Rijk van Rotterdam

Deze bladzijde is gemaakt ter voorbereiding op een boek over 'Schrijvende Veenendalers'. De informatie op deze bladzijde is verre van volledig. Heeft u aanvullingen of verbeteringen? Mailt u die dan naar m.beek@t-mobilethuis.nl. Bij voorbaat dank!

Profiel

Achternaam: van Rotterdam
Roepnaam: Rijk
Voornaam:
Geboren: 1948
Te: Veenendaal
Overleden: 16-06-2001
Te:
Pseudoniem(en): Rijk van Rotterdam gebruikte het peudoniem Madrettor voor een column in de 'Arnhemse Courant'.

Naar Boven

Werk

Proza

De rookstoel op het groene laken: verhalen (1984)
Vechten (1985)
Huissen: Het Zand: Looveer: De Zilverkamp (bibliofiel, 120 ex.) (1988)

Overig non fictie

Bouwkunst: een brochure over het samengaan van architectuur en beeldende kunst (1982)
Huis der provincie Gelderland: bouwkunst: een brochure over het samengaan van architectuur en beeldende kunst (1994)

Toneel

Met open blik

Tijdschriften

Rijk van Rotterdam begon zijn journalistieke loopbaan bij 'De Vallei' in Veenendaal.
Rijk van Rotterdam was kunstredacteur van de 'Arnhemse Courant'. Voor deze krant verzorgde hij ook een column onder het pseudoniem Madrettor.

Bijdragen

Ten noorden van de hand: verhalen en gedichten van Arnhemmers (1983)
1 verhaal: 'Scherven' in 'Acht verhalen' (1987)
Rijk van Rotterdam was gastschrijver voor 'Biënnale in blauw', deel 3 (bibliofiel, 27 ex.) (1996)

Naar Boven

Opmerkingen

Rijk van Rotterdam woonde in de jaren zestig in het Franse Gat.
Hij was actief in de Veense jazzscene. Hij speelde aanvankelijk gitaar en later contrabas. Als gitarist waren zijn grote voorbeelden: Wes Montgomery en Barney Kessel. Hij speelde lange tijd samen met Cees Diepeveen (piano) en Paul van Kreel (drums).
Rijk van Rotterdam woonde in Huissen.
Hij is theater- en filmcriticus.

Handschrift Rijk van Rotterdam
(uit een brief aan Peppi Verkaar)

Naar Boven

Anderen over Rijk van Rotterdam

In deze zeven verhalen treden mensen op die in een uitzonderingspositie verkeren of in het nauw zijn gedreven: een vluchteling, een vrouw die zich geen raad meer weet als ongehuwde moeder, enz. Mensen die zich niet willen laten manipuleren, maar juist wel erg afhankelijk zijn van anderen en daardoor agressief worden. 'De avondklok' is een uitschieter: een jonge vrouw laat zich door haar vriend beduvelen, maar hoe verneemt men pas uit de laatste regels. De auteur (geb. 1948), die debuteert, heeft het over mensen die nergens bijhoren, zoals de nauwgezette bediende uit het laatste verhaal, die door een jongere collega cynisch wordt buitengewerkt. Bizarre, ietwat naar het krankzinnige neigende personages worden in een directe, onopgesmukte taal op papier gezet. De sociale bekommernis van de auteur voor de zwakkere mens is duidelijk. Hij laat alleszins een eigen geluid horen. (NBD|Biblion)

Naar Boven