Klik hier om te printen

Karel van het Reve KB t/m 133 (Twee minuten) van 165

Profiel

Achternaam: van het Reve
Voornaam: Karel
Geboren: 19-05-1921
Te: Amsterdam
Overleden: 04-03-1999
Te: Amsterdam
Pseudoniem(en): Karel van het Reve publiceerde onder de pseudoniemen Karel Beton, Marcus Bakker. en Henk Broekhuis.

Als je wat ouder bent sterf je bij stukjes en beetjes.
Zo ruik ik bijvoorbeeld haast niets meer (behalve poep en het bakken van spek).



Wonderlijk is, dat na mijn dood ook mijn herinneringen verdwijnen.
Bij ons thuis kwam in de jaren dertig een Komintern-agent, Karl genaamd, een Duitser.
Het was een aardige man.
Hij sprak altijd heel zachtjes, en rookte Egyptische sigaretten.
Hij is tijdens de oorlog in Duitsland gearresteerd en onthoofd.
Af en toe denk ik aan hem. Wie zal als ik dood ben aan hem denken?
(Karel van het Reve, De ondergang van het morgenland, 1990)

 

Grafschrift
Hier ligt Van het Reve.
Hij kon niet langer leven.

(Karel van het Reve, Literatuurwetenschap: het raadsel der onleesbaarheid, 1978)

Voor tweedehands boeken Ook van Karel van het Reve
Raban Internet Antiquariaat Klik hier !

Werk

Poëzie

Proza


Voor kinderen:

Brieven

Wetenschappelijk werk

Mijn nadeel is - blijkt uit reacties van studenten op mijn colleges en uit reacties op mijn Huizingalezing - dat ik duidelijk ben. Je kunt wat ik zeg of schrijf begrijpen. En als dat het geval is ben je al half verloren. Ik begrijp het, denkt de lezer of toehoorder, dus kan het nooit wat zijn.
(Karel van het Reve, Ik heb nooit iets gelezen, blz. 243)

Overige non-fictie

Vertalingen/bewerkingen


Karel van het Reve liet ook boeken uit het Russisch vertalen door studenten Russisch in Leiden. Hij begeleidde de vertaling en voorzag het boek dan van een voorwoord. Bijv.:


Vertaald:

Karel van het Reve schreef een inleiding/voorwoord/nawoord voor

Bloemlezingen

Tonen

Tijdschriften

Over Karel van het Reve

Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)

Literaire prijzen


Karel van het Reve was lid van de jury voor:

Opmerkingen

Anderen over Karel van het Reve

Mijn favoriete citaat

Een rijksambtenaar tweede klasse
Zat 's avonds zijn voeten te wassen.
Hij wou op het zand
Van het Tesselse strand
Ontkleed zijn verloofde verrassen.
(Ik wou dat ik twee hondjes was, blz. 24)

Bronnen o.a.

Het schaap Veronica

Kijk, zei het schaap Veronica, hier staat het in te lezen:
Er is een grote schrijver in ons dierbaar vaderland.
Wat prachtig, riep de dominee, de Here zij geprezen!
Wel wel, zeiden de dames Groen, 't werd tijd zo onderhand.
En of wij willen meedoen aan het Amer Libicorum,
Zo zei het schaap Veronica, dat doen we dus. Okee?
't Heet Liber Amoricum, maar we doen 't gaarne voor 'm,
wie mag die schrijver dan wel wezen? vroeg de dominee.

Wel, zei het schaap Veronica, 't is ene Van het Reve.
O jee, zeiden de dames Groen. Nu worden we heel kwaad.
Dat is die man die al die nare boeken heeft geschreven
waarin hij uur na uur de lieve jongens slaat.

Ik weet het, zei de dominee, en wat me dan nog méér smart
is dat hij eens ontuchtig met een ezel heeft verkeerd!
Nee, zei het schaap Veronica, dat is zijn broertje Gerard.
Dit is Karel van het Reve en hij is heel hooggeleerd.

O die! zo sprak de dominee, die is niet te vertrouwen.
Hij is een russofiel en bovendien een renegaat!
En renegaten moet men altijd in de gaten houwen.
Precies, zeiden de dames Groen, dat moet men inderdaad.

Wacht even, riep de dominee, wat heb ik laatst gelezen?
Die zelfde Karel schreef een boek… o lieve dames Groen…
Dat hele boek dat was een aanklacht tegen 't Opperwezen!
wat schandelijk, wat schandelijk, zeiden de dames toen.

Dus, juffrouw schaap Veronica, u kunt dat plan wel schudden.
Wij doen niet mee. Ons antwoord is een overduidelijk NEEN.
U zult zich toch wel scharen hier bij onze eigen kudde?
Nee, zei het schaap Veronica. Dan doe ik het alleen.

Ik schrijf wel een gedichtje in dat Liber Amicorum
daar zet ik netjes onder: Van het schaap Veronica.
Dan schrijf ik: Lieve Karel, mijn gezelschap vindt u schorem.
Ik niet, ik roep: Lang zal die leven in de gloria!

kom kom, zeiden de dames Groen, niet bokken dominee!
We hebben zo meteen nog bitterkoekjes bij de thee!

(Annie M.G. Schmidt in 'Uren met Karel van het Reve, blz. 168/169)

eXTReMe Tracker