant zelf staan. Er staat
morgenook een advertentie(tje) in.
Weer boekenmarkt voor Frisia Villa
dinsdag 2 juni 2009 08:53
VEENENDAAL
- Alweer vijf jaar worden er in Veenendaal jaarlijks twee boekenmarkten
georganiseerd. Ook dit jaar vinden deze boekenmarkten weer plaats
en wel op zaterdag 6 juni en zaterdag 12 september van 10.00
tot 17.00 uur. De locatie is hetzelfde als vorige jaren: de Kerkewijk
voor de Frisia-villa (aansluitend op de zaterdagse warenmarkt).
Hier passen precies zeventien marktkramen. Handelaren uit
Veenendaal en directe omgeving zorgen zo voor achtenzestig strekkende
meter tweedehands boeken. Omdat de handelaren uit Veenendaal
komen, is er vaak iets te regelen als iemand een speciaal boek
zoekt en men het op deze zaterdag net niet bij zich heeft.
Voor de markt op 6 juni zijn overigens nog kramen beschikbaar.
Voor meer informatie kan contact opgenomen worden met Mats Beek,
0318-520529. |
1 bestelling: knipsels Dick Bruna.
3 juni 2009
"Meneer, weet u wat een kreus
is?"
'Een kneus?'
'Nee, een kreus!'
'Nooit van gehoord!'
Een kreus blijkt het klokhuis van een appel te zijn. Het is blijkbaar Betuws dialect en de leerling uit H4 is stomverbaasd dat ik het woord niet ken. Mijn Van Dale kent het wel. Zelfs
in drie betekenissen:
1. schaaf voor flauwe krommingen (kroosschaaf, gergelmes) (nevenvorm van kroos)
2. klokhuis van een appel of peer (nevenvorm van kroos)
3. rode veenbes of rode bosbes (ook kreuze)
|
De Rijnpost van afgelopen vrijdag had ik nog niet doorgekeken,
maar ze hebben een stukje over de boekenmarkt geplaatst. In de
Veenendaalse krant van vandaag staat het stukje dat ik gisteren
al citeerde (van hun site). De advertentie staat op bladzijde
twee op een mooi plekje. |
Nop Maas stelde in 1982 de (bibliofiel uitgegeven) bloemlezing 'Bloomers' samen. Van bloomers had ik nog nooit gehoord. Fokas Holthuis biedt deze uitgave vandaag aan voor 70. Ze
schrijven erbij: 'We durven er geen te citeren, maar een bloomer is
een letterkundige passage die door een lezer met een dirty mind
anders opgevat wordt dan door de auteur bedoeld is.' Zo'n omschrijving prikkelt mijn nieuwsgierigheid. Ik zocht wat op internet, maar het lukte me niet er meer informatie over te vinden.
Gelukkig zijn er zaterdag in het dorp - naast de boekenmarkt
- meerdere activiteiten. Dat kan elkaar alleen maar versterken.
Rond de kerk op de Markt is er een kleedjesmarkt voor één
of ander goed doel. Ook is er het startfeest voor de bouw van
het Kees Stipplein. Daar is werk van gemaakt. Aandacht in de
plaatselijke kranten én posters op borden aan lantaarnpalen
langs de grote straten in het dorp. Cees Sanders houdt een openingstoespraak
(Zijn speachschrijfster heeft me nog gebeld om informatie. Ze
kreeg Lidy aan de telefoon. Op het gemeentehuis denken ze dat
je niet/nooit werkt. Ze bellen altijd overdag naar huis. Lidy
verwees haar naar Schrijversinfo en zei daarbij dat ze ook naar
school kon bellen. Dat heeft ze uiteindelijk niet meer gedaan).
Ik had hier zaterdag wel even willen kijken, maar ik sta op de
boekenmarkt.
Jammer dat ook de gemeente over is gegaan op het gebruik van
het foeilelijke woord 'kids'. In Nederland heet dat gewoon 'kinderen'.
Ik vermoed dat Kees Stip het ook een lelijk woord zou hebben
gevonden. 'Kids' zijn geitjes. Daar zou Stip wel weer iets mee
gekund hebben.
Die 'Mister Kees' (alweer zo'n Anglicisme) intrigeert me wel.
Is dat wethouder Sanders? Of slaat het op Kees Stip? Is er een
sneldichter ingehuurd? Een living statue? |
|
4 juni 2009
Verkiezingsdag. Zes uur op. Half zeven op het gemeentehuis en even voor zeven uur op het stembureau. Het is even wennen, zo zonder stemmachine. Het stembureau ziet er anders uit met
stemhokjes. Zonder gordijnen deze keer. Als stembus is er geen melkbus
meer, maar een omgebouwde kliko. Als symbool vind ik dat een slechte keuze. Doe uw stem maar in de afvalbak! De opkomst om stembureau 10 was dramatisch laag. 282 kiezers
namen de moeite om te komen (van de ruim 1000 die er hadden kunnen
komen). Wat dat betreft was het een rustige dag. We hebben wat gepraat en ik had wat correctiewerk meegenomen. Het was al met al wel een leuke dag en het voordeel van zo weinig kiezers is dat
we redelijk snel klaar waren met tellen. Ik was de eerste die
de hele getelde, ingepakte en verzegelde handel weer op het gemeentehuis kwam afleveren (zo tegen half elf). Dat geeft toch een beetje
een Renswoudegevoel.
5 juni 2009
Ik had eventueel nog één kraam beschikbaar op de boekenmarkt van morgen. Voor mezelf vind ik één kraam genoeg, maar zonodig neem ik dan toch twee kramen. Het
wordt één kraam voor mij, want er belde nog iemand
of hij mee kon doen. Hij had de boekenmarkt én mijn telefoonnummer op dit weblog gevonden. Een onverwachte maar welkome bijwerking. Het scheelt mij vanavond ook een hoop uitzoekwerk, want voor
één kraam heb ik de houten kratjes van de vorige keer nog staan.
Ik hoef dan alleen wat bij te vullen en een beetje af te wisselen.
2 bestellingen: Jean Rouaud, 'De velden van eer', knipsels
6 juni 2009
Een droge boekenmarktdag. Dat is mazzel, want er was wel degelijk
kans op een bui. Om kwart over zeven belde de eerste handelaar
me al. Ik zat net te ontbijten. Of hij dezelfde kramen had als
de vorige keer. Ja, die had hij. We hadden gezegd: opbouwen vanaf
acht uur, maar toen ik om kwart voor acht aankwam, stonden er
al een stuk of vier collega's te wachten. Ik verkocht gelukkig
redelijk. Niet geweldig, maar ik ben wel tevreden. Ik vind het
leuk om poëzie en literatuur bij me te hebben en moet dan
accepteren dat ik wat minder verkoop. Daar is nou eenmaal - helaas
- niet het meeste vraag naar. Uit het kratje Godfried Bomans verkocht
ik redelijk wat boeken. Uit het kratje C. Buddingh' verkocht ik
één dichtbundeltje. Er werd wel regelmatig in gebladerd
en dan begon ik met die klant een praatje over Buddingh'. As het
een Buddingh'-liefhebber bleek te zijn gaf ik hem (meestal hem
?!) twee boekenleggers van Wim Huijser mee. Op de vorige markt
verkocht ik veel vertaalde literatuur (gekocht in Nijkerk). Vandaag
verkocht ik daar helemaal niets van (en ik had er vier kratjes
van bij me). Pas in het laatste uur ging er één
boek uit weg. Mensen komen met de gekste vragen aan de kraam.
Een mevrouw vroeg naar een boek over landschapsheggen. Ze wist
de titel niet en ook niet wie het geschreven heeft. Dan wordt
het lastig. Ik had een stapeltje Nederlandse lp's bij me. Niets
van verkocht. Wel vroeg er iemand naar een lp van 'Cursief', een
satirisch radioprogramma van lang geleden. Ook vroeg iemand naar
boeken van Rudolf van Reest. Ik heb van de man gehoord, maar had
er geen boeken van bij me (ik heb het nagekeken: ik heb op internet
'De zoon' en 'Die van verre staan' te koop staan). Deze klant
herkende ik als een oud-leraar van de Ichthus-mavo. Hij was mentor
van mijn broer Jan en is toen ooit nog bij ons thuis geweest.
Bovenstaande foto's zijn van achter de kraam genomen. De middelste foto is van een steltloopster uit een groep die reclame maakte
voor een aanstaand muziekfestival. Zulke optochtjes (met live-jazzmuziek) maken het centrum wel levendig.
De kraamhouders blijken heel verschillend verkocht te hebben. Naast mij vlogen de christelijke boeken weg. Een specialisatie die het in Veenendaal goed doet. Veel klanten waren ook herkenbaar van die doelgroep. Ik keek wel met een hééél lichte afgunst naar haar omzet. Kramen met veel kinderboeken
en strips deden ook goede zaken. Een andere kraamhouder (ook met kinderboeken) had echter nauwelijks iets verkocht. Ik kan niet beargumenteren waar dat nou aan ligt. Ook hij had een aantrekkelijk
aanbod op zijn kraam liggen.
7 juni 2009
Ik was kapot gisteren. De hele dag gestaan. Ik had wel een
stoeltje bij me, maar ik vind achter de kraam zitten niet prettig.
Emmy heeft een wat hoger krukje, waarop je wel even je benen tot
rust laat komen, maar waarbij je op ooghoogte met de klanten blijft.
Zo'n krukje zou ik nog wel willen hebben. Ik sliep 's avonds om
negen uur en heb het het-klokje-rond geslapen.
De kraam naast mij met christelijke boeken bood me de kans
om bij die collega te informeren naar in Veenendaal geboren of
gewoond hebbende schrijvers van christelijke boeken, Veense dominees
met name. Ze legde een briefje op haar kraam en kwam na een uurtje
met een lijstje:
- Ds. Bakker
- Ds. Assenberg
- Ds. Talsma
- Ds. Jongebreur
- Ds. Mulder
- Ds. Mijnders
- Ds. Hegeman
- Ds. Rietdijk
- Ds. Sonnevelt
- Dhr. Gaasbeek
- Dhr. de Bruin
- Ds. A. Vroegindewey
- Mevr. van Schuppen
- Dhr. R.
Bisschop
De laatste drie namen had ik, maar de rest is een mooie aanvulling.
Ik zal bij de Koninklijke Bibliotheek eens nakijken welke boeken
van deze dominees daar bekend zijn.
Van
Rijk kreeg ik (voor Lidy) een eerste druk van Stijfkopje. Ik had
hem verteld dat Lidy daar op rommel- en boekenmarkten altijd naar
zoekt. Hij kwam in een doos bij hem thuis dit boek tegen. De boeken
in die doos had hij bestemd voor de Koninklijke Bibliotheek. Die
blijken deze eerste druk niet te hebben. Rijk mailt erover: 'Dag Mats! Ik heb nog een verrassing voor je,
of eigenlijk voor Lidy. Ruim een jaar geleden heb ik een aantal
oudere boeken opzijgelegd om ze aan de KB te geven (het gaat om
drukken die ze daar niet hebben). Welke er in dat stapeltje zaten
was ik vergeten. Maar dezer dagen - opruimwerkzaamheden zijn geen
hobby van me, en verlopen schoksgewijs - kwam ik dat tegen en
wat zat er in? Stijfkopje, getrouwd en wel, druk uit 1896, de
eerste in Nederland. (Picarta meldt eerste drukken alleen in de
Arnhemse bibliotheek, de UB Leiden, en de Zeeuwsche Bibliotheek
te Middelburg; op Marktplaats.nl wordt het maar één
keer aangeboden, bij Kruimeltje). Ik stuur het jullie toe. Mocht
Lidy al een exemplaar hebben, geef het mijne dan door aan de KB
(als die het hebben wil).'Op de omslag staat
'Stijfkopje'. Op de titelbladzijde staat Stijfkopje (getrouwd).
Het gaat dus niet om het eerste deel. Het is vertaald door M.
de Bock-Hardenberg en uitgegeven door E.J. Brill.
Van Willem kocht ik gisteren op de boekenmarkt een boekje voor
het leesonderwijs op de basisschool: 'Trekvogels 6b'. Hij liet
het me zien omdat er een gedicht van Buddingh' in staat: 'Kooitje'
uit '128 vel schrijfpapier'. Ik koop niet alle boeken waar één
gedicht van Buddingh' in staat, dat is een missie zonder eind.
Deze kocht ik wel omdat het boekje me intrigeerde. Buddingh',
Ida Gerhardt, Paul van Ostayen en Chr.J. van Geel (om er een paar
te noemen) in een leesboekje voor de basisschool. Kom daar tegenwoordig
nog maar eens om! Dat niveau wordt niet meer gehaald. En als je
eerlijk bent, moet je je ook wel afvragen of de leerlingen dat
een jaar of dertig geleden (dat gok ik, er staat geen jaar van
uitgave in het boekje) wél aankonden. Waarschijnlijk kregen
ze het door de strot geduwd, zonder er veel mee te kunnen.
Opvallend is dat in dit boekje ook een verhaal uit
'De schippers van de Kameleon' van H. de Roos staat. Dat is dan
wel weer de hele andere kant. Al zullen de kinderen H. de Roos
waarschijnlijk meer gewaardeerd hebben dan Ida Gerhardt. Het boek
wordt afgesloten met een versje van Daan Zonderland. Dat soort
versjes lijkt mij wel heel geschikt voor elfjarigen. Er is een
toepasselijk tekeningetje voor gemaakt. Maar ik erger me dan weer
aan de haast en de slordigheid bij het samenstellen van dit soort
schoolboekjes. Als Daan Zonderland 'roltrap', 'kropsla' en 'bisschop'
als één woord schrijft, dan doet hij dat natuurlijk
ook met 'raapsteel'.
Voor liefhebbers van dit soort taalvaardigheid: Moors Magazine
maakte een bladzijde op internet met honderden van dit soort zaken
(en zij trekken de woorden dan wél weer in losse delen
uiteen, dat is ook niet consequent, want ze geven aan dat ze door
Daan Zonderland op het idee gebracht werden). De bladzijde staat hier en dit zijn een paar van hun vondsten:
als ik een bezem steel...
als
ik een bij bel...
als ik bloemetjes behang...
als ik een deur post...
als
ik een dijk graaf...
als ik een doel trap ...
als ik over donder preek...
als
ik duiven til...
Ruud ontwierp voor zijn studie een paar maanden geleden een
nieuw gezicht voor Schrijversinfo. Een jaar of acht geleden leerde
ik hem op school in een I-uur 'homepage maken'. Ik ben stil blijven
staan bij wat ik toen wist. Ruud is doorgegaan in zijn ontwikkeling
en weet er intussen veel meer van dan ik. Met zijn ontwerp was
ik heel tevreden (voor zijn opleiding kreeg hij er ook een voldoende
voor), maar het vervolgens zelf toepassen is nog weer een ander
verhaal. Ik heb een 30-dagen-versie van Dreamweaver gedownload,
maar kwam er toch niet helemaal uit. Vanmiddag was Ruud daarom
een paar uur hier om mij daarbij te helpen. Ik snap het principe
(denk ik) en als eerste resultaat staan de bladzijden over Hans Andreus en Edgar
Cairo én dit weblog van juni nu online.
2 bestellingen: Olaf J. de Landell, trilogie 'Porseleinboom',
knipsels Jac. Gazenbeek.
8 juni 2009
De beste grappen zijn degenen
waarom
ik eigenlijk moet wenen.
Die mij doen gillen
van verdriet
hoorde ik Goddank nog niet.
(Leo Vroman, Manke vliegen, blz.
28)
Een rommelige lesdag. In de kleine pauze was ik in (een ernstig)
gesprek met een leerling en de schoolpedagoog. Ik vond dat ik
dat gesprek niet bij de bel (eind van de pauze) af kon breken.
Toen ik dat tien minuten later toch deed en naar mijn lokaal
ging, waren de leerlingen verdwenen. Dat is wel begrijpelijk,
maar ik heb de afspraak met ze dat ze - die enkele keer dat zoiets
voorkomt - bij de unitleiding na gaan vragen of ik er ben en
of ik nog kom. Nu moest ik een rondje door de hele school lopen
om de leerlingen bijelkaar te krijgen. Het uur daarna was een
van vorige week woensdag naar vandaag verplaatste les. Lokaal
213 stond op het scherm, maar daar bleek al een andere collega
gewoon zijn vaste les te geven. Zoeken naar een leeg lokaal kost
ook weer tien minuten. Zulke lessen komen al niet meer goed.
Het blijft dan rommelig en licht rumoerig in zo'n lesuur.
Nadat ik ze een preek had gegeven over op mij wachten en uit
jezelf aan het werk gaan, vroeg één leerling mij
of ik dit weekend wel goed geslapen had. Ik zei tegen hem: 'Dat
lijkt een vriendelijke vraag naar mijn nachtrust, maar wat je
bedoelt is: Hou eens op met zeuren, ouwe chaggerijn!' Ik keek
hem hierbij strak aan en hij knikte: dat bedoelde hij eigenlijk
wel, ja.
|
Ria kwam gisteren voor de verjaardag van Lidy, maar bracht voor mij ook een boekje mee. Jip en Janneke in het Latijn. Een vertaling uit 2000 door Harm-Jan van Dam. Een fraaie omslag, waarop Jippus en Jannica in een oude Romeinse ruïne om zich heen staan te kijken. Klassiek was al het fragment waarin Jip en Janneke elkaar voor het eerst zien en Jip door het gat in de heg kruipt en met deze vertaling in het Latijn zijn de buurkinderen definitief klassiek geworden. |
Hoe heet je? vroeg Jip. Janneke, zei het meisje. Ik woon hier. Gisteren woonde je nog niet hier, zei Jip, Vandaag woon ik hier, zei Janneke. Kom je met mij spelen? Ik zal door het gat kruipen, zei Jip. En hij stak eerst zijn hoofd door het gat. En toen zijn ene arm. En toen zijn andere arm. Maar het hielp niet. Jip zat vast |
Quid tibi nomen? rogavit Jippus. Jannica sum, puella dixit. Hic habito. Heri quidem illic non habitabas, dixit Jippus. Hodie autem hic habito, dixit Jannica. Quin venis ut ludamus? Saepem quadrupes transibo, dixit Jippus. Primum per foramen pertulit caput. Postea bracchium alterum. Postea alterum. Et infixus erat. |
Het roept nog een andere prangende vraag bij mij op: Welk gat in de heg is nu beroemder, het gat in de heg van Siebelinks violenkwekerij of het gat in de heg van Schmidts Jip en Janneke?
Vanavond zagen we op school de voorstelling 'Sneeuwwitje en nogal wat dwergen'. Een vrije bewerking van het sprookje, met diverse toepasselijke liedjes (een nummer van Marco Borsato als Sneeuwwitje in de glazen kist ligt). De muziek werd verzorgd door een live-band, bestaande uit leerlingen en muziekdocenten. Wat me vooral opviel was hoe goed de leerlingen doorspeelden en meespeelden, ook in hun mimiek, als ze op het toneel geen tekst hadden. 's Avonds naar school gaan is zo geen straf.
3 bestellingen: J. Bernlef: 'Kokkels', H.J. Oolbekkink, 'Gebrek aan aanwezigheid', knipsels J.P. Franssens.
9 juni 2009
Alweer roostergerommel. Mijn tweede uur zou naar het zevende uur worden verplaatst. Dat ging toch niet door. Vervolgens stond er op de beeldschermen de cryptische omschrijving 'V3a 2e uur vervalt (i.p.v. 7e)'. Het zevende uur hadden ze al geen les van mij en nu dus blijkbaar ook het tweee uur niet. Er had moeten staan '2e uur gaat gewoon door', of er had gewoon niets moeten staan. Uiteindelijk kon dat uur alsnog naar het zevende worden verplaatst, omdat de collega die die klas dat uur zou hebben ziek was. De betogen van die leerlingen zijn nu gewoon gehouden. Dat moest ook wel, want veel uitloopmogelijkheid heb ik niet meer.
Vorige maand maakte ik, n.a.v. een knipsel, een Schrijversinfobladzijde over Johan W. Schotman. Ik kende hem vooral van een aantal - in de jaren '70 gekochte - citatenboekjes als 'Bronnen van hoop' en 'Bronnen van levenskunst'. De familie van de in 1976 overleden Schotman heeft de bladzijde op internet gevonden en is er enthousiast over. Gisteren kreeg ik per mail wat foto's en men zal ook nog wat biografische gegevens en wat andere scans mailen. Zulke onverwachte contacten maken het werken aan zo'n site leuk!
|
|
19 jaar oud |
|
|
|
De imker Schotman |
circa 1970 |
1 bestelling: Molière, 'Le Bourgeois Gentilhomme'.
10 juni 2009
Nog anderhalve lesweek en zo voelt het ook. Ik ben moe en zelfs wat kortaf tegen de leerlingen. Er moet nog zoveel (betogen, debatten, schrijfoprachten, boekverslagen) in die laatste dagen. Dat heb ik niet goed gepland. Ik merk dat ik achter de feiten aanloop en dat is op zichzelf al een vermoeiende bezigheid. Een leerling uit H4 kwam op mijn kantoor een afspraak voor een in te halen SO maken. Ze vroeg me of ik moe was. Ze vond me een paar maanden geleden rustig en relaxed en nu gehaast en vergeetachtig ('U moet steeds naar beneden om iets op te halen'). Ze heeft gelijk en het is niet goed dat het mijn leerlingen opvalt. Nu moet ik het maar uitzingen, maar volgend schooljaar moet ik de zaken beter plannen.
Zo'n boekenmarkt ijlt altijd nog wat na. Met bestellingen, maar ook met contacten. Vandaag mailde Micha Meinderts. Hij is geboren in Gouda op 07-09-1981, kwam in 1982 in Veenendaal wonen en publiceerde in 2008 de roman 'Cadans'. Hij woont nu in Amerika.
Elke avond lees ik op bed een paar uitgeknipte 'Kronkels'. Van de jaargangen 'Kronkels' wil ik een overzicht maken dat er ongeveer zo uit moet gaan zien:
- Simon Carmiggelt, Leest U ? (over 'Wat leest U?'), Kronkel, Het Parool, 24-11-1959.
Simon Carmiggelt, Woordjes (over een bezoek aan Walter de Ridder), Kronkel, Het Parool, 11-09-1962.
Simon Carmiggelt, Hoofdstuk (over Willem Elsschot), Kronkel, Het Parool, 12-09-1962.
Simon Carmiggelt, Boorman (over Jules van den Valenpint, die model stond voor Boorman), Kronkel, Het Parool, 14-09-1962.
Simon Carmiggelt, Lijmen (over de toneelbewerking van Lijmen/Het Been van Elsschot door Manuel van Loggem), Kronkel, Het Parool, 20-10-1962.
Simon Carmiggelt, Ben (over Ben van Eysselsteijn, t.g.v. zijn pensionering), Kronkel, Het Parool, 01-02-1963.
Simon Carmiggelt, Smal (over Raymond Chandler, Budd Schulberg en Charles Jackson), Kronkel, Het Parool, 27-11-1963.
Simon Carmiggelt, Roem (over beroemdheid en een avondportier die een taxi belt), Kronkel, Het Parool, 02-04-1964.
Simon Carmiggelt, De Straat (Maurice Utrillo en Montmartre), Kronkel, Het Parool, 07-04-1964.
Simon Carmiggelt, Post (o.a. over Raymond Chandler), Kronkel, Het Parool, 13-04-1964.
Simon Carmiggelt, Stukjes (over Rinus Ferdinandusse, n.a.v. 'Neem er eentje van mij'), Kronkel, Het Parool, 01-12-1964.
Simon Carmiggelt, Salden (over Helmut Salden, n.a.v. een tentoonstelling van zijn werk in het museum van het boek), Kronkel, Het Parool, 28-12-1964.
Simon Carmiggelt, Hussem (over Willem Hussem, t.g.v. diens 65e verjaardag), Kronkel, Het Parool, 29-01-1965.
Simon Carmiggelt, Charlie (over Charlie Chaplin, n.a.v. het boek van Charles Boost over Chaplin), Kronkel, Het Parool, 03-02-1965.
Simon Carmiggelt, Hé, seg! (over de spelling van het Amsterdams/dialect in het algemeen), Kronkel, Het Parool, 20-02-1965.
Simon Carmiggelt, Namen (over Simon Vestdijk en beschrijvingen van toiletbezoek in de literatuur), Kronkel, Het Parool, 25-02-1965.
Simon Carmiggelt, Bedankt (over Stan Laurel, n.a.v. diens overlijden), Kronkel, Het Parool, 02-03-1965.
Simon Carmiggelt, Grap (over koffiehuis 't Goude Hooft in 's-Gravenhage), Kronkel, Het Parool, 12-03-1965.
Simon Carmiggelt, Annie (over Annie M.G. Schmidt, n.a.v. de Staatsprijs voor het kinderboek), Kronkel, Het Parool, 12-03-1965.
- Simon Carmiggelt, Leeuw (over Churchill, n.a.v. het boek 'The wit of Sir Winston'), Kronkel, Het Parool, 31-03-1965.
|
Van Riet kreeg ik het boekje 'Animallepraat' van Geintje Kort te leen. Deze Geintje is de beste navolgster van de dierengedichten van Kees Stip die ik ken. Ook het pseudoniem is gekozen in de sfeer van 'Trijntje Fop'. Geintje is bibliothecaresse en publiceerde de dierengedichtjes tweewekelijks in OBDATA (het blad van de OBD). Deze bundeling 'Animallepraat' verscheen in 1998 als uitgave van de Overijsselse Bibliotheek Dienst. |
Op een boxer
Een boxer, tamelijk gevat,
die in de paardenhandel zat,
stond op de markt te Hindeloopen
flinke hengsten te verkopen
en wanneer na elke stunt
de voorraad flink was uitgedund,
dan droomde hij, een heel karwei,
er 's nachts weer nieuwe merries bij.
|
Op een groenling
Een groenling die in mei te Emmen
voor de eerste keer mocht stemmen,
zag zichzelf wat laconiek
als groentje in de politiek,
maar toen die vogel op een dag
zijn naam op grote posters zag,
besloot het beestje blindelings
zijn stem te geven aan Groenlings.
|
1 bestelling: 3 x Paul Rodenko.
11 juni 2009
'Meneer, koopt uw vrouw uw kleren voor u?' vraagt Waffae me, zomaar ineens, uit het niets. 'Ja, meestal wel. Dit shirt, met dat roze streepje, zou ik zelf niet zo snel hebben uitgezocht.' Dat vermoedde ze al. Maar dit vindt ze wel een heel mooi shirt en dat wat ik gisteren aanhad trouwens ook. Beide shirts kochten we in de opheffingsuitverkoop, vorig jaar bij Jan van Schuppen. We betaalden er toen een tientje of drie per stuk voor, maar normaal kostten ze ver over de honder euro per stuk. Dat zou ik nooit voor een shirt gegeven hebben, maar het is wel sterk dat zestienjarige meiden de kwaliteit er blijkbaar toch aan af zien.
Twee debatten in H4f vandaag. Over importbruiden en over terrorisme. De stellingen zijn:
- Nederland is vol. Ook geen huwelijkspartners meer uit het buitenland halen.
- Tegen terrorisme kun je niets doen.
Debatteren kunnen 4-havo leerlingen al heel aardig. Kletsen kunnen ze wel. Ze hebben meer moeite met de inhoud. Het lastige in deze debatten zit voor ze in het feit dat ze zich voor moeten bereiden op argumenten vóór en argumenten tegen. Ze krijgen pas vijf minuten voor het debat van mij te horen of ze voor zijn of tegen en wie hun partner in het debat is. Thom moest vandaag betogen dat importbruiden wel mogen komen, terwijl hij daar hartgrondig tegen is. Hij is één van de beste debaters in de klas, maar had het hier toch moeilijk mee. Zijn tegenstanders zetten vooral in op het geld dat Nederland kwijt is aan inburgeringscursussen en uitkeringen. Hij gooide toen Franse en Duitse bruiden in de strijd, die volgens hem lang zo veel cursussen niet hoeven te volgen. Die kennen de taal en de cultuur heel snel. Daarmee won hij dit gedeelte van het debat, zijn tegenstanders legden zich erbij neer. Zijn argument was natuurlijk baarlijke nonsens; binnen de Europese Unie is er vrij verkeer van personen en goederen, dus in dit debat gaat het helemaal niet over Franse of Duitse bruiden!
In het enkele milimeters brede randje tussen de oprit en de muur van het huis bloeien de papavers. Ze zijn ruim een meter hoog, staan eigenlijk in de weg, maar we laten ze er nog even staan. Het is wonderlijk hoe dat zaad kans ziet in die smalle spleet te ontkiemen en je vraagt je af waar de plant zijn water en voedsel vandaan haalt. In de achtertuin is de kers rood en zwaar van de vruchten. Nog nooit hingen er zoveel kersen aan. Veel eten we er zelf niet, want de vogels zijn ons voor. Het grasveld ligt bezaaid met wat de vogels zoal wegdoen.
Wie begint met het lezen van poëzie kijkt met eerbied naar het geschrevene en voelt na enige tijd de behoefte zelf ook poëzie te schrijven. De bewondering voor de dichters kan dan gaandeweg omslaan in wantrouwen. Hij gaat zich afvragen of de eerder bewonderde dichters die bewondering wel echt waard zijn. Hij ziet dat zij gedeeltelijk een spel spelen met de bedoeling de bewondering van de lezer in stand te houden. De beginnende dichter kan dan twee dingen doen: Hij kan het spel mee gaan spelen en zelf ook hoogdravende verhalen over zijn werk rondstrooien. Hij kan ook openbaar gaan maken dat er voor die eerste bewondering achteraf niet zo heel veel reden blijkt te zijn.
De post bracht gisteren 'Schuchter en iets luider' van A. Marja. Een bundel essays, geschreven in 1942 en gedrukt in 1946. De bovenstaande alinea is de in mijn eigen woorden samengevatte inleiding van die bundel. Marja kiest hier voor de de tweede optie: hij kijkt kritisch naar het werk van erkende dichters en prikt hier en daar door het gespeelde spel heen, soms schuchter, soms iets luider. Ik kocht het boekje omdat er een hoofdstuk over Hein de Bruin in staat en secundaire literatuur over De Bruin is schaars.
1 bestelling: DVD 'De vierde man'.
12 juni 2009
|
Naar aanleiding van Schrijversinfo krijg ik een paar keer per week vragen over een schrijver of een boek. Meestal probeer ik zo'n vraag wel te beantwoorden, maar ik ben natuurlijk geen kenner van het werk van al die schrijvers. Vandaag krijg ik een voorzichtig mailtje van een mevrouw die eerst vraagt of ze mij een vraag mag stellen. Dat is heel voorzichtig, maar wel aardig. En op die vraag kun je eigenlijk geen nee meer zeggen: 'Hallo, Ik kreeg dit email adres opeens toen ik iets wilde opzoeken over Koos van Zomeren, al vond ik niet wat ik zocht. Mag ik U misschien een vraag stellen, omdat uw emailadres onder
het verhaal stond? Ik zoek nl iets dat de boekhandel niet kan vinden, maar er toch wel zou kunnen zijn, maar weet niet of u ook vragen beantwoord.' Ik antwoordde dat ze me die vraag best mocht stellen en een paar uur later kwam de volgende mail: 'Geachte mijnheer Beek, Dank u voor de reactie. Het gaat over de Boom voor boom verhalen op de achterpagina in het NRC vorig jaar. Het waren voor mij erg leuke verhalen over steeds een andere bijzondere boom, ik keek er gewoon naar uit. Wat ik ook zo bijzonder vond waren de foto's van elke boom waar hij over schreef. Ik besloot , als deze verhalen uitgegeven werden, het bomenboek te kopen. Op een dag was de laatste aflevering van de serie verhalen en daarbij stond dat eind augustus,(vorig jaar), Het Bomenboek van Koos van Zomeren zou verschijnen. Ik bestelde het bij de boekhandel. Maar , tot mijn grote schrik, het was heel anders dan de stukken in het NRC..Er waren GEEN foto's bij, en de foto's maakten de stukjes nou juist zo duidelijk. Je kon je helemaal in de boom en zijn omgeving inleven. De boekhandelaar heeft zijn groothandel en het NRC gebeld, maar niemand wist iets over een bomenboek met foto's zoals ze in het NRC had gestaan. Mijn vraag is of u weet of er een boek is uitgekomen, een bomenboek, waar bij elke boom een kleurenfoto van de beschreven boom staat. Ik kreeg weer hoop toen ik het artikel over Koos van Zomeren zag met uw emailadres eronder op de computer en hoop dat u het misschien weet. Dank voor uw moeite.' Ik voel het precies zo als deze mevrouw. De foto's vormden in mijn ogen een eenheid met het verhaal van Koos van Zomeren en ook mij vielen de tekeningen en etsen van Erik Ommen in het boek tegen. Niet omdat ze nou technisch slecht waren o.i.d., maar omdat ik me zo had ingesteld op de foto's. |
Een verrassende stelling in een betoog in V3 vandaag: Er moeten leerlingen in de sollicitatiecommissie voor docenten zitten! Deze leerling constateerde dat er een enkele keer docenten worden aangenomen die geen les kunnen geven en geen orde kunnen houden. Als er een leerling in de sollicitatieronde meedraait, zou zo'n docent nooit aangesteld worden. Ik ben niet tegen de gedachte, maar deze leerling overschat zichzelf (en de andere leerlingen) een beetje. We hebben een leerlingenraad. Het is helemaal geen slecht idee om die te betrekken bij de sollicitaties, maar tegelijkertijd is het een beetje schijndemocratie. Ik beloofde haar het idee bij de rector neer te leggen. Dat heb ik ook gedaan en hij staat er in principe niet onwelwillend tegenover.
Om leerlingen te prikkelen, mag ik graag dingen die ze zeggen heel letterlijk nemen. Ze krijgen dat door en proberen het zelfs voor te zijn (waarmee ik mijn doel wel heb bereikt). Wenneke mailt me: 'Hallo meneer Beek, U heeft laatst gezegd dat we moeten mailen als we het boekverslag van cluster 4 via de mail willen hebben. Zou u mij het boekverslag willen mailen? (en niet zeggen dat je dat wel wilt, maar ook doen). Groetjes, Wenneke.' Heerlijk! In de mail zou ik dat (flauwe) antwoord niet gegeven hebben, maar in de klas zou ik het hebben kunnen doen. Wat ook mooi is: in haar mail schrijft ze 'u', maar tussen de haakjes schrijft ze 'je'. Wie zei dat onderwijs niet leuk is?
Aan het eind van de middag haalde ik in Wageningen een doosje boeken op. Iemand die dit weblog leest mailde me een lijstje boeken en vroeg me erop te bieden. Dat deed ik en we werden het eens. Ik heb - denk ik - een redelijke prijs gegeven voor een mooi partijtje boeken, meest schrijvers van rond 1900. Bijvoorbeeld:
- Frans Coenen, In duisternis (Salamander-pocket, 1e druk 1903)
- Frans Coenen, Een zwakke (Prisma-pocket, 1e druk 1896)
- Frans Coenen, Een uitweg. Een keuze uit de verhalen (gebonden, stofomslag, 1981)
- Frans Coenen, Zondagsrust/Bezwaarlijke liefde (Amstel Klassiek, 1e druk 1902)
- Frans Coenen, Burgermensen (Amstel Klassiek, 1e druk 1905)
- Frans Coenen, Verveling (Amstel Klassiek, 1e druk 1892)
- Frans Coenen, Onpersoonlijke herinneringen (Amstel Klassiek, 1983)
- Frans Coenen, themanummer Engelbewaarder (1980)
- Marcellus Emants, Vijftig (Amstel Klassiek, 1e druk 1899)
- Marcellus Emants, Afgestorven (Nederlandsche bibliotheek, 1916)
- Marcellus Emants, Drie novellen (Prisma-pocket, 1e druk 1879)
- Marcellus Emants, Inwijding (Amstel Klassiek, 1e druk 1901)
- Marcellus Emants, Juffrouw Lina (Amstel Klassiek, 1982)
- Marcellus Emants, Op zee (Amstel Klassiek, 1983)
Vanavond heb ik de Schrijversinfobladzijde over Anne Provoost toegevoegd. Het is de laatste schrijfster die ook door mijn V3-leerlingen bestudeerd moet worden. Ik heb alleen nog geen passend citaat van haar gevonden, maar dat moet dan maar op een later moment.
1 bestelling: Ambrose Bierce, 'Alle verhalen'.
13 juni 2009
De Babymax houdt ermee op. Vandaag is er een uitverkoop in het magazijn. Als je net opa bent dan doen dit soort mededelingen er (helaas) ineens weer toe. Er moet een nieuw dekentje komen. In het magazijn staan veel kinderstoelen, kinderwagens en babybedjes, maar uiteraard net geen dekentjes. Die zijn er wel in de gewone winkel, met 15% korting. Deze beker laat ik aan mij voorbijgaan. Lidy gaat naar die winkel en ik ga naar het naast het magazijn gelegen Kringloopcentrum.
Daar hebben ze de oude lp's weggedaan. Dat was ook een rommeltje. Wat er nu staat is kwalitatief een stuk beter, maar ook iets duurder. Ik kocht:
- Mathilde Santing, Mathilde Santing
- Mathilde Santing, Water under the bridge
- Gruppo Sportivo, Back to 78 (met 'Blah Blah Magazines', 'hey girl', 'Bernadette' en 'Tokyo')
Verder kocht ik o.a. deze boeken:
- Bibeb, Bibeb & VIP's
- René Stoute, Op de rug van vuile zwanen
- Marcel Möring, Dis
- Robert Vernooy, De tedere tiranie
- Rosita Steenbeek, Ontmoeting in Venetië
- Remco Campert, Luister goed naar wat ik verzwijg
|
Om half twee stonden ineens Cees en Lena met een cadeautje voor de deur. Cees (= wethouder Sanders) hield vorige week een toespraak bij de opening van de werkzaamheden aan het Kees Stipplein. Voor die toespraak had hij rijkelijk geput uit mijn site over Kees Stip. Daarom had hij een oranje 'crew'-T-shirt voor me apart gehouden. Dat zijn leuke en attente verrassingen! |
|
Suzanne heeft vandaag een vrijgezellenfeest. Gijs is bezig met de vijver. Daarom is Tygo vanmiddag hier. Gijs komt vanavond ook bij ons eten. Ruud heeft bij het ontwerpen van de nieuwe 'look' voor Schrijversinfo een willekeurige foto van een baby met een stapel boeken in de linkerbovenhoek geplaatst. Die foto moet natuurlijk vervangen worden door een foto van Tygo met een stapel boeken. Die foto probeerden we vanmiddag te maken, maar Tygo is er nog te klein voor. We hebben er een paar gemaakt, maar we doen dat over een maand of drie nog wel eens over. Dan kunnen we ook zorgen voor een witte achtergrond aan de rechterkant.
Ik moet dit weekend erg veel boekverslagen, schrijfplannen en schrijfdossiers beoordelen. Te laat gepland en ik wil ze e.e.a. voor de CT-week teruggeven. Ik begon met de boekverslagen van V3a. De leerlingen lazen o.a.:
- Stijn Aerden, Goochelaar, geen konijnen
- Boudewijn Büch, Het Dolhuis
- Renate Dorrestein, Verborgen gebreken
- Renate Dorrestein, Zonder genade (2x)
- Ronald Giphart, Phileine zegt sorry
- Ronald Giphart, Troost
- Karel Glastra van Loon, De passievrucht (2x)
- Paul Goeken, Hammerhead
- Maarten 't Hart, De kroongetuige
- Kluun, De weduwnaar
- Tim Krabbé, De grot
- Tim Krabbé, Een tafel vol vlinders
- Tim Krabbé, Het gouden ei (3x)
- Josien Laurier, Een hemels meisje
- Maria Mosterd, Echte mannen eten geen kaas
- Esther Verhoef, Alles te verliezen
Deze V3-leerlingen maken nu de overstap van jeugdliteratuur naar literatuur voor volwassenen. Sommigen zijn eraan toe, anderen nog niet. Siebe heeft 'Verborgen gebreken' van Renate Dorrestein gelezen en omschrijft dat wel mooi in zijn verslag. Bij de opdracht: 'Geef het boek een cijfer. Leg uit waarom je dit cijfer geeft' schrijft hij: '6, ik geef dit cijfer omdat het boek voor mijn doelgroep, jongeren, veel te moeilijk is. Ik kreeg regelmatig hoofdpijn van het lezen en dacht even dat ik depressief zou worden.' En op de vraag: 'welk persoon vind jij het leukst?' antwoordt hij: 'Ik vind niet echt een persoon het leukst. Maar ik vind Agnes wel het minst niet leuk.' Lonieke heeft een verrassend antwoord op de vraag: 'Waarom heb je dit boek gekozen?' 'Omdat de broer van mijn oom het boek geschreven heeft, en ik wel eens wilde weten of hij een goede schrijver is.' (De bedoelde schrijver is Stijn Aerden. Lonieke geeft het boek uiteindelijk een 7 en ik op mijn beurt Lonieke een 8,2)
We liepen in de loop van de middag een stukje met de wandelwagen door de wijk. In de struiken langs de sloot aan de Nijhofflaan vonden we een rode ballon met een kaartje eraan. Femke van Echteld uit Cothen liet de ballon vanmorgen los. Het terugsturen van zo'n kaartje wordt je tegenwoordig heel makkelijk gemaakt. Er staat een antwoordnummer op, dus er hoeft niet eens meer een postzegel op.
Op het kaartje mag ik mijn naam en adres invullen. Dat lijkt me niet helemaal juist. Als het een wedstrijd is, willen ze weten waar de ballon gevonden is en niet waar ik woon. Ik kan best heel ergens anders wonen dan waar ik de ballon heb gevonden!
De komende tijd probeer ik elke dag een bladzijde van Schrijversinfo om te zetten in de nieuwe layout. Dan kost het me nog bijna een jaar om de hele handel over te zetten. Ik zal steeds met één zinnetje in dit weblog noteren welke bladzijden er overgezet zijn. Op dit moment zijn dat:
- Kader Abdollah
- C.S. Adama van Scheltema
- A. Alberts
- Lex Althoff
- Hans Andreus
- Theo van Baaren
- Piet Bakker
- Edgar Cairo
- Anne Provoost
14 juni 2009
Mijn V3-leerlingen moeten in een apart literatuurschrift aantekeningen maken (zoeken op internet, niet uitprinten en inplakken, maar handgeschreven) over elke auteur die we in ons lesboek tegenkomen (aan het begin van een hoofdstuk met een fragment van een verhaal en aan het eind van een hoofdstuk met een gedicht). Ze hebben nu dertien schrijvers op die manier bestudeerd. Deze week krijgen ze voor de tweede keer een 'open schrift-SO' van me. Ik stel zestig vragen over die auteurs. Van die zestig moeten ze er veertig beantwoorden. Ze mogen bladeren in hun aantekeningen én ze mogen dus twintig vragen onbeantwoord laten (ze kunnen immers niet alles genoteerd hebben). IJverige leerlingen halen een hoog cijfer, luiaards halen een laag cijfer en - niet in de laatste plaats - voor mij is dit eindelijk eens een literatuuropdracht waar de leerlingen veel werk aan hebben en niet de leraar! Voorbeelden van vandaag bedachte vragen (test uw literatuurkennis):
1. Waar kan Slauerhoff (volgens een bekend gedicht) eigenlijk alleen maar wonen?
13. Over welke twee dieren schreef Maarten ’t Hart (als bioloog) een wetenschappelijk boek?
20. Een kinderboek uit 1996 van Ted van Lieshout heeft een opvallende titel. Het is eigenlijk een afkorting. Wat is die titel?
24. Renate Dorrestein schreef het boekenweekgeschenk 1997. Wat is de titel?
30. Begin jaren ’50 woonde Remco Campert (net als veel andere schrijvers) in een Europese hoofdstad. Welke?
36. Wie uit de familie van Anne Provoost was een grindewal?
39. Rutger Kopland is een pseudoniem. Wat is zijn echte naam?
49. Van welke stad was Moeyaert van 2006 tot 2008 stadsdichter?
54. Wat is de titel van het in 2008 verschenen boek voor volwassenen van Joost Heyink?
57. Welk onlogisch natuurverschijnsel vormt de titel van een boek van Simone van der Vlugt?
Mijn kersenboompje zat behoorlijk vol. In de Betuwe schijnt de kersenoogst juist tegen te vallen. De opbrengst is tientallen procenten lager dan normaal, vanwege rui. Rui? Dieren zijn in de rui, maar kersenbomen? In een andere krant lees ik de - toch wel voor de hand liggende - betekenis. Kersen vallen zomaar - onrijp - van de bomen. het zal toch geen kersenkwekerstruc zijn om de prijzen kunstmatig hoog te houden?
Ik blijf mij verbazen over de slordigheid van mensen. De bovenstaande FC Knudde-strip stond in 'De Gelderlander' van eergisteren (12-06-2009). Wat staat er bij de eerste invulmogelijkheid van deze meerkeuzevraag? Eerst snapte ik het antwoord niet, daarna las ik eroverheen. Ik neem aan dat Toon van Driel 'solliciteerde' bedoelt, maar er staat 'solliteerde'. Ziet niemand dat? Is er geen controle op dat soort zaken? Of ben ik nou zo'n zeur en interesseert dit verder niemand?
Overgezet: Kees Fens, Top Naeff, Jan Prins, Koos Schuur, Paul de Wispelaere.
2 bestellingen: 'Pim, Frits en Ida' deel 1 en 2, (Zevende) Detective & Thrillergids en (Tiende) Detective & Thrillergids.
15 juni 2009
Sjoerd Kuyper hield op 13 mei de Annie M.G. Schmidtlezing. In stevige taal stelde hij de ontwikkeling in kinderboekenland aan de kaak (de complete tekst van de lezing staat hier in pdf.) Er werd flink op de lezing gereageerd. De Vereniging van Letterkundigen verzond dit persbericht: 'In zijn Annie M.G. Schmidtlezing, uitgesproken op 13 mei, uit kinderboekenschrijver Sjoerd Kuyper zijn zorg over de mentaliteit van uitgevers van jeugdliteratuur. De VvL deelt deze zorg. De contracten die de laatste jaren veelvuldig van de zijde van jeugdboekenuitgevers worden aangeboden aan jeugdboekenschrijvers (en overigens ook vertalers) dragen bij aan de vercommercialisering van de Nederlandse jeugdliteratuur. De beroepsvereniging van literaire schrijvers en de Werkgroep Jeugdboeken van onze vereniging streven naar de handhaving van en de verdere toepassing op jeugdliteratuur van het ‘Modelcontract voor oorspronkelijk Nederlands werk’. Dit Modelcontract is in goed overleg tussen verenigde schrijvers en verenigde uitgevers tot stand gekomen en is prima bruikbaar.' Ted van Lieshout geeft in zijn weblog een aantal reacties op de lezing en de gevolgen daarvan. Gevolgen is niet teveel gezegd, want dit weekend werd bekend dat uitgeverij Nieuw Amsterdam naar aanleiding van die lezing de samenwerking met Sjoerd Kuyper heeft opgezegd! Dit klinkt toch wel heel erg als straf voor kritiek.
Overgezet: Tim Krabbé, Citaten (nieuwe verwijsbladzijde), A - Citaten - A, Thea Beckman, Paul Snoek, C. Rijnsdorp.
1 bestelling: Bert Bosma, 'Een vreemdeling voorgoed'.
16 juni 2009
De buurman kwam vanmorgen tegelijk met mij de deur uit, op weg naar het werk. 'We mogen weer', zei hij. Ik heb altijd gedacht dat 'We mogen weer' een typische lerarenopmerking was. Aan het eind van de pauze gaat de bel en verzuchten de leraren: 'We mogen weer.' Maar blijkbaar wordt het buiten het onderwijs ook geroepen.
De meeste boekverslagen van mijn andere V3-klas zijn ook binnen. Het is weer een heel andere dwarsdoorsnee van de Nederlandse literatuur:
- Kader Abdollah, Portretten en een oude droom
- Samira Atari, Verkeerd verbonden
- J. Bernlef, Hersenschimmen
- Arnon Grunberg, Het aapje dat geluk pakt
- Maarten 't Hart, De kroongetuige
- Kluun, Komt een vrouw bij de dokter
- Tim Krabbé, De grot
- Tim Krabbé, Een tafel vol vlinders (2x)
- Tessa de Loo, De tweeling
- Marga Minco, Het bittere kruid
- Erwin Mortier, Marcel
- Harry Mulisch, De aanslag
- Ward Ruyslinck, Wierook en tranen
- Pauline Slot, Zuiderkruis
- Leon de Winter, God's Gym
De leerlingen moeten ook de vraag beantwoorden 'Waarom heb je dit boek gekozen?' Bij bijna de helft van de leerlingen blijkt het thuisfront die keuze te bepalen. 'Mijn moeder zei dat het een mooi boek was.' Of: 'Ik keek thuis in de boekenkast en daar stond dit boek.'
De verrassing in het rijtje is het boek van Samira Atari. Een vrijgevochte jonge Marokkaanse. Ik vind het positief dat mijn jonge Marokkaanse meiden boeken lezen, geschreven door jonge Marokkaanse meiden. Dit boek verrast doordat het buiten de verwachte kaders treedt. De hoofdpersoon slaat door in seks en in grof taalgebruik. Marieke Kremer schreef in 2006 in de 'Spits' over dit boek: 'Uitgeverij Rothschild & Bach zal Verkeerd verbonden niet op de markt hebben gebracht omdat het zo'n wonderschoon debuut is. Sexy Nederlands-Marokkaanse vrouw met grote bek en losse zeden: het is weer eens wat nieuws. Het boek is bij vlagen ook best grappig. Atari zou een goede columniste zijn, ze is scherp en provocatief. Het voortdurende gezeik op zo'n beetje alles en iedereen - van plastic bloemen tot Jan des Bouvrie - wordt na een paar hoofdstukken echter behoorlijk vermoeiend. Samira vindt zichzelf geweldig. Maar eigenlijk is ze reuze irritant. Daar moet je gewoon eerlijk in zijn.'
Het boekverslag over 'Marcel' van Erwin Mortier vertrouwde ik niet. Veel taalfouten bij enkele antwoorden en totaal geen taalfouten in bijvoorbeeld de samenvatting en de persoonsbeschrijvingen. Dat is verdacht; die moeten compleet van internet geplukt zijn. Via Google vond ik al snel de bronnen. Ik typte 'Erwin Mortier Marcel "De jurk van Veegaete is klaar"' en ja hoor, het komt letterlijk uit een boekverslag op scholieren.com/boekverslagen/26418. Daarna typte ik 'Erwin Mortier Marcel "hoe levensgroot en onvermijdelijk ze voor de "ik" is."': scholieren.com/boekverslagen/8389. Ze mogen internet best als bron gebruiken, maar ze mogen niet hele stukken letterlijk - als eigen werk - overnemen. Dat is fraude en het cijfer is dus 1,0. Dit is ook precies de reden dat we boekverslagen meestal tijdens de les en met de hand laten schrijven; dan moeten ze het wel zelf doen.
Vanmiddag was er een afscheidsborrel voor Machiel Taal in café 'Zeldzaam'. Hij heeft indruk gemaakt in de net anderhalf jaar dat hij in Veenendaal heeft gewerkt. Veel collega's, maar ook heel veel mensen van instellingen kwamen hem de hand drukken en bedanken voor de samenwerking. Hij heeft in die anderhalf jaar de aanzet gegeven tot heel wat ontwikkelingen op cultureel gebied. Vanavond wordt op het gemeentehuis de Cultuurnota besproken. Veel daarvan komt uit zijn pen en door zijn inzet. Zelf ken ik hem via de 'Gedichten op muren'-werkgroep. Voorlopig zal hij daar op persoonlijke titel gelukkig aan mee blijven doen. Wethouder Pilon improviseerde vanmiddag een toespraak en in dat soort improvisaties is hij absoluut heel sterk. To the point en humoristisch.
Overgezet: Gerrit Achterberg.
3 bestellingen: Kaj Munk, 'Het woord bij de daad', knipsel Jac. Schreurs, LP: Godfried Bomans, 'Onvergetelijke herinneringen aan Godfried Bomans'.
17 juni 2009
Op een meerkoet
Een meerkoet werkt van laat tot vroeg
als animeerkoet in een kroeg
op weg van Ureterp naar Drachten.
De zeer geanimeerde nachten
maken met menig vrolijk feest
een kan-niet-meerkoet van het beest.
(Kees Stip, Nu stoppen de muizen op tijd, blz. 34)
Nadat ik de plaatsnamen uit 'Animallepraat' in de literaire reisgids heb opgenomen, kunnen die van Kees Stip er helemaal niet in ontbreken. Ik ben begonnen met de dierenversjes uit 'Nu stoppen de muizen op tijd'. Het zijn er wel veel op die manier, maar voor in gedichten geïnteresseerde mensen is het wel leuk om te weten in welk versje van Kees Stip hun woonplaats vermeld wordt.
|
Ik bladerde vanavond door 'Bij benadering. Dagwerk
van een recensent, deel 1' van Paul Hardy (1973). De recensies zijn hierin per auteur geordend en die staan dan weer op alfabatische volgorde in de twee delen van het boek. Deel 1 begint met Fernand Auwera en daarna is Jef Baeyens aan de beurt. Ik had nooit van Jef Baeyens gehoord en het lijkt erop dat hij na 'Rondo animoso voor een overledene' (1969) ook nooit meer iets heeft gepubliceerd. Op internet vind ik maar een paar verwijzingen naar hem: enkele antiquariaten die dit boek aanbieden en mijn weblog van maart 2009, waar ik het boek van Paul Hardy al een keer noem. En dat is het. Als er zo weinig over een auteur te vinden is, is een bladzijde Schrijversinfo, ook met weinig informatie, al snel een aanvulling.
Ik houd het overigens voor mogelijk dat Jef Baeyens een pseudoniem van een andere auteur is die, na niet al te positieve reacties, het pseudoniem een zachte dood heeft laten sterven. |
Overgezet: Belcampo, weblog, Jan Arends, Ankie Peypers.
1 bestelling: Kaj Munk, 'In Gods waagschaal' en 'Naast de bijbel, klein bijbels dagboek'.
18 juni 2009
Vanochtend ging wethouder Pilon bij ons op school in gesprek
met een aantal leerlingen uit H4 en V4. Het uitgangspunt was het
door minister Rouvoet verplicht gestelde Centrum voor jeugd en
gezin. Wethouder Pilon wil, voordat de definitieve plannen gemaakt
worden, niet alleen óver, maar ook mét jongeren
daarover spreken. Hij heeft dat al gedaan in buurthuizen, op hangplekken,
op andere scholen en nu dus ook op het Rembrandt College. Pilon
is meer dan dertig jaar leraar maatschappijleer geweest en dat
zie je aan zijn manier van omgaan met leerlingen terug. Ze dachten
met hem mee, durfden ook echt antwoord te geven (ook op vragen
over gescheiden ouders e.d.) en leverden ook ideeën op papier
in.
De doos van Bubb Kuyper kwam vandaag binnen. Eindelijk, want ik vroeg al een week bij thuiskomst: 'Nog geen doos?' Eén kavel maar deze keer, maar wel eentje waar ik blij mee ben. Allemaal poëzie en allemaal eerste drukken (dat heb je al gauw bij poëzie natuurlijk). In alfabetische volgorde:
- Gerrit Achterberg, Reiziger "doet" Golgotha (niet opengesneden)
- J.C. Bloem, Avond
- Jan Campert, Verzamelde gedichten 1922-1943
- Anton van Duinkerken, Verzen uit St. Michielsgestel
-
François HaverSchmidt, Verzamelde gedichten in handschrift
- Ed. Hoornik, Verzamelde gedichten
- Ed. Hoornik, Ex tenebris
- Gerrit Kouwenaar, Volledig volmaakte oneetbare perzik
- Kunst en Harmonie
- M. Nijhoff, Verzamelde gedichten
- M. Nijhoff, De pen op papier. Verhalend en beschouwend proza, dramatische poëzie
- Jan van Nijlen, De dauwtrapper
- Cees Nooteboom, Rollende stenen
- Poëtisch appèl 1939
- Maurice Roelants, De lof der liefde
2 bestellingen: Leo Vroman, 'De cultuurgeschiedenis, door en voor
televisie vereenvoudigd en van uitleg voorzien', 1 bodemkaart
en 1 geomorfologische kaart.
19 juni 2009
|
Suzanne en Gijs hebben een bruiloft waarbij alle daggasten blijven slapen en morgen ook gezamenlijk ontbijten. Dat betekent dat Tygo vannacht voor het eerst bij ons logeert. Vanochtend is hij er op de bruiloft bij geweest. Daar zal hij wel veel indrukken hebben opgedaan, waardoor hij nu af en toe een beetje huilerig was. De kleine slijmbal had een luierpakje aangetrokken met 'I love opa' erop. |
Er zijn van die dichters, bij wie je onmiddellijk één gedicht voor ogen hebt en bij dat ene gedicht blijft het dan ook:
- P.N. van Eyck, De tuinman en de dood (die de tuinman 's avonds halen moest in Ispahaan)
- Bergman, Reisbrief (met de ontroerend drachtige koeien)
-
Jan van Nijlen, Bericht aan de reizigers (Bestijg den trein nooit zonder Uw valies met droomen)
Bij het doosje boeken van Bubb Kuyper zat 'De dauwtrapper' (1947) van Jan van Nijlen.
Ik zat er vanavond in te lezen en ik ben aangenaam verrast. Mooie, goedlopende verzen, met mooie beelden en verrassende gedachten. Ik houd toch meer van dit soort klassieke verzen (Nijhoff, Bloem) dan van het vrijere vers.
Twee voorbeelden. Het eerste vers gaat over een ouderwetse 'nette kamer', waar nooit iets verandert. Voor het raam staan een clivia en een cactus. En als het een negatieve kijk op die kamer lijkt te worden, pakt het toch vredig en positief uit.
Oud salon
Zes zware stoelen staan hier langs de muren
En de piano is van ebbenhout;
Aan grijzen wand landschappen met figuren
In zwarte lijsten met een streepje goud.
In zulke kamers is men altijd oud,
De zomerdagen en de winteruren
Zijn even lang, alles is sterk gebouwd
En kan, ofschoon bouwvallig, eeuwen duren.
Er staan, zooals het hoort, voor de gordijnen
Een oude cactus en een clivia,
Die één week bloeien en dan verder kwijnen.
Hier heerscht de vrede, de eeuwigheid bijna ....
In zulke kamers drinkt men oude wijnen
En denkt men rustig over 't leven na.
|
Rustende onderwijzer
Eenige rentenier in de gemeente
- De goudenregen bloeit tot in zijn raam -
Verzorgt hij stug zijn rheumatiek gebeente
En kent de rust, zij het dan slechts bij naam.
Al deze dagen van de schoonste lente
Kwelt hem de vraag van melk- en kolennood
Voor 't volgend jaar; soms denkt hij aan de rente
Die daaglijks daalt, maar nimmer aan zijn dood.
Hij heeft uit vrees zich maatloos te vervelen,
De klok vandaag een half uur voorgezet,
En 's avonds, als op straat nog kindren spelen,
Sluit hij het raam en gaat bedrukt naar bed. |
Overgezet: Tessa de Loo, Carry van Bruggen, Bertus Aafjes, Jan van Nijlen (n.a.v. het bovenstaande uiteraard).
1 bestelling: bodemkaart 39 Oost Rhenen.
20 juni 2009
'De beuk erin' zingt Bram Vermeulen mij toe. Freek de Jonge zit vandaag veertig jaar in het vak. Freek wordt zwaar overschat en die overschatting heeft hij te danken aan zijn veertig jaar geleden gestarte samenwerking met de zwaar onderschatte Bram Vermeulen! In Vlaanderen kunnen ze goed gebrachte liedjes waarderen. Daar was Vermeulen dan ook populairder dan in Nederland. Ga tot de Vlaming, gij cultuurbarbaar. Luister zijn muziek en word wijs. Aldus mijn vrije bewerking van Spreuken 6 vers 6. Twee keer zes en dat geeft dan toch ook weer te denken. 2 x 6 = K3 en dan valt het met de Vlaamse K3waliteitsherkenning toch ook weer tegen.
Hoe het ook zij: ik draai vandaag Bram Vermeulen en roep u op dat ook te doen.
Aan het eind van de ochtend ben ik samen met Tygo in bad geweest. Ik kon hem een beetje tussen mijn bovenbenen klemmen, waardoor hij tot de schoudertjes onder water zat en met zijn beentjes kon spartelen. Ik bespaar u de foto's van mijn blote en iets te dikke bovenlijf, maar dit zijn de momenten waarop het heerlijk is opa te zijn (vanochtend om half vijf, toen hij de fles moest hebben, was één van de mindere momenten).
Vanmiddag hield de gemeente het boekje 'Wandel- en fietsroute Kunst in Veenendaal' ten doop. Een mooi initiatief. Er staan in Veenendaal behoorlijk wat kunstwerken in de openbare ruimte en met zo'n boekje met routes én met omschrijvingen en foto's van de kunstwerken worden die op een prima manier onder de aandacht gebracht. Na de officiële onthulling van de routes werden de aanwezigen in vijf groepen verdeeld, die elk een route gingen fietsen. Ik fietste met o.a. Jaap Pilon, Ali Groebe en Henk Andeweg een route door het centrum. In het trappenhuis van theater 'De Lampegiet' hangt het (foto)kunstwerk 'Vergeten plekken II' van Liesbeth Doornbosch. Het zijn foto's van de ruïnes van o.a. de Hollandia Wolfabriek en de SKF kogellagerfabriek. Eén van de foto's is precies het uitzicht vanuit mijn ouderlijk huis aan het Verlaat! We fietsten ook nog even naar de bouw rond het Kees Stipplein.
In zijn openingspraak noemde Jaap Pilon ook nog even het initiatief 'Gedichten op muren' en het feit dat alle scholen voor voortgezet onderwijs volgend jaar met de lesbrief gaan werken. Hij meldde ook - en dat wist ik nog niet - dat Veenendaal een stadsdichter wil gaan benoemen. Blijkbaar is de tijd er rijp voor, want er gebeurt momenteel van alles op cultureel gebied in Veenendaal! Bij de afsluitende borrel had ik een vruchtbaar gesprek met Piet de Vrije, directeur van woonstichting Patrimonium. Hij ziet wel wat in 'Gedichten op muren' en weet zo wel een aantal panden van de woonstichting die daarvoor in aanmerking komen (waaronder de kopse kant van mimimaal één flatgebouw!). Ik ga daar binnenkort eens met hem over verder praten.
Overgezet: Citaten zoeken op auteur -A (daar ben ik nog niet helemaal tevreden over), Joh.C.P. Alberts, Sera Anstadt, Armando. Op deze nieuwe bladzijden stonden bovenaan (onder het kopje 'Profiel') de woorden 'Achternaam', 'Geboortedatum' e.d. met een vette letter en daarachter de naam van de auteur e.d. met een gewone letter. Dat vind ik andersom toch mooier:
Achternaam: Andreus
Voornaam: Hans
Geboren: 21-02-1926
Te: Amsterdam
Overleden: 09-06-1977
Te: Putten |
Achternaam: Andreus
Voornaam: Hans
Geboren: 21-02-1926
Te: Amsterdam
Overleden: 09-06-1977
Te: Putten |
Dat ga ik dan maar eerst aanpassen, nu er nog niet zo heel veel bladzijden overgezet zijn.
De bundel 'Avond' van J.C. Bloem (1950) is geen vrolijke aangelegenheid. 'Avond' moet uitgelegd worden als de avond van het leven. De bundel is niet dik: tien gedichten. Alle tien gaan ze over de naderende dood. Bloem is 63 jaar in 1950 en hij voelt de dood naderen: De dag is over en het heele leven / Is welhaast over en zijn stervenspijn / O nutteloosheid van elk verder streven,'/ Want ieder uur kan 't uiterste uur eens zijn. Het volgende kwatrijn heet 'Het einde':
Wat geeft het, of wij hier of elders sterven?
Leven is altijd naar de
dood toe gaan.
De haardgebondenen en die verzwerven
Vinden één graf aan 't eind van hun bestaan.
De twee gedichten hieronder vind ik de indrukwekkendste uit de bundel. Tragisch is de beschrijving van een mislukte zelfmoordpoging in 'De teruggevoerden'. In een enkel gedicht, o.a. in 'Het portet' klinkt naast het gevoel van de naderende dood ook een geluksgevoel door over dat wat het leven heeft gebracht:
De teruggevoerden
het helsche leven week allengs. Het was
Al haast tot een herinnering verduisterd.
Wij hebben stil gezeten en geluisterd
Naar 't droomerige suizen van het gas.
Ook in onze ooren ving het suizen aan.
Dit was het dan, het al zo vaak bepeinsde,
Steeds in onwerkelijkheid teruggedeinsde:
Het afscheid van een leeggeroofd bestaan.
Toen we ons hervonden waren we in een zaal,
Die wij niet kenden, maar al dra herkenden.
De schemer, waarin we ons aan 't leven wenden,
scheen door de vensters van een hospitaal.
Wij zijn vertrokken en teruggekeerd
Naar onze martelende verdre dagen
En hebben zelfs geen schampre blik geslagen
Op redders, even dom als onbegeerd. |
Het portret
Wanneer ik dood ben en de donkren komen,
Geef me 't portret niet mee, dat altijd mij
Ten hoofdeinde stond en in mijn droomen.
Ik merk er toch niets van. Het is voorbij.
Neen, ik wil niet, dat na de laatste morgen
De beeltenis van dit bemind gelaat,
In een tot molm geworden kist geborgen,
Diep in de muffe grond met mij vergaat.
Doch als ik stervend ben, maar nog niet henen,
Dan wil ik 't houden in mijn veege hand.
Mijn laatste denken moet nog zijn doorschenen
Door 't liefste waar het zich aan had verpand.
Want ik berust erin. 'k Heb in mijn streven
Naar iedere andre liefde om niet gehaakt -
Door deze alleen is dit rampzalig leven
Tot onuitsprekelijk geluk gemaakt.
|
Over die 'donkren' die komen als hij dood is, heb ik even na moeten denken; het zijn ongetwijfeld de 'zwarte kraaien' die de kist het huis uit komen dragen. De foto van de geliefde mag achterblijven. Het is genoeg, maar zij heeft wel 'onuitsprekelijk geluk' gebracht.
Dat geluk komt uit de liefde, maar ook uit de natuur. Ik heb het gedicht al eerder geciteerd. Het is het mooiste vers van J.C. Bloem naar mijn mening en het staat ook in deze bundel, daarom hier nog maar een keer:
De nachtegalen
Ik heb van 't leven vrijwel niets verwacht,
't Geluk is nu eenmaal niet te achterhalen.
Wat geeft het? - In de koude voorjaarsnacht
Zingen de onsterfelijke nachtegalen.
21 juni 2009
Het boek in de stapel van Bubb Kuyper waar ik het meest belangstelling voor had was 'François HaverSchmidt, Verzamelde gedichten in handschrift'. Het is een mooie uitgave (gebonden, halflinnen, 197 blz.,26,5x22 cm.). De inleiding van H. v.d. Sloot is niet bijster interessant. Hij citeert vooral een lange brief van HaverSchmidt aan zijn studievriend Adrianus van Wessem. Dan volgen er circa 150 bladzijden gedichten in handschrift en daarna diezelfde gedichten gedrukt (voor als het handschrift wat moeilijk te lezen was). Het is op zichzelf al leuk om gedichten te lezen in het oorspronkelijke handschrift van de auteur en het wordt extra interessant als je het denkproces van de dichter enigszins kunt volgen d.m.v. doorhalingen en verbeteringen.
Immortelle XCVI is wel één van zijn bekendste 'snikken'. Bidder moet worden gelezen als doodbidder (De student HaverSchmidt woonde op de Hoogewoerd op een kamer boven een bidder). In regel drie heeft hij - terwille van het metrum - het woordje 'ook' ingevoegd. En dan loopt de zin inderdaad lekkerder.
'Aan Rika' is het ultieme voorbeeld van de snelverliefde jonge student. Smoorverliefd op het blonde haar en de blauwe ogen van een meisje dat hij zag zitten in een passerende trein. Hoeveel seconden heeft hij haar gezien? Drie? Vijf? Hoe snel ging een sneltrein rond 1850? Veel meer dan vijf seconden zal het niet geweest zijn, maar het leven van deze droevige romanticus heeft geen zin meer. Of in ieder geval lijkt het dat nu even niet te hebben. Ook hier laten de doorhalingen ons - over de schouder van de dichter - meekijken. Het was in regel twee een trein, het werd een sneltrein (waardoor het moment korter lijkt). 'den trein waar ik in zat' wordt 'den trein waar ik mee reed'. Ook dat maakt het moment vluchtiger.
In de voorlaatste strofe is hij ook aan het veranderen gegaan. 'En niet het rijtuig opgerukt' wordt 'En niet als 't weerlicht 't rijtuig opgerukt'. Zo is dat. Nu spreekt er passie uit haar daad. De lezer van nu leest opgerukt en denkt opengerukt, maar dat zal hetzelfde zijn in dit verband. In de laatste regel van die strofe veranderde hij lip in mond. 'En op mijn mond uw lipjes vastgedrukt' is inderdaad mooier. Het beeld is inniger en het voorkomt een herhaling van woorden in dezelfde regel.
Ria mailde: ze heeft kaartjes gekocht voor de Piet Paaltjens-voorstelling in theater 'De Lampegiet', volgend jaar maart. Op de kaartjes staat vermeld dat ik voorafgaande aan die voorstelling een lezing over Piet Paaltjens houd (en u begreep al dat het bovenstaande boek daarmee te maken heeft). Leuk! Ik wist niet dat ze dat met die kaartjes zouden doen.
|
Vaderdag doet me niet zoveel, maar cadeautjes krijgen blijft leuk (zeker als ze 'goed getroffen' zijn):
- DVD Leonard Cohen live in London
- Boeddhabeeldje met licht (op zonnecellen) voor in de tuin
- Keukenschort met een foto van Tygo
- CD Herman van Veen, Vaders
- Blikje Smac (omdat ik zeurde dat we dat vroeger - bij Scouting - door de macaroni deden) |
U ziet het er niet aan af, maar deze zin schrijf ik op een andere versie van Dreamweaver dan de vorige. Ik had een dertig dagen-proefversie gedownload. Die kon voor pakweg € 200,00 worden omgezet in een officiële versie. Gelukkig bracht ik dat op school bij de koffie ter sprake. Mensen in het onderwijs blijken via Slim.nl tegen aanzienlijke korting dit soort pakketten voor thuisgebruik te kunnen bestellen. Dat kostte me slechts € 37,00 en dan kreeg ik er voor dat bedrag ook nog wat andere webdesignsoftware bij (die heb ik nog niet geïnstalleerd). Het kon alleen weer niet in aansluiting op de gedownloade proefversie. Die moest eerst gedeïnstalleerd, waarna het gekochte pakket kon worden geïnstaleerd. Dat staat er simpel, maar ik word daar altijd een beetje zenuwachtig van. Maar het is gelukt!
Overgezet: Paul Biegel, Bert Voeten.
2 bestellingen: Theun de Vries, Het Raadselrijk, Ed Hoornik, Het menselijk bestaan'.
22 juni 2009
Vanochtend gaf ik mijn laatste les van dit schooljaar. Nog vier betogen in V3a. De onderwerpen: Kauwgom moet mogen op school, Europese Unie moet blijven, Pitbulls moeten weer worden verboden (ik wist niet eens dat het verbod was opgeheven), Orgaandonatie moet verplicht worden gesteld. Deze leerlingen kunnen zo'n betoog wel aan. Natuurlijk zijn ze licht gespannen, maar ze hebben zich voorbereid, de opbouw is goed en ze komen er ook qua presentatie wel uit. Eigenlijk ben ik gewoon een beetje trots op ze.
Ik heb een tweede boekje van Kees Stip gepakt om de gedichten te vermelden in de literaire reisgids: 'Van aap tot zevenslaper' (1983). Op bladzijde 11 meen ik Stip op een schrijffout te betrappen:
Op een circusvlo
Een circusvlo te Callandsoog
sprong zittend op een fiets zo hoog
als niemand anders dat zou durven
en als hij bovenaan zijn curve
met fiets en al was aangeland
sprong daarenboven nog zijn band.
Niet Stips beste vers, maar als hij een gemiddeld vers schrijft is de kwaliteit nog steeds dik in orde. Alleen is het volgens mij Callantsoog met een 't'! Calland met een 'd' bestaat niet. Caland wel: Pieter Caland (Zierikzee, 23 juli 1826 - Wageningen, 12 juli 1902) was een civiel ingenieur in dienst van Rijkswaterstaat. Hij ontwierp het plan voor de Nieuwe Waterweg en leidde de uitvoering ervan in de jaren 1866-1872. Er zijn wegen, lanen, pleinen, kanalen, kades en bruggen naar hem genoemd.
Overgezet: J.C. Bloem, Nico Scheepmaker.
2 bestellingen: Ton van der Leeuw, Kees Schalken e.a., Handvaardig (5 delen), E. Glaeser, 'De laatste man in burger'.
23 juni 2009
Echt wakker was ik vanmorgen niet. Ik ontbijt op werkdagen met een bakje perzikyoghurt (brood krijg ik 's morgens vroeg niet weg). Vanochtend goot ik met een slaapdronken kop de yoghurt in de theepot. Het is bijna vakantie.
Van Ida Gerhardt zijn in de openbare ruimte veel gedichten te vinden. Er is zelfs een boekje van uitgegeven: Mieke van den Berg, 'Een tocht door dit ingedijkt laagland. Holland draagt mijn sporen' (2007) Afgelopen zaterdag is daar in Gorinchem (haar geboorteplaats) weer een gedicht aan toegevoegd. Het gedicht 'Het schip' is geschilderd op de monumentale wand van La Caponnière aan de Kanselpoortweg in Gorinchem. De monumentencommissie gaf in eerste instantie een negatief advies. Men had het zelfs over een mishandeling en verminking van de vestingwal. Zo'n gedicht lijkt me een verrijking en geen verminking. Tot dat inzicht is men in Gorinchem uiteindelijk gelukkig ook gekomen. (De foto komt van de site van het AD en is gemaakt door Hans Roest)
Het schip
Er kwam een schip gevaren;
het kwam van Lobith terug,
met grint en rivierzand geladen.
Het richtte zijn boeg naar de brug.
De scheepsbel was helder te horen,
de brugwachter kwam al in zicht;
een halfuurslag viel van de toren.
Het schip voer door schaduw en licht.
Met boegbeeld en naam kwam het nader,
De ophaalbrug ging omhoog;
een deining liep door het water
dat tegen de schoeiing bewoog.
Er stond een kind op de kade
- ik was het, ik was nog klein -
het had niets meer nodig op aarde
om volkomen gelukkig te zijn. |
|
Ook de gedichten uit 'Van aap tot zevenslaper' van Kees Stip staan in de reisgids. Opvallend was dit gedicht op blz. 75. Nu eens niet met een bepaalde Nederlandse stad erin, maar 'opgehangen' aan een dichter. Guido Gezelle in dit geval:
Op een waterkever
Het ruisen van het ranke riet
beviel een waterkever niet.
Hem stoorde daarbij reeds van verre
het rollen van de vele erren
die G. Gezelle, de poeet,
zo gul in zijn gedichten deed.
Over Kees Stip gesproken: vanmiddag was Henk Verweerd hier, van uitgeverij Liverse. Hij heeft de eerste opzet van de lesbrief meegenomen en gaat eens kijken wat het moet kosten als dat gedrukt wordt op net wat mooier papier en met een touwtje in de rug. Hij had daar een woord voor ......steek, maar dat woord is me ontschoten. We mogen een boek van hem ('Verzamelstip') bij de lesbrief doen. Het wordt al met al een mooi geheel.
Twee leuke dingen bij de post vanmiddag: De CD 'Uit de tijd gekomen. Herman van Veen zingt Willem Wilmink'. 21 liedjes, soms onbekend (Teddybeer, Wat de oude vrouw bad), soms bekend (Hilversum III, De meisjes uit vervlogen dagen). Maar die bekende nummers zijn wel opnieuw opgenomen, zodat ze toch weer verrassend klinken. Ik bestelde de CD online bij Harlekijn en had hem binnen twee dagen in huis. In een wat groter pakje zat 'De jaren '50 Boven Tafel in Het Franse Gat', een boek en een kwartetspel n.a.v. het project van de kunstenaars Germa Huijbers en Carolina Agelink van vorig jaar. Ze vroegen veel bewoners uit die wijk naar hun herinneringen aan de jaren '50. Dat mondde uit in een tentoonstelling en in 27 emaille borden op woningen in de wijk met foto's van materialen uit die jaren '50. En als toegift zijn er nu dit boekje en dit kwartetspel. Zes mensen kregen dit pakketje zaterdagmiddag als prijs in een kwis na afloop van de kunstroute. Ik had ook mijn vinger op kunnen steken, maar er waren gelukkig ook 'gewone burgers' op de opening van de fietsroutes afgekomen. Ik dacht: 'Laat die maar met die prijzen naar huis gaan.' Piet de Vrije had dat door en vroeg of ik ook zo'n pakketje wilde hebben en hij heeft dat dus ook meteen op laten sturen. Attent!
Overgezet: Renate Rubinstein.
2 bestelling: Paul Rodenko, 'Nieuwe griffels schone leien', Jacques Hamelink, 'Het rif'.
24 juni 2009
Twee Wimmen mailen me dat het woord waar ik gisteren niet op
kon komen 'cahiersteek' is.
|
Gisterenavond was ik weer een avond bij Gert. Kletsen over onderwijs
en boeken. Dit zijn heerlijker avonden dan het 'Heerlijk avondje'
aan het eind van het jaar. Gert heeft meestal wel recent iets
moois gekocht om me te laten zien. Deze keer was dat zeker zo!
Een kunstwerk van Roosmarie Custers, bestaande uit twee bronzen afgietsels van haar eigen handen. De handen staan
tegen elkaar, maar zijn als een boek open te klappen. Er verschijnen
dan enkele bladzijden van mooi geschept papier, waarop Jeroen
Brouwers met de hand de eerste bladzijde van 'Bezonken rood' heeft geschreven.
Heel fraai! |
|
Gert heeft op de laatste veiling van Bubb Kuyper o.a. een paar
mooie kavels poëzie gekocht. Die boeken hebben we samen bekeken,
o.a. J.C. van Schagen (zie je zelden), Arie Visser (zijn debuut),
Johan Daisne, Rutger Kopland (Koe), Vasalis, Emmens, Chr.J. van
Geel. Verder een mapje handschriften en typoscripten van de dichter
J. Kerpel (nooit van gehoord, niets over te vinden op internet,
zelfs niet bij DBNL). En van Hein de Bruin 'Shelley's Juliaan
en Maddalo. Een gesprek. In Nederlandse vertaling van Hein de
Bruin' (1946). Gert weet dat ik geïnteresseerd ben in Hein
de Bruin schonk mij - naast enige La Chouffes - dit boekje.
|
In zo'n kavel zat van 'het boek van Minne Koning'. Dat boek is niet zo interessant
vanwege de auteur, maar wél vanwege de drukker/illustrator:
H.N. Werkman! Zulke boeken zijn gezocht en dus duur (Voor een fraai exemplaar wordt maar zo € 400,00 gevraagd). Dit is een
bibiotheekexemplaar. Wel netjes, en het blijft een hebbeding.
De briefjes met waarschuwingen voor de leners - in zulke oude
bibliotheekboeken - zijn een studieobject op zichzelf
(en het verzamelen waard):
- Bevochtig niet de vingers bij het omslaan der bladen.
- Maak geen aantekeningen in de boeken.
- Lees niet tijdens de maaltijden.
- Wanneer in de woning een besmettelijke ziekte is uitgebroken,
moet een geleend boekwerk niet teruggebracht worden.
|
|
Het derde boekje van Kees Stip gaat nu de reisgids in: 'Mensen
wat 'n beesten' (1982). De meeste plaatsen kan ik wel plaatsen,
maar ik verdenk Stip er toch van dat hij ook wel eens een rijmende
plaatsnaam verzon. Op bladzijde dertig van dit boekje blijkt een
houtworm in Nieuweraar te wonen. Nieuweraar??
Op een houtworm
Een houtworm at te Nieuweraar
een hele eethoek in een jaar.
En kreeg hij knagend aan zijn kliekje
behoefte aan een zacht muziekje
dan zette hij met frisse kop
een vrolijk meubelplaatje op.
Gisteren vroeg ik Henk of hij gedichten van Kees Stip over winkels en/of restaurants weet. Die zouden dan over een paar maanden op de muren in het centrum kunnen komen, een beetje passend bij de zaak die in dat pand zit. Vandaag al mailde hij enkele a4'tjes met 'winkelgedichten'. Ik zal ze doormailen naar de andere leden van de werkgroep.
Suzanne is deze week weer aan het werk gegaan. Dat betekent ook dat het vandaag de eerste woensdag is dat Lidy op Tygo past. Hij heeft een lichte oor- en keelontsteking (Suzanne is gisteren even met hem naar de dokter geweest). Toch was hij nog redelijk vrolijk vandaag. Hij houdt er niet van op zijn buik te liggen, maar speelde nu op de bank heel fanatiek met een (plastic) boekje. Je kunt niet vroeg genoeg met boeken beginnen.. Hij vond het boekje om op te vreten.
Uit alle drie mijn havoklassen leverden de leerlingen vorige week hun leesdossiers en hun schrijfdossiers in. Dat zijn een kleine tweehonderd dossiers. In elk dossier moet ik de laatste opdracht nog beoordelen én ik moet controleren of het dossier compleet is. Alweer een duidelijk voorbeeld van een foute planning. Ik kom niet door de stapel heen. Om er flink aan door te kunnen werken, heb ik de ledenvergadering van de PvdA vanavond laten schieten.
Overgezet: J. van Meurs, Ingmar Heytze, Cor Bruijn, Herman de Man.
25 juni 2009
Er wordt hard gewerkt aan mijn nieuwe kantoor. Al een paar
jaar zit ik in een veredelde bezemkast; zonder licht en zonder
frisse lucht, maar dat gaat goed komen. Ik zag vanmorgen dat ze
de plinten al aan het monteren zijn, dus het is zo goed als af.
Dat harde doorwerken heeft ook zo zijn nadelen. Er wordt in deze
toetsweek bij tijden geboord en getimmerd. Af en toe hebben de
leerlingen daar wel hinder van. Ze krijgen iets meer tijd, als
dat nodig is en we doen de ramen dicht en zetten de deuren open.
Ik meldde de overlast vandaag bij Jos terwijl de aannemer naast
hem stond, dat leek me een goed moment voor die melding.
Theo Knippenberg probeert het alweer twee jaar met een nieuwe
serie Bulkboeken. Voor mij
(en waarschijnlijk voor vele anderen) hebben die Bulkboeken iets
nostalgisch. De romans op krantenpapier werden van 1971 tot 1999
op grote schaal via het voortgezet onderwijs aan leerlingen verkocht.
Menigeen zal op zolder nog een stapeltje hebben liggen. Tweedehands
verkoop ik ze nog altijd redelijk; om mee te nemen op vakantie
of aan verzamelaars van alle uitgaven van een bepaalde auteur.
|
Voor het komende schooljaar (2009-2010) is het aanbod Bulkboeken:
Kader Abdolah, De reis van de lege flessen (de complete
roman) plus De boodschapper en de Koran (een selectie)
Multatuli, Woutertje Pieterse (hertaald door Ivo de Wijs)
plus Saïdjah en Adinda (een liefdesgeschiedenis)
Joost Zwagerman, De buitenvrouw (de complete roman) plus
De liefde, altijd! (gedichten)
Annelies Verbeke, Slaap! (de complete debuutroman) plus
Esther Gerritsen, Alles / Planeet Alles (toneelstuk)
De Nederlandse verhalenschrijvers: Jan Arends, Keefman
plus Het ontbijt. M.J.A. Biesheuvel, De heer Mellenberg plus
Brommer op zee. Belcampo De dingen de baas plus Uitvaart. F.
Bordewijk, Twee proeven genomen op Jos van der Haerden plus Talamon
of Ye Olde Bowe
De oorlog van Etty Hillesum en Hélène Berr.
Hélène Berr, Oorlogsdagboek. Itty Hillesum Brieven
uit Westerbork
Het debutantenbal 1: Verzamelbundel van debutanten en
schrijvers onder de 20 jaar
Een schoolabonnement kost 15,00. Het abonnement voor particulieren
kost 25,00. |
Succes lijkt me niet verzekerd. Destijds was het idee nieuw.
Nu is de markt al redelijk gevuld met Lijsterboeken en Boektoppers.
Wel op goedkoop papier, maar als pocketuitgave. Ik betwijfel of
docenten Nederlands zullen overstappen naar deze Bulkboeken (eigenlijk
denk ik gewoon van niet).
Gisteren schreef ik dat ik de dichter J. Kerpel niet ken. Henk mailt me vandaag: Wat de dichter Kerpel betreft het volgende: Jan Kerpel (1931-1996) was dichter/schilder en heeft, zo ver ik weet, drie publicaties op zijn naam staan:
1979 - Twee en vijftig
1981 - Een poging to beademing
1999 - Hoor mijn denken
Deze publicaties zijn niet bij een gewone uitgever verschenen, maar door een coterie waaruit later Wgner & Van Santen uit is ontstaan.
De lees- en schrijfdossiers van H4 zijn nagekeken (tenminste voorzover ik ze binnen heb). Vandaag maakte H4 de repetitie. Daar kon ik vanavond dus direct aan doorwerken. Dat nakijken valt mee, want ik heb alle drie de klassen al bijna af!
Nieuw op Schrijversinfo: Nilgün Yerli.
26 juni 2009
Thom staat voor de deur van mijn kantoor. Ik vraag belangstellend: 'Hoe is het ermee, jongen?' Waarop hij antwoordt: 'Ik hoop toch dat dit een retorische vraag is!' Het gaat namelijk slecht met hem; Michael Jackson is dood. Dat blijkt nogal wat leerlingen behoorlijk aangegrepen te hebben. Mij doet het weinig. Een mafkees minder! Maar het blijkt vergelijkbaar te zijn met de schok die mijn generatie kreeg toen John Lennon was vermoord. De dood van een icoon.
Boeken kan ik maar moeilijk weggooien, maar ik begin het te leren. Kapotte boeken, boeken waar de rug van weg is: weg ermee. Vandaag gaat er ook een lp in de kliko. 'Neem me zoals ik ben' van Frits Lambrechts. Hij zat in de doos die ik onlangs in Woerden kocht, maar hij zit vol met krassen en blijft ook hier en daar hangen. Weer verkopen kan dus nauwelijks en digitaliseren is ook lastig met al die krassen. Weg! Op de achterkant staat een hoestekst, geschreven door Jaap van de Merwe. De handtekening van Jaap van de Merwe staat nog niet op de Schrijversinfobladzijde over hem. Als ik die scan, dan heeft die lp toch nog nut gehad.
Iemand die om advies vraagt
is eigenlijk gewoon op zoek naar een handlanger.
(Saul Bellow)
Aan het eind van de middag deden we boodschappen bij Albert Heijn. Eigenlijk brachten we vooral de lege flessen weg. Het apparaat telt ze voor je. Ik liet er zesenzestig losse flessen naar binnen glijden. Dat was dus niet voor zijn tijd. Voor de kassa zit er een blauw sticker op het plastic ruitje: 'Biljetten van € 100 en € 200 kunnen wij niet accepteren.' Dat is natuurlijk onzin. Ze kunnen ze wel accepteren, maar ze willen het niet, of ze mogen het niet van hun baas. Maar als het mocht, of als ze het zouden willen, dan kunnen ze het best!
Op de achtergrond hoor ik de televisie. Er wordt getennist op Wimbledon. En in de pauzes is er reclame. Ik erger me op afstand. 'SMS je naam en de naam van je partner naar dat en dat nummer en ontvang de babynaam die het best bij jullie past!' Waar slaat dit op? Wie doet zoiets daadwerkelijk? Wat is de lol daarvan? Of nog erger: wie neemt zoiets serieus? Dit is een duidelijk voorbeeld van de debilisering van Nederland. Hier wil ik niet bij horen. Uit die televisie. Zou dat helpen, als we allemaal bij dergelijke reclames de televisie uitzetten? Wordt dat gemeten of staan we machteloos? Of ben ik weer de enige die zich ergert en vindt de rest van Nederland zoiets heel normaal?
'Over televisie gesproken: Zomergasten' is een programma waar ik jaarlijks wel naar uitkijk, maar van het rijtje gasten van deze zomer word ik niet nieuwsgierig. Viktor & Rolf (samen), Prem Radhakishun, Trudy Dehue, Carice van Houten, Alexander Pechtold en Jaap van Zweden worden ontvangen en bevraagd door Margriet van der Linden. Nou vooruit: naar de keuzes van Carice van Houten ben ik wel nieuwsgierig. Van Trudy Dehue weet ik weinig af. De andere gasten hebben een te hoge irritatiefactor om me nieuwsgierig te maken.
Overgezet: Hans de Boer, Nel Benschop, Al Galidi.
De VPRO heeft op haar boekensite een bladzijde over Al Galidi. Daar citeert men uit mijn bladzijde over Al Galidi met deze woorden:
Al Galidi-kenner Mats Beek uit Veenendaal geeft dit citaat:
'Op een gegeven moment kreeg ik het gevoel dat ik geen schaap was.
Ik stopte met gras eten, verliet de kudde
en ging op zoek naar de weg van mijn leven.'
Zo makkelijk is het dus om voor kenner versleten te worden! Ik heb één dichtbundel van hem gelezen en één avond op internet en in knipsels wat informatie bij elkaar gezocht. In het land der blinden is éénoog kenner!
27 juni 2009
Wim mailt me een foto van een muur op de hoek van het Buddingh'plein in Dordrecht, waar men bezig is een gedicht van Buddingh' op een muur te zetten. Een toepasselijke plek (al is het een vreselijk plein, meer een parkeerplaats) én een toepasselijk gedicht. Gelukkig heeft men pannekoek pannekoek gelaten.
|
Hier, op dit eiland
Hier, op dit eiland
dat sinds lang geen eiland meer is:
drie bruggen, twee tunnels,
heb ik alles zich af zien spelen
wat zich op aarde maar afspelen kan.
In dit kleine pannekoekplatte driehoekje
tussen Willemsdorp, Kop van 't Land en Groothoofd.
C. Buddingh' (1918-1985) Uit: Verzen van een Dordtse Chinees, 1980
|
Ik verdeel mijn tijd vandaag tussen het nakijken van toetsen (H4 is klaar, V3 schiet lekker op) en andere klussen als grasmaaien en het overzetten van bladzijden van Schrijversinfo. Dat laatste vordert langzaam en ik kom daardoor aan andere zaken (als het te koop zetten van boeken) niet toe. Een mens kan niet alles tegelijk.
Dit weekend is er in Veenendaal van alles te doen op muzikaal gebied. Vanavond was er 'klassiek aan de Grift'. Een klassiek concert in romantische setting op het water, bij restaurant Mucha. Een Prinsengrachtconcert op Veense schaal. Een uitstekend initiatief. Ik hoop dat het niet verregend is. De naamgeving getuigt alleen van weinig historisch besef. Het water ter plekke is niet de Grift, maar het Omleidingskanaal.
Overgezet: index, A.C. Baantjer, Theo Joekes, Daan Zonderland, Jan de Zanger, Hans Werkman, H.A. Meijer, P.H. Ritter.
28 juni 2009
Annemarie kwam vanmorgen koffie drinken. Op weg naar Peter bracht ze elf dozen boeken. Boeken van een overleden kennis of familielid. Nogal wat literatuur, kunst en fotografieboeken. De moeite waard! Ik had twee stafkaarten voor ze opgezocht van Oostzaan en omstreken. Dat viel in goede aarde. Ik moet er nog meer van hebben, maar die zitten nog in de onuitgezochte rollen. De dozen heb ik doorgekeken en ik heb er wat boeken uit apart gelegd, om zelf te bekijken/te lezen of om direct te koop te zetten. Een greep, in willekeurige volgorde:
-
Pablo Neruda, Uit een straat werd ik geroepen. Gedichten van Pablo Neruda en teksten over Chili
- Godfried Bomans, Merkwaardigheden rond de Camera Obscura
- Herman Koch, Geen Agenda
- J.L. Locher, De werelden van M.C. Escher
- Ed van Thijn, Het verhaal
- Eric de Kuyper, De hoed van tante Jeannot
- Jules Deelder, Hol gelach
- Meyer Sluyser, Als de dag van gisteren
- Renate Rubinstein, Met verschuldigde hoogachting
- Wim Kan, Burmadagboek 1942-1945
- Henk van Gelder, Carmiggelt
- Geert mak , De eeuw van mijn vader
- Harold McGee, Over eten en koken. Wetenschap en overlevering in de keuken
Ria heeft 'de Canon van Veenendaal' gekocht. Henk van 't Veld (voorzitter van de Historische Vereniging Oud Veenendaal) schreef deze canon. Het boek loopt parallel aan de nationale historische canon. De gemeente heeft een groot aantal exemplaren afgenomen en zal deze aanbieden aan nieuwe inwoners en aan de scholen. Er staat een hoofdstukje over Kees Stip in. In dat hoofdstuk staan foto's van mij, afkomstig van mijn Kees Stipbladzijde. Achterin het boek staat Schrijversinfo ook als bron vermeld. Dan blijft toch de vraag liggen: is zo'n bronvermelding voldoende, of hoor je daar toch niet eigenlijk toestemming voor te vragen?
Vanavond haal ik weer twee interessante boeken uit de dozen:
- Verboden boeken. Verboden door pausen en andere dictators. Samengesteld door C.J. Aarts en Mizzi van der Pluijm, met een voorwoord door Nico Scheepmaker. Een uitgave van de Bijenkorf uit 1989. Er zijn in de loop der eeuwen nogal wat boeken door machthebbers verboden. De beknotting van het vrije woord begint met Socrates, die in 399 v. Chr. in Athene ter dood werd veroordeeld
en eindigt (in dit boek) met Salman Rushdie en zijn 'Duivelsverzen'. En dan zijn er in 209 bladzijden nogal wat boeken en schrijvers langs gekomen.
De bijbel werd in 553 verboden door de Byzantijnse keizer Justianus I. In 1299 besloot het provinciaal concilie van Toulouse dat de bijbel voor leken verboden was. Ze mochten alleen de psalmen en het brevier lezen. En nog in 1962 verbood de IDIL (de katholieke Informatie-Dienst Inzake Lectuur, berucht als het om het verbieden van boeken in het twintigste eeuwse Nederland gaat) de toenmalige nieuwe vertaling van het Nieuwe Testament.
|
Nederlandstalige schrijvers die in het boek staan zijn o.a. Han B. Aalberse, Harry Mulisch, Louis Paul Boon, Hugo Claus, Simon Vestdijk, Theun de Vries,
J. de Kadt en C. Joh. Kieviet. 'De zoon van Dik Trom' werd in 1941 door de Duitsers verboden! In het boek houden kinderen een sneeuwballengevecht. Ze splitsen zich in twee groepen: de Nederlanders en de Duitsers. Uiteraard winnen de Nederlanders, onder het slaken van kreten als 'Weg met de Duitschers!' De censuur van de Duitsers werkt lang door, want ook in moderne heruitgaven wordt deze kreet niet meer geslaakt. |
- Gerd de Ley, Eeuwig duurt het langst. Varianten op spreekwoorden en zegswijzen. Eén van de vele citatenboekjes van Gerd de Ley. Hij heeft er tientallen uit de Nederlandse literatuur geperst. Ook hier is hij weer kwistig met het citeren van zichzelf. Ook minstens onder één pseudoniem: Wim Triesthof, maar het zou mij niet verbazen als er meer pseudiemen van hem in het boekje gebruikt worden (Mietje Bockaert bijvoorbeeld? Ook over het bestaan van Marc Fontenel twijfel ik. Ik vind ook hem alleen in citatenboekjes van Gerd de Ley). De Ley weet wel kleine pareltjes op te vissen:
Wie het laatst lacht is niet erg snugger.
(Jef van Elst)
Als er één hek van de dam is,
volgen er meer.
(C. Buddingh')
Al doende leert men af.
(R. Ferdinandusse)
Overgezet: Wiel Kusters.
29 juni 2009
De paar minuten fietsen naar school blijkt net genoeg te zijn
om een gedachte die me bezighoudt (zie eergisteren) om te zetten
in een ollekebolleke:
Klassiek aan de Grift
Klassiek in Veenendaal
Een mooi initiatief
Alleen de naam is een
Ander verhaal
Men geeft hier blijk van wat
Ongeschiedkundigheid
't Heet daar nog altijd
Omleidingskanaal
Het zeslettergrepenwoord is lastig, maar ik ben met 'ongeschiedkundigheid'
wel tevreden. Metrisch klopt het ook, al zou 'om' van 'omleidingskanaal'
nog in de regel erboven moeten staan (voor het zicht, voor het gehoor
is het goed).
Nog een door Kees Stip verzonnen plaats. Hij klinkt mij bekend
in de oren, maar ik kan hem in de atlas (en op Wikipedia) nergens
vinden: Ballegoyen. Tjalle ook niet, maar Tjalleberd wel (en de
Friezen spellen dat met een 't'). De gedichten uit 'Mensen wat
een beesten' zijn verwerkt.
Op een zeeleeuw
Een zeeleeuw werd te Ballegoyen
wel zeer gehinderd bij het hooien
waarbij zijn baas wiens naam was Bert
door hooikoorts overvallen werd.
Gelukkig vond het beest te Tjalle
een nieuwe Bert om mee te ballen.
Overgezet: Sal Santen, J.C. van Schagen, Bob Stempels.
1 bestelling: Turaj Atabaki en Joris Versteeg, 'Centraal-Azië (mensen, politiek, economie, cultuur)'.
30 juni 2009
Henk mailt dat Kees Stip inderdaad wel eens met plaatsnamen speelde. Ballegoyen is gebaseerd op Ballegoy, een dorpje dat onder gemeente Wijchen valt.
Het is rustig op school. Er waren nog toetsen voor V3. H4 en V5 waren op watersportdag. De collega's zijn aan het corrigeren. Ik had nog wat gesprekken met ouders, een overleg van de sectie Nederlands over H4 én ik liet wat leerlingen voor straf vandaag terugkomen. Daar balen ze van. Het is een soort omgekeerde schorsing. Een normale schorsing betekent: de rest is op school en jij niet. Vandaag betekent het: de rest hoeft niet op school te komen en jij wél. Ze kregen wat corvee-achtige klusjes en mochten ook wel rustig gaan zitten lezen. Eén leerling had een modernere tijdspassering. Hij heeft anderhalf uur op zijn mobieltje een film zitten kijken. Tja, is dat nou nog straf? Het is in ieder geval een vorm van vrijheidsberoving.
Gerd de Ley put voor 'Eeuwig duurt het langst. Varianten op spreekwoorden en zegswijzen' (1981) uit een vrij beperkt aantal auteurs. Vlaams en Nederlands, bekend en onbekend. Een top-10:
-
Gerd de Ley zelf (32x) (ook als Wim Triesthof)
- Terzijde (rubriek in 'vrij Nederland') (25x)
-
Fernand Lambrecht (19x)
- Toon Verhoeven (15x)
(hij schreef ook voor 'Terzijde')
- Piet Grijs (12x) (waarvan 2 x als Raoul Chapkis)
-
Gaby van den Berghe (12x)
- Albrecht Vergheynst (11x)
- John O'Mill (11x)
- Jan G. Elburg (10x)
- Staf Loots (9x)
Ik kwam ook in deze verzameling weer namen tegen van auteurs waar ik nooit van gehoord heb én waarover op internet ook helemaal niets te vinden is. Ik ga steeds sterker denken dat De Ley zulke auteurs verzonnen heeft. Ludo Frateur bijvoorbeeld.
De boeken komen aanwaaien. Afgelopen weekend elf dozen van Annemarie, nu een grote tas vol van Ans. En ook dit is weer mooi spul. Een greep:
- J. te Winkel, Maerlant's werken als spiegel van de 13e eeuw
- Garmt Stuiveling (samensteller), Gerbrand Adriaensz. Bredero, Amsteldammer
- Stella Müller-Madej, (Een meisje van Schindlers lijst)
Door de ogen van een vrouw
- Top Naeff, Voor de poort
- Drs. P, Esmeralda of De macht van het woord
- Elfriede Jelinek, De pianiste
- Milan Kundera, Het leven is elders
- Jacobus Bellamy, Gezangen mijner jeugd
In de dozen uit Oostzaan zit een serie 'De groten van alle tijden'. Ik bekeek het boek over Peter de Grote. Helaas is de rug bovenaan iets beschadigd. De serie wordt in grote hoeveelheden aangeboden. Ze doen een paar euro per exemplaar. De tekst van dit boek is van Giancarlo Buzzi. De vertaling en bewerking is gedaan door N. en T. Rammelt. Dat verzin je toch niet: vertaling rammelt!
2 bestellingen: Czeslaw Milosz, 'Het dal van de Issa', 6 bulkboeken (mee op vakantie).