• Home
• Bibliografiëen
• Citaten
• Weblog
• Links
• Raban

• Profiel
• Werk
• Opmerkingen
• Anderen Over
• Citaat
• Links
• Bronnen

Ben Borgart

Profiel

Achternaam: Borgart
Roepnaam: Ben
Voornaam: Bernhard
Geboren: 17-03-1940
Te: Amsterdam
Overleden: 2016
Te: ?

Pseudoniem(en): Ben Borgart publiceerde vanaf 2013 onder de naam Ben Borghart.

Werk

Proza

• De vuilnisroos (1972)
• De slakken van Canêt d'Olt (1973)
• De haat en de deemoed (500 ex.) (1975)
• Buiten schot (verhalen) (1975)
• Blauwe nachten (1978)
• Rooiers (1978)
• Een lange reis naar Tipperary (1979)
• Troost (verhalen) (1981)
• Levende cargo (1983)
• Een getekend mens (verhalen) (1986)
• Fontana (1988)
• Het geluk ligt om de hoek (1991)
• Witte donderdag (1991 ?)
• Waterland (bibliofiel, 125 ex.) (1992)
• Op de keien (2008)
• Iguana (2009)
• Goed volk: ontmoetingen met bijzondere mensen (2013)
• Het lotusparadijs (2014)

Voor kinderen:

• De kale kaart (1996)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

• Ben Borgart publiceerde in 'Avenue Literair', 'De Nieuwe Linie, de 'Haagse Post', 'Maatstaf', 'De Tweede Ronde', 'Hollands Maandablad'.

Over Ben Borgart

• 1 hoofdstuk 'De goudvis der intuïtie' over 'De slakken van Canêt d'Olt' in 'Woord en schroom' van Hugo Bousset (1977)
• Een interview met Ben Borgart in 'Het nieuwe proza. Interviews door Johan Diepstraten & Sjoerd Kuyper', Bulkboek 76 (1978)
• Een bijdrage over Ben Borgart in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door Bernd Albers (augustus 1989).

Diversen

• 'De vuilnisroos' verscheen als Bulkboek 33 én als Bulkboek 108.
• 'De vuilnisroos' werd in 1975 verfilmd.
• Een zelfportret van Ben Borgart in 'Schrijvers tekenen zichzelf' (1980). Een uitgave van 'De Revisor'.
• Voor 'De Bijenkorf' maakten Jan Croes, Jos Paardekooper, Jan Geerlings en Gerard Heijnen in 1990 'De Ideale Bibliotheek. 100 boeken die iedereen gelezen moet hebben'. Van Ben Borgart namen zij 'De vuilnisroos' op (op nr. 53).
• 1 portret van Ben Borgart in '222 schrijvers. Literaire portretten' van Eddy en Tessa Posthuma de Boer (2005), met het citaat 'Ik probeer wel zo snel mogelijk te schrijven, daar tussendoor niet leven als het ware; dat is de enige manier om een dik boek af te krijgen. Schrijven, strepen en schrijven, want als je vier jaar aan een boek bezig moet zijn raak je wel behoorlijk gefrustreerd.'

Opmerkingen:

• Ben Borgart is de zoon van een prostituée.
• Vanwege de vroege dood van zijn ouders en vanwege het plegen van diefstallen en zetten van kraken is Ben Borgart opgevoed in kindertehuizen en in pleeggezinnen.
• Ben Borgart volgde een Mulo-opleiding. Daarna ging hij (één jaar) naar het kunstnijverheidsonderwijs.
• Ben Borgart volgde in zijn diensttijd de kaderschool Geneeskundige Troepen.
• Na zijn opleiding werkte hij als klerk, tekenaar, bordenwasser, nachtportier, slakkenkweker en geitenhoeder (in de Pyreneeën) en los arbeider.
• Ben Borgart was (een succesvol) amateurbokser.
• In de zestiger jaren trok hij als schrijvend zwerver door Europa.
• De romans van Ben Borgart zijn in de omgangstaal geschreven.
• In zijn romans belijdt Ben Borgart zijn liefde voor de natuur en zijn afkeer van auto's en industrie.
• Ben Borgart woont in Amsterdam-Zuidoost.
• 'De vuilnisroos' werd zes keer herdrukt en verscheen twee keer als Bulkboek.
• Toen na 1996 uitgevers zijn boeken niet meer wilden, werkte hij nog als nachtportier.
• Zijn overlijden werd op 02-06-2016 door Perry Pierik (uitgever, Aspekt) op Facebook bekend gemaakt.

Handschrift Ben Borgart

Anderen over Ben Borgart:

• Sommige critici noemen Borgarts taalgebruik 'direct' of 'levensecht'. Ik noem het gewoon abominabel kroeg-Nederlands, maar misschien moet er wel een nieuwe term voor bedacht worden als we het werk van Borgart tot de literatuur willen rekenen: 'zwerversproza' of zo. (Frans de Rover, VN, 29-04-1978)
• Hij zet mensen soms wat Nescio-achtig neer en dat is leuk, maar is het ook niet een foefje? Het beste wat hij nog te bieden heeft is zijn anti-intellectuelisme... Er zijn leuke bladzijden proza in zowel Blauwe nachten als Rooiers maar je moet ervoor door zoveel geleuter heen, dat alleen een hele strenge uitgever Borgart kan redden. De man heeft mogelijkheden, maar de Bij is te bezig om al zijn onmogelijkheden weg te snijden. (Wam de Moor, De Tijd, 17-11-1978)
• Ben Borgart is de schrijver van een zevental in vlotte praatstijl geschreven romans die de critici, al naar gelang hun luim, afwisselend karakteriseerden als 'luchthartig', 'sappig' of als 'geleuter'. Zijn stiel is niet de literatuur, maar de verstrooiing, het amusement. (Peter de Boer, VN, 24-03-1984)
• Hoewel Borgarts taalgebruik niet vrij is van slordigheid, lezen zijn verhalen en romans bijzonder vlot. (G.J. van Bork, De Nederlandse en Vlaamse auteurs van middeleeuwen tot heden, blz. 93)
• Borgart vertelt anekdotes als een zeeman in een stamcafé: breedsprakig, met talloze gemeenplaatsen als 'ho maar weer' en 'dat was me even wat' en uitroepen als 'oei!' en 'tjongejonge'. (Aleid Truijens, NRC, 27-02-1987)
• Hoewel hij in de loop der jaren nog verschillende romans en verhalenbundels publiceerde, zijn die toch allemaal duidelijk in de schaduw gebleven van zijn eersteling 'De vuilnisroos', waarin reeds de voornaamste bestanddelen van Borgarts schrijverschap zijn terug te vinden. Zijn non-conformistische houding, zijn grote drang naar vrijheid, onafhankelijkheid en ongebondenheid en zijn bewuste keuze voor een positie buiten de verspillende consumptiemaatschappij zijn in deze debuutroman toch wel het meest pregnant tot uitdrukking gekomen. (Bernd Albers, Kritisch literatuur lexicon, augustus 1989)
• Ben Borgart behoort in Nederland tot het handjevol schrijvers dat in ongepolijste taal voorvallen uit het leven van zowel gewone als ongewone mensne beschrijft. Ironie en sarcasme bepalen vaak de toon van zijn romans en verhalen. (Gerrit Jan Zwier, Leeuwarder Courant, 21-06-1991)

Mijn Favoriete citaat

In de straat waar ik toendertijd 4 hoog-achter een kamer had, domiliceerde ook een hond.
Nu woont er in iedere straat wel een hond, mogelijk zelfs meerdere of een hele meute,
en het zou dan ook niets bijzonders zijn geweest dat hondje
en er zou aan het hele geval geen woord verspild zijn -
ware het niet dat ik vrijwel dagelijks door hem werd gebeten.
(Ben Borgart, De haat en de deemoed, 1e bladzijde)

Links:

• DBNL - Ben Borgart
• Siegfried Woldhek - Ben Borgart
• Tzum - Recensie: Ben Borgart – Blauwe nachten en Rooiers

Bronnen o.a.

• Lexicon van de moderne Nederlandse literatuur (1978)
• Spectrum Nederlandstalige auteurs (1985)
• De Nederlandse en Vlaamse auteurs van middeleeuwen tot heden (1985)
• Kritisch literatuur lexicon (augustus 1989)
• Oosthoek Lexicon Nederlandse & Vlaamse literatuur (1996)
• Website van de Koninklijke Bibliotheek (februari 2020)