Loesberg

Profiel

Achternaam: Loesberg
Geboren: 06-05-1944
Te: Rotterdam
Overleden: 27-12-1990
Te: Den Haag
Pseudoniem(en): Loesberg was het pseudoniem van Robert Anton(ius) Loesberg.

In 'Propria Cures' gebruikte hij zeer veel pseudoniemen: Constant Verkouden, Ds. Zangberg, Dokter Robert, Robert-Antoine Mont-Louise, Kees Rombouts, Meister L. Ook publiceerde hij stukken in 'Propria Cures' waar hij de naam van een andere schrijver onder zette: C.B. Vaandrager, W.F.G. Hartung, Bert Schierbeek, Martin Hartkamp, Rien Vroegindeweij, Robert Andriesse, Jan Arends.

In Maatstaf publiceerde hij als Robert Loesberg.

Voor tweedehands boeken	Ook van Loesberg
Raban Internet Antiquariaat	Klik hier !

Naar Boven

Werk

Poëzie

Loesberg debuteerde met de gedichten 'Hij is de ideale automobilist' en 'Wandeling met grootvader' in 'Bijster' (juli/augustus 1969)

Proza

Enige defecten (1974)
Een eigen auto (novellen) (1977)
Loesberg in PC (door Stijn Aerden, Dirk van Delft, en Dirk Baartse, 500 ex.) (1991)

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

Loesberg debuteerde in 1969 met gedichten in 'Bijster'.
Loesberg publiceerde in 'Maatstaf' als Robert Loesberg.
Loesberg was redacteur van 'Propria Cures' (17-03-1973 tot 23-11-1974). Daarvoor had hij ook al in dit blad gepubliceerd. In 1974 verliet hij de redactie na een conflict.
Loesberg publiceerde in 'Panorama'.

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

1 hoofdstuk 'Braakbewegingen' over 'Enige defecten' in 'Woord en schroom' van Hugo Bousset (1977)
Een interview met Loesberg in 'Gezegd en geschreven' van Corina Engelbrecht (1979)
Een bijdrage over Loesberg in 'Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945' door Ed van Eeden (februari 1998)
In 'Alle dagen laat; dagboek 1976' (2006) schrijft Mensje van Keulen veel over Loesberg, o.a. over de nasleep van het treinongelijk waarbij zijn aanstaande vrouw omkwam.
De band 'Lewsberg' speelde in 2018 muzikale interpetaties van het werk van Loesberg.
1 hoofdstuk: 'Robert Loesberg - Enige defecten' in 'De canon der kanonnen. 130 jaar Propria Cures in 100 boeken' van Lex Bijlsma, Lucas Ligtenberg en Bob Polak (2020)

Naar Boven

Literaire prijzen

Loesberg was lid van de jury voor volgende prijzen:

PC-Onthooftprijs (als redacteur van 'Propria Cures') in 1973 en 1974
Kerstprijsvraag 1973

Naar Boven

Opmerkingen

Loesberg was het buitenechtelijk kind van de vertegenwoordiger Antoon Matthijs Loesberg en Barbara Geevers.
Hij werd geboren in de Delfgauwstraat in Rotterdam-Noord.
Hij ging naar de lagere school in de Veurstraat.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vocht zijn vader als soldaat voor Duitsland. Na de oorlog werd hij daarom - als collaborateur - gevangen gezet.
Op 02-02-1949 trouwde zijn vader alsnog met zijn moeder en erkende zijn kind, waardoor hij officieel de achternaam Loesberg kreeg.
Hij maakte zijn middelbare school (Sint-Franciscus College) niet af. Later haalde hij nog wel zijn Mulo-diploma aan de Sint-Petrus-Mulo in de Oostervantstraat.
Hij had allerlei baantjes, o.a. fabrieksarbieder, bijrijder, magazijnmeester, boerenknecht, magazijnmeester, makelaarsassistent.
In 1962 ging hij studeren aan de Rotterdamse kunstacademie. Hier leerde hij Marijke Crusifix kennen.
In 1965 trouwden ze. Ze kregen een dochter: Lizzy. In 1970 volgde een scheiding. Loesberg brak niet alleen met zijn vrouw, maar met al zijn familieleden.
In 1971 ging hij in Amsterdam Nederlands studeren (hij bleef in Rotterdam wonen) en werd daar redacteur van 'Propria Cures'.
In 1974 ging hij met zijn nieuwe vriendin Carrie de Heer in Den Haag wonen. Ze zouden gaan trouwen, maar op 04-05-1976, een week voor de huwelijksdatum, kwam zij bij een treinongeluk in Schiedam om het leven. Het was een groot ongeluk, waarbij 24 mensen om het leven kwamen en vele tientallen gewond raakten.
Loesberg kon het verlies van zijn vriendin niet verwerken en verbleef enige tijd in klinieken.
Theo Sontrop en Mensje van Keulen zetten zich in voor een smartengeld voor Loesberg. Hij ontving ƒ 10,000 van de NS.
Loesberg werkte korte tijd op een makelaarskantoor.
Als centraal thema in zijn werk wordt 'Angst' genoemd. Maarten 't Hart was de eerste die hier in een recensie op wees.
In 1980 werd hij - na allerlei behandelingen voor epilepsie en alcoholisme - arbeidsongeschikt verklaard.
Op 27-12-1990 werd hij dood aangetroffen in zijn woning. Hij moet daar toen al tien dagen gelegen hebben. Buren hadden geconstateerd dat het licht 's nachts bleef branden en dat de stapel kranten voor de deur groeide. Loesberg moet tijdens een epileptische aanval van de trap gevallen zijn. Hij is weer naar boven geklauterd en daar overleden aan bloedverlies. Omdat de datum van overlijden niet duidelijk was, vermeldde de rouwadvertentie 'december 1990'.
Loesberg werd op 04-01-1991 gecremeerd op Nieuw Eykenduynen in Den Haag, waar ook zijn as werd verstrooid.

Handschrift Loesberg

Naar Boven

Anderen over Loesberg

Enige defecten is een weerzinwekkend boek. Het is een walgelijk, reactionair product, met een eigenwijze etter in de hoofdrol, misantroop en destructief. Ik kan het u van harte aanbevelen. (Gerrit Komrij, Vrij Nederland, 12-10-1974)
Nu is Loesberg een auteur die heel weinig spaarzaam is met woorden, graag woordspeelt of laat woordspelen en verkeerd geconstrueerde zinnen al dan niet opzettelijk laat staan. Hij is bovendien, met al zijn fantasie, wat we neo-realist noemen, een man die als in het begin van de eeuw de schrijvers zo gaarne deden, de gewone handelingen als neussnuiten of pissen, de gewone defecten als roos op de kraag van het colbertjasje zo onsmakelijk mogelijk uitbeelden. Mijn leesplezier wordt daardoor niet bevorderd. (Alfred Kossmann, Het Vrije Volk, 11-01-1975)
De schrijver mag graag een potje epateren en pesten, zodat zijn boeken onveranderlijk bevolkt worden door klagende, zeurende en onaangename Loesbergs. (William Rothuizen, HP, 19-03-1977)
Loesberg leeft op zeer gespannen voet met de buitenwereld en de neerslag daarvan vinden we in zijn twee tot op heden verschenen boeken. Zijn werk gaat niet over een mensenhater, zoals een roman van Van Schendel, zijn schrifturen zijn het werk van een mensenhater. Het lijkt wel of meneer Visser uit de roman van Vestdijk de pen heeft opgenomen. (Maarten 't Hart, NRC, 22-04-1977)
Het cynisme van Robert Loesberg is bepaald niet van filosofische aard; het is een agressieve haat van mensen van een heftigheid die gemakkelijk irritatie, maar niet minder verbazing oproept. En dat zijn adequate reacties, omdat de schrijver daarop uit is. (Carel Peeters, VN, 21-05-1977)
De reputatie getalenteerd te zijn heeft Loesberg onder meer te danken aan de ingewikkelde constructie van zijn werk Beide boeken gaan over een zekere Loesberg die zich lijkt af te splitsen in telkens verschillende Loesbergs met elke een eigen, verschillende achtergrond. (Marjolijn Pouw, Tirade 231, december 1977, blz. 709)
Las bij Centre Ville in Panorama het stuk van Loesberg over de 'verjaarsavond' van Buddingh', Vinkenoog en Schierbeek. Een slecht en dom stuk van een gefrustreerde maniak. Schelden mag, maar wel op niveau. Niveau heeft Loesberg niet. (Kees Klok, Een zootje ongeregeld. Literair dagboek 1975-1979, blz. 221, 30-11-1978)
Ieder onderdeel van Loesbergs boeken staat in dienst van zijn thematiek en helpt mee de walging uit te drukken van het feit dat er niets en niemand volmaakt is en dat de wereld slechts de smerigheid en het alledaagse kent. (Ed van Eeden, Kritisch Lexicon van de Nederlandstalige Literatuur na 1945, februari 1998)
In ‘Enige Defecten’ beschrijft Loesberg een vakantiereis die hij samen met een vriend maakt. In werkelijkheid vond deze reis plaats in 1964; de vriend was Rien Vroegindeweij. Aangezien Loesberg niet bepaald in vriendelijke bewoordingen over deze vriend en de vriendschap schreef, reageerde Vroegindeweij in een van zijn columns in Het Vrije Volk (opgenomen in de bundel 'Rotterdam voor gevorderden', uitgeverij Veen, 1988). “Hoe zeg je dat van iemand die alleen in het verleden bestaat, en wat mij betreft in de voltooid verleden tijd.” “Maar liften is, net als zeilen, een vorm van recreatie die de grootste vriendschappen tot minder dan niets maakt, ja zelfs gevoelens van haat en verachting oproept. In de beschrijving van die reis, tien jaar later in Enige Defecten, heeft de auteur, om het eufemistisch uit te drukken, zijn kwade gevoelens de vrije loop gelaten. Maar dat was zijn defect, niet het mijne.” (Mark van Leeuwen in een email aan mij, 19-09-2009)
Juist in de wereld van de letteren kom je de onguurste types tegen, regelrechte naarlingen zoals de schrijver Loesberg, of griezels zoals de schrijver A. Moonen. (Maarten 't Hart, Dienstreizen van een thuisblijver, blz. 26)