1 augustus 2007

Henk was vanmorgen even hier, om bij te praten, maar ook om een waardebon te brengen voor een korte vakantie die we via ebay bij hem gekocht hebben. Zijn idee om zulke korte hotelvakanties via ebay te veilen begint aan te slaan. In Nederland is dit nog een onontgonnen terrein. In Duitsland is het booming-business. De achterliggende gedachte is dat hotels altijd een aantal van hun kamers leeg hebben staan. Bij het veilen van overnachtingen (extra aantrekkelijk gemaakt met maaltijden, fietsen, picknickmandje e.d.) worden die lege kamers gevuld en mensen gebruiken allicht nog wat extra, of boeken dagen bij tegen normaal tarief. Voor de kopers kan het ook heel aantrekkelijk zijn, want met een beetje mazzel koop je zo'n arrangement voor een spotprijsje (en de spanning van het bieden op ebay krijg je er gratis bij). Als je op ebay de hoogste bieder bent, krijg je een waardebon die een jaar geldig is. Zelf regel je dan met het hotel de verdere afhandeling zoals het vastleggen van de data (daar moet je niet al te vast aan een bepaalde datum zitten, want het kan natuurlijk net op die datum bezet zijn). Enthousiast geworden? Kijk eens op de website van 'Tijd voor ons'. (dit lijkt wel reclame, dat is het ook, maar dat mag best eens voor een vriend).

Vanmiddag ben ik met Martijn naar een boeken- en platenmarkt in Lunteren geweest. Die boekenmarkt wordt de hele zomer in gebouw Euterpe georganiseerd, op woensdagen, gelijktijdig met de toeristische Lunterse Markt. Het aanbod leek kwalitatief wat minder dan de afgelopen twee jaar, maar toch ging ik weer met een aardig stapeltje naar huis. Leuk zijn bijv.:
- L. van Deyssel, Verzamelde opstellen (6 delen, meer dan honderd jaar oud)
- Bert Japin, taaltje wèl - taaltje niet (dit is van de vader van Arthur Japin)
- Henk van Kerkwijk, De stervende dode (zijn debuutroman uit 1965)
- Boeli van Leeuwen, De rots der struikeling
- Jan F. de Zanger, Bij mijzelf te rade (gesigneerd !)
- E. Breton de Nijs, Vergeelde portretten. Uit een Indisch familiealbum
- F. van den Bosch, Het regenhuis en andere verhalen

1 bestelling: Van Dale E-N.

2 augustus 2007

Vanmiddag zijn we koffie wezen drinken bij oom Simon in Blaricum. We gingen bijtijds weg: in Blaricum en Laren ligt de literatuur voor het oprapen. Adriaan Roland Holst woonde van 1911 tot 1918 in een - speciaal voor hem gebouwde hut/klein huis - aan de Noolseweg 7. In deze periode was Blaricum (met Laren) erg in trek bij kunstenaars, die er inspiratie zochten en (samen) de eenzaamheid. In 1918 verkocht Roland Holst zijn hut aan Jacques Bloem. In een vergelijkbaar 'hutje' woonde o.a. Apie Prins en Piet Mondriaan. Andere namen zijn bijv. Nico van Suchtelen, Victor E. van Vriesland, Jan en Annie Romein, Emanuel Querido en A. Alberts.
Deze keer bezochten wij twee naast elkaar gelegen kerkhoven aan de Hilversumseweg in Laren. De algemene begraafplaats en het katholieke Sint Janskerkhof. De begraafplaatsen hebben elk een eigen ingang, maar grenzen aan elkaar en er zijn poortjes in de heg die de begraafplaatsen scheidt. Eerst de algemene begraafplaats. Een net kerkhof, met de graven in strakke rijen. Het zoeken is er alleen wel lastig, zelfs als je de grafnummers weet. De nummering lijkt vrij onlogisch en op een publicatiebord hangt wel een plattegrondje, maar dat is naar beneden gevallen en half achter een ander papiertje verdwenen.
Vanuit de ingang rechtdoor lopend, vind je bijna achteraan, aan de rechterkant van het pad Gerard van Eckeren (1876-1951) in graf M3. Dit was een pseudoniem, hij heette Maurits Esser. Zijn bekendste boek is wel 'De paarden van Holst' (1946). Zijn grafsteen met de namen van hem en zijn vrouw, data in romeinse cijfers en de Franse tekst 'l'homme ne vaut que d'apres l'inqietude qui est en lui' ligt verborgen achter een opgeschoten conifeer.

Vanuit de ingang direct linksaf, ligt enkele tientallen meters voorbij het gebouwtje het graf van Wally Moes (1856-1918). Een eenvoudige zerk en het lijkt er ook hier niet op dat er nog veel nazaten zijn die zich om het graf bekommeren. Wally Moes was vooral schilderes, maar ze schreef ook, o.a. 'Larensche dorpsvertellingen' (1911) en 'Gooische dorpsvertellingen' (1913). Het Singermuseum in Laren bezit werk van haar, maar er is ook werk van haar te zien in Boumans-van Beuningen en in het Haags Gemeentemuseum.

Vanaf dit graf een pad of vier verder de begraafplaats op ligt in het midden van de rij (graf 9 E) Carry van Bruggen (1881-1932). Carry van Bruggen schreef onder het pseudoniem Justine Abbing o.a. de roman 'Uit het leven van een denkende vrouw' (1920). Ze schreef ook onder het pseudoniem May. Haar eerste boeken publiceerde ze onder de naam Carry v. Bruggen-de Haan (ze was de zus van Jacob Israël de Haan), na 1915 onder Carry van Bruggen. Ook na haar scheiding van Kees van Bruggen en haar huwelijk met A. Pit bleef ze schrijven onder de naam Carry van Bruggen. Ze schreef bekende werken als 'Het huisje aan de sloot' (1921) en 'Hedendaags fetischisme' (1925). Carry van Bruggen leed aan depressiviteit. Vanaf 1928 werd ze in diverse verpleeghuizen verpleegd. Ze overleed in 1932 nadat ze een overdosis slaapmiddelen had genomen. Ze raakte in coma en kreeg tijdens haar coma een longontsteking, waar ze aan stierf. Meestal wordt dit als zelfmoord betiteld. M.A. Jacobs twijfelt hier in 'Carry van Bruggen; Haar leven en literair werk' (1962) aan. Door het vele gebruik was ze wel aan een groot aantal slaappillen gewend. Op haar grafsteen staan alleen haar schrijversnaam en haar geboorte- en sterfjaar. Dwars door haar naam loopt een scheur, symbool van een al met al tragisch leven?

Op deze begraafplaats liggen ook Willem van Iependaal en Ellen Forest. We wisten de grafnummers, maar konden de graven toch niet vinden. Gelukkig was er een vriendelijke beheerder aanwezig die ons zonder moeite het graf van Van Iependaal kon wijzen. Willem van Iependaal was het pseudoniem van Willem van der Kulk (1891-1970). Iependaal is een straat in Tuindorp-Vreewijk, waar hij gewoond heeft toen hij net getrouwd was. Hij gebruikte ook het pseudoniem Pollie. Tijdens de Eerste Wereldoorlog nam hij vrijwillig dienst in het Engelse leger. Dit kostte hem zijn Nederlanderschap. dat hij pas ver na de Tweede Wereldoorlog (1954) terugkreeg (wegens zijn verdiensten in het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog). In België overleefde hij tijdens de oorlog de verschrikkingen van de loopgraven. Willem van Iependaal ging in zaken met de handelaar Broekhuis. Ze verkochten van alles, o.a. haring aan Duitsland, maar alleen de koppen werden geleverd (De Duitsers wilden maar niet begrijpen, dat een Hollandse haring z'n lijf verliest aan transport- en administratiekosten). Van Iependaal zat een aantal keren in de gevangenis, o.a. vanwege een jeneverhandel in 1923. In de gevangenis begon hij gedichten te schrijven. Via de gevangenisdominee en SDAP-Kamerlid A. van der Heide kwamen die bij A.M. de Jong terecht. Deze was onder de indruk van het - ongepolijste - talent. Dankzij A.M. de Jong kreeg hij na een jaar gratie. Hij schreef komische romans, maar in zijn liedjes en romans sprak hij zich ook uit tegen sociale misstanden. Hij toonde in zijn werk begrip voor 'de misdadiger' aan de zelfkant van de maatschappij. Zijn werk wordt wel vergeleken met dat van Speenhoff, het is echter wat bitterder van toon.'Polletje Piekhaar' (1934) is zijn bekendste boek.

Het graf van Ellen Forest was een groter probleem. Op grond van het grafnummer (N 5/6) wist de beheerder wel waar het ongeveer moest zijn. Het was een hoek van het kerkhof (vanaf de ingang rechts achterin) waar nogal wat graven overwoekerd waren door planten. Met zijn klompen veegde hij de planten opzij om de namen op de stenen te kunnen lezen, maar de naam Ellen Forest kwamen we niet tegen. Ik wist ook de datum van de begrafenis (04-06-1959) en daarom nam de beheerder ons mee naar zijn kleine kantoortje. Er was administratie aanwezig, precies vanaf 1959. In een ordner had hij formulieren van het gemeentehuis, met namen, datum van overlijden en datum van begraven en, jawel, het papiertje van 04-06-1959 zat erin. Lucie Marie Franssen, overleden op 01-06-1959 en begraven in no. 6 één diep. Op de plattegrond van de begraafplaats kijkend, bleek dat hij ons inderdaad het goede graf had laten zin. Er stonden geen namen op, maar alleen een Engelse tekst, met als kernregel 'Waiting at the golden door'. De steen met de tekst was opvallend breed, wat dan weer past bij een dubbel grafnummer.

Lucie Marie Pierson-Franssen woonde aan de Tafelbergweg in Blaricum, waar ze na een langdurig ziekbed overleed. Onder het pseudoniem Ellen Forest publiceerde ze de roman 'Yuki San', die al heel snel werd vertaald in het Frans, Duits, Engels, Italiaans, Japans en Chinees. Volgens het boek 'Waar ligt Poot?' staat er op haar graf 'Oft denke ich, du bist nur ausgegangen'. Dan slaat de twijfel toch weer toe: hebben we nu wel of niet het juiste graf gezien?

Van de vriendelijke beheerder kregen we ook nog 'Een wandeling over de Algemene/Gemeentelijke Begraafplaats Laren NH' van twee A4-tjes. Die wandeling voert langs schrijvers en schilders (maar niet langs Ellen Forest en Gerard van Eckeren). Enkele namen Tony Offermans, Ir. Vincent Willem van Gogh (zoon van broer Theo en erfgenaam van veel werk van Vincent. Hij schonk het aan het rijk en met deze verzameling werd het Van Goghmuseum ingericht), Wouter Hamdorff (architect), David Schulman en Fiep Westendorp. Dat laatste graf had ik nog wel willen zien, maar de bereidwillige vriendelijkheid van de beheerder had ons al zoveel tijd gekost, dat het al over drieën was en om drie uur zouden we bij oom Simon zijn. we zullen dus nog een keertje terug moeten komen. Ook omdat we op de katholieke begraafplaats het graf van Gabriël Smit niet hadden kunnen vinden. Op deze begraafplaats worden helemaal geen grafnummers gebruikt. Dan is het echt wandelen en zoeken geblazen. We vonden er wel het graf van Jo Juda (1909-1985). Jo Juda was violist en concertmeester van het concertgebouworkest. Hij publiceerde zijn memoires onder de titels 'De zon stond te laag', 'Voor de duisternis viel' en 'Jantje Paganini'.

Maar dat volgende bezoek zal nog wel even duren, want voorlopig heb ik wel weer genoeg schrijversgraven gezien.

3 augustus 2007

Suzanne ligt te lezen
in de hangmat

Een mailtje: 'Goedendag, Ik zie nu dat u een hele pagina aan Lex Althoff wijdt. Kent u echter het boekje 'Joden in nood' door M. Sluyser, dat met fotomontages werd geillustreerd door Lex Althoff? Ik trof het niet aan onder de genoemde werken dacht ik. Het wordt momenteel 1 maal (onder auteur Althoff) aangeboden op antiqbook.' Dat boekje ken ik niet. Ik heb er op Antiqboek ook even naar gekeken. Er wordt € 195,00 voor gevraagd, dat is mij teveel. Wel heb ik het boekje vermeld op de Althoff-bladzijde. Daarbij bekeek ik ook nog een keer de foto's die ik vorige week zaterdag van zijn graf maakte. Bij nadere beschouwing lijkt er als geboortedatum 2-9-1904 op de zerk te staan. In de gebruikte bronnen kom ik steeds 12-09-1904 tegen !?

Luisterboeken zijn er tegenwoordig te kust en te keur. In de boekenwinkel, maar ook op internet. 'Radioboeken' kun je nergens lezen. Het zijn verhalen door Nederlandse en Vlaamse auteurs speciaal geschreven op verzoek van het radiopraogramma deBuren. Voor het eerst en voor het laatst lazen de auteurs bij deBuren hun verhaal voor. De vehalen zijn te beluisteren én te downloaden op de site. Ideaal voor de vakantie! Kristien Hemmerecht, Hella Haasse, Bart Moeyaert, Geert van Istendael, Kader Abdollah, Al Galidi, Tommy Wieringa enz.

Ook het tweede (deur)kozijn in de bijkeuken staat in de grondverf. Dat is netjes gelukt, want Gijs dacht dat het al de definitieve verflaag was.

Na het verven ben ik met Suzanne en haar hond een rondje wezen wandelen. De Slaperdijk af en dan daar de heide op. We lopen dat rondje één, maximaal twee keer per jaar, maar we zouden dat veel vaker moeten doen. Op diverse bomen hangen A4'tjes met een mededeling van de boswachter. Reeën hebben nu jongen, maar ook andere dieren moeten nu niet verstoord worden, dus nú de honden aan de lijn. Dat is een beetje een gevaarlijke mededeling: Nú de honden aan de lijn betekent dan automatisch dat het in de herfst en de winter niet hoeft. Op basis van deze mededeling zou ik een boete in de winter niet accepteren.

4 augustus 2007

Het kozijn van de bijkeuken is vandaag in de laatste verflaag gezet. Het begon al helemaal verkeerd: de kwast stond in een potje met terpentine. Ik wilde de kwast boven de kliko met een stukje keukenpapier schoonmaken. Valt het deksel van de kliko plotseling naar beneden en strijkt daarbij met de rand van het deksel precies langs de kwast op. De spetters terpentine/verf vlogen alle kanten op en dus ook in mijn gezicht en op mijn (gelukkig oude) kleren. Waarschijnlijk heb ik in een reflex mijn ogen dichtgedaan, maar de verf zat tot op mijn oogleden. Mijn gezicht zag er net zo uit als het deksel van de kliko op onderstaande foto's. Op de eerste foto, linksonderin, kun je de plek zien waar het deksel de kwast raakte.

De postbode bracht vandaag wat exemplaren van 't Adressenboek 'Boek & Boek'. Een overzicht van de stripspeciaalzaak, tweedehands boekbedrijf en antiquariaat in Nederland. De laatste was alweer van vier jaar geleden en dan is zo'n gids verouderd. De afgelopen jaren stopten er zo'n 150 bedrijven en kwamen er 35 nieuwe bij. Winkels sloten en gingen verder als verzendantiquariaat. Boekenmarkten worden daardoor voor kopers steeds belangrijker. Er komen er dan ook steeds meer. De grootste boekenmarkten zijn ook in dit adressenboek opgenomen. Vier jaar geleden was ik net te laat om in het boekje opgenomen te worden. Ik kon er toen wel een advertentie in zetten. Nu sta ik netjes op de bladzijden per postcode en per woonplaats.

Met Ed en Daan vorm ik zo Veenendaal. Het is me een raadsel waarom Daan de ene keer bovenaan staat en ik de andere keer (de eerste zou op postcode kunnen zijn, de ander alfabetisch: R-V-Z?). Ik vraag me ook af waarom bijv. Bouwman en Bouwhoorn er niet in staan. Vooral Bouwman, omdat die een winkel heeft. Als het een winkel betreft staat er in het boekje een dikke 'W' bij. De meeste winkels zijn maar een deel van de week open, vaak donderdag/vrijdag/zaterdag. Ook die openingstijden staan in het boekje. Voor de boekenliefhebber een bijna onmisbaar boekje. Het kost € 5,00 (+ verzendkosten) en is ook bij mij te bestellen. Ik heb er een paar op voorraad liggen.

Omdat we destijds (april!) niet op Stevens verjaardag konden zijn, zijn we vanavond wat bij ze wezen drinken. Steven was speciaal nog hout voor de vuurkorf wezen halen. We hebben tot 12 uur in de - heerlijk rustige - achtertuin gezeten.

2 bestellingen: setje Veilig Leren Lezen en 4 poëziebundels.

5 augustus 2007

Het opvallendste van vandaag is wel dat ik niet naar de boekenmarkt in Deventer ben geweest. Lekker weer om in de tuin te zitten én ik barst nog in de boeken die nog te koop gezet moeten worden. Even rustig aan dus.

Martijn heeft deze maand een tenniskamp bij Spitsbergen. Er komen zo'n vijftig pubers kamperen op de sportvelden ernaast. Martijn leidt met een paar andere volwassenen dat kamperen en de tennis- en niet-tennisactiviteiten in goede banen. Om te slapen neemt hij dit jaar onze vouwwagen mee. Die moet hij dan zelf opzetten. Omdat hij dat nooit eerder gedaan heeft, hebben we dat vanmorgen (in de brandende zon - eindelijk!) op de oprit geoefend. De buren zijn een weekendje weg en dan past het - met voortent - op de gezamenlijke oprit.

Ik verwacht niet dat we zelf nog gaan kamperen met die vouwwagen. Een camping is ideaal als je zelf (kleine) kinderen hebt. Ze vinden snel andere kinderen en vermaken zichzelf. Maar nu - zonder kinderen - heb ik toch liever iets meer comfort. Bovendien moet ik er niet aan denken op een camping te staan met links en/of recht buren met blèrende kinderen. We kunnen de vouwwagen dus in feite wel verkopen. Toch komt hij nu voor Martijn weer van pas en de afgelopen twee jaar is Suzanne er mee naar Frankrijk geweest. Het is ook nog mogelijk dat we er zelf een keer een week mee weg gaan, naar een bepaalde provincie om daar wat zaken voor de literaire reisgids te gaan bekijken.

Ik heb een stuk of tien jonge goudvisjes uit de vijver gehaald en in de vissenkom gedaan. Die staat nu in de tuin op tafel. Leuk om naar te kijken. Dat gepruts met de vijver blijf ik heerlijk vinden. Zelfs het - op mijn gemak - verwijderen van draadalg is plezierig om te doen. Ik rook de vijverlucht aan mijn handen vanmorgen en realiseerde me toen ineens waar me dat aan doet denken. Toen ik een jaar of tien was ging ik samen met Anton de Ruiter, gewapend met een emmer aan een stuk touw, in allerlei sloten stekelbaarsjes vangen. We waren vaak achteraan de Nieuweweg te vinden en het meeste succes hadden we in de Lunterse Beek. Tussen Ederveen en Lunteren kruist die beek de Tienminutenweg. Daar vingen we de stekelbaarzen met tientallen tegelijk. De vijver- en waterplantenlucht van nu is de lucht van en de herinnering aan toen!

Matthy Spies kwam vanmiddag een kop koffie drinken. Ze had haar eigen naam op google ingetikt en was op dit weblog terechtgekomen. Na even lezen dacht ze: 'Ik zal eens bellen of ze thuis zijn'. Leuk! Bijgepraat. Je kunt bijna geen Veenendalers noemen of Matthy kent ze wel. En mensen kennen haar. Dat was heel nuttig toen ze nog in de gemeenteraad zat. Matthy was nu eens écht een volksvertegenwoordiger!

Gijs en Suzanne kwamen vanavond langs. We waren net klaar met barbecuen. Suzanne heeft een schudmachine gekocht. Die brachten ze mee om een avondje te pokeren.

6 augustus 2007

Toen we gisteren de vouwwagen hadden opgezet, hebben we hem een paar uur laten staan om te luchten. In die tijd waren er op een gegeven moment een paar flinke windvlagen. Daarbij is de middelste bevestiging van het luifeltje iets ingescheurd. Daar moet iets aan gebeuren, anders scheurt het verder. Daarom zijn we vanmorgen naar Jan Hardeveld geweest. Vroeger werkte hij bij mijn vader in de autobeklederij aan het Verlaat. Toen mijn vader stopte is Jan voor zichzelf doorgegaan aan de Valleistraat 89. Nu werkt hij er samen met zijn zoon Alfred. De nieuwe werkplaats is net klaar. In de krant stond een paar weken geleden een bericht over de open dag, maar die hebben we gemist. Daarom was dit een mooie gelegenheid om de nieuwe werkplaats te bekijken en gelijk te vragen of hij dat scheurtje wilde naaien.

Een deel van de lol van het werken met tweedehands boeken is het doorbladeren ervan na aankoop. En die lol bestaat weer voor een deel uit het constateren dat er dan van alles uit die boeken valt: boekenleggers (ervoor gemaakt, of alleen als zodanig gebruikt), prentbriefkaarten, klavertjes vier (en andere gedroogde bloemen), rekeningen, brieven en oude foto's. Een voorbeeld van zo'n foto ziet u hieronder. Hij viel uit een boek dat ik in Lunteren kocht. Een ontroerende foto. Broer en zus (neem ik aan) poseren op straat en kijken verwachtingsvol (zij) én een beetje angstig (hij) naar het vogeltje. Ze houden elkaars hand vast. Hij heeft aan de arm van die hand een tas. Gaan ze boodschappen doen? Het is een foto uit de tijd dat kleine kinderen nog op straat konden lopen. Een eindje achter ze loopt trouwens nog iemand op straat. Er staan wat fietsen tegen een muur en heel in de verte komt er een fietser aan. Is dit een tweeling? Ze zijn ongeveer even groot, de gezichtjes lijken wel op elkaar en hun moeder heeft er voor gekozen ze op dezelfde manier te kleden. Het truitje en het vestje lijken me afkomstig van huisvlijt. De schoenen zijn hetzelfde, te oordelen naar de glimmertjes. De sokjes ook trouwens. Het zichtbare verschil tussen de jongen en het meisje zit hem dus uitsluitend in de haardracht en in de rok/broek. Asfalt, daar deden gemeentebesturen in die tijd ook nog niet aan. De stenen liggen in een fraai visgraatmotief. Tenslotte intrigeert me de rechterhand van het jongetje. Waarom houdt hij die hand zo omhoog. Was hij iets uit aan het leggen en ondersteunt hij zijn betoog met een handbeweging? Zoekt hij evenwicht? Of heeft de fotograaf het stel iets beloofd, als hij een foto mocht maken en is de hand al bijna klaar om snoep of geld in ontvangst te nemen?

4 bestellingen: 20 boekenleggers, knipsel Olaf-Marijn de Leur, Zeydner e.a., ' Trouw', Salvador Dali, 'Mijn leven als genie', Maxim Gorki, 'Moeder', Gabriel García Márquez, 'Kroniek van een aangekondigde dood', Roland Topor, 'Het mooiste stel tieten ter wereld'.

7 augustus 2007

Glasvezelbehang op de helft van de wanden van de bijkeuken geplakt. Morgen verven. Het schijnt dat er mensen zijn die dit soort werk leuk vinden.

Betty en Chiel kwamen terug van een weekendje Texel (mooi weer, maar veel wind). Vorige week is er twee huizen verderop weer ingebroken (flat-screentelevisie weggehaald), dus degeen die op het huis past, had de deur goed op slot gedaan. Zo goed, dat Betty en Chiel er nu zelf niet in konden en moesten wachten op de sleutels! Ze hebben bij ons koffie gedronken in afwachtig van die sleutels.

Deze week kwam mijn rooster voor het komende schooljaar per mail binnen. Dat ziet er prima uit. Ik heb 2 B2-klassen, 1 V2-klas en 2 V3-klassen, naast de taken als teamleider. De tweede klassen doe ik al een paar jaar en ik vind dat een prettige leeftijd om les aan te geven. V3 is nieuw voor me. Vorig jaar had ik wel H3, maar er is een nieuwe methode voor de derde klassen, dus daar moet ik wel even goed naar kijken. Ook met mijn roosterwensen is rekening gehouden. Het uur na de grote pauze geef ik geen les. In die pauze moeten leerlingen die uit de les zijn gestuurd zich bij me melden. Ze komen ook met andere vragen naar me toe, dus rustig pauzeren en eten komt er nooit van. Dan wil ik graag het uur na die pauze even tijd hebben om te eten. Zo. Als dat is vastgesteld nog even tweeënhalve week niet aan school denken.

In bad en in bed las ik 'Blazen tot honderd' van Geert van Beek. Ik had nog niets van hem gelezen en dit is een lekker dunne Salamander-pocket (nr. 560) om kennis te maken. Die kennismaking beviel wel. Niet wat citeerbare zinnen betreft, wel wat betreft de kracht van het verhaal. Hij zuigt je in het verhaal, je wilt weten hoe het afloopt, vermoedt steeds sterker dat het fout zal aflopen (ook gezien de omslagtekening van Anjo Mutsaars) en dat doet het ook, maar toch weer anders dan je gedacht had. Kortom een goed verhaal. Blazen tot honderd slaat op het enkele keren terugkerende gegeven dat je honderd wordt als je alle pluizen van een uitgebloeide paardenbloem in één keer weg kunt blazen. Dat lukt de hoofdpersonen niet en ze constateren dat ze geen honderd zullen worden ....

4 bestellingen: knipsel Bart Chabot, Dick Hillenius, 'Plaatselijke godjes', div. knipsels Tessa de Loo, Willem Jan Otten, F. Bordewijk e.a., 'Jan, Jans en de kinderen 28'.

8 augustus 2007

De filmcamera is gerepareerd. Het was inderdaad een productiefoutje (en dus kostte het niets). Het apparaat meldde dat de lenskap er nog op zat, ook als dat niet zo was. Vandaag heb ik hem samen met Martijn weer opgehaald. Op de heenweg zijn we langs begraafplaats Moscowa gegaan. Hier liggen de schrijvers Gerard Keller, Gerard van den Hoek en C.C.S. Crone begraven. Moscowa is groot en niet erg overzichtelijk. Een plattegrond ontbreekt. Het graf van Gerard van den Hoek hebben we helemaal niet kunnen vinden. Het graf van Gerard Keller is waarschijnlijk geruimd. Het ijzeren bordje met nummer 895 staat er nog, maar een zerk of steen is niet meer te bekennen. Dit gedeelte van Moscowa is wel het fraaist. Oude graven, hier en daar wat verzakt en soms onleesbaar. In 1997 verliepen de grafrechten (hij werd begraven op 13-01-1899). Gerard Keller was stenograaf van de Eerste en Tweede Kamer. Zijn romans spelen zich veelal af in gegoede kringen in Den Haag. Gerard Keller was redacteur van 'De Nederlandsche Spectator'. De rubriek 'Vlugmaren' schreef hij onder het pseudoniem 'Flanor'. Hij stopte hiermee in 1864, waarna andere auteurs (o.a. Carel Vosmaer) onder hetzelfde pseudoniem de rubriek voortzetten.

Bekender is de schrijver C.C.S. Crone. Al zou je die niet op een begraafplaats in Arnhem verwachten. Crone was een op en top Utrechtse schrijver. Het bekendst gebleven is wel zijn verhalenbundel 'De schuiftrompet' uit 1947. (In de tuin van de Bruntenhof in Utrecht staat een bronzen beeldje van C.C.S. Crone - een man uit wiens jasje een bronzen schuiftrompet komt piepen - gemaakt door Hans Bayens. Het werd onthuld op 1 juli 1979). Maar voor zijn werk moest hij naar Arnhem. C.C.S. Crone werkte vanaf 1947 als voorlichtingsfunctionaris bij de AKU. Hij ontwierp o.a. reclames voor Enka-sponzen. De beroemde slogan `Haal de ENKA-spons er over!' werd door hem bedacht. Ook schreef hij het scenario voor de AKU-bedrijfsfilm 'Viscose, een product van speurzin en energie' uit 1949. C.C.S. Crone overleed aan een acute kinderverlamming (polio). Op vier november voelde hij zich grieperig, op negen november (1951) overleed hij.

Het graf van Crone ligt op het katholieke gedeelte (wandelen tot je ergens veel graven met een kruis ziet). Blijkbaar is het graf enige tijd geleden nog bezocht door een bewonderaar, want er ligt een - sterk verdroogd - bosje rozen op de steen.

Vanuit Moscowa gingen we naar Arnhem. Het centrum ligt nog steeds op de schop. Vanaf het Willemsplein duik je een soort tunnel in en midden in die tunnel is een afslag voor een parkeergarage. We zijn in twee CD-winkels ingeweest. Kroese is een aanrader. Een ruime keuze en heel veel CD's voor 7 of 8 euro. Ik kocht:
- Johnny Cash, American V: A hundred highways
- Bob Dylan, Live 1975. The rolling thunder revue (2 CD)
- Leonard Cohen, Cohen live
- Leonard Cohen, Dear heather (ik vrees - achteraf - dat ik die al had)
En we waren bij De Slegte, daar moest ik constateren dat 'C. Buddingh' - een mens in de tijd' van Wim Huijser in de ramsj is terechtgekomen. Ik kocht o.a.:
- Jac. van Hattum, Verzamelde werk
- Louis Paul Boon, Boontjes 1961 (1966 en 1967 had ik al)
- A. Alberts, Haast hebben in september
- Kees Fens, Dat oude Europa
- Ida Gerhardt, Dolen en dromen (4e druk, met CD waarop ze het werk zelf voorleest)
- Willem van Iependaal, Alle liederen van de zelfkant (tweedehands)
- Jan H. de Groot, Omhoog omlaag (tweedehands)

Tenslotte hebben we wat (broodje gezond, uitsmijter, Westmalle dubbel, cola) gegeten en gedronken op een terrasje op de Jansplaats. Daar staat een standbeeld. "Dat zal de Jan van het plein wel zijn," denk je dan, maar dat is hij niet, het is hertog Karel van Gelre. Hij stond er niet zo hertogelijk bij, iemand had hem een soort ijzeren driehoek om zijn nek gehangen.

Vanavond de gisteren behangen muren geverfd. Er stond nog een nooit geopende emmer muurverf in het schuurtje. De verf is wel wat ingedroogd, maar het gaat nog, al verft het niet bepaald makkelijk.

1 bestelling: Doris Lund, 'Eric'.

9 augustus 2007

Jan Siebelink schrapte op het laatste moment nog het één en ander uit 'Knielen op een bed violen'. Zoiets zal wel vaker voorkomen en je hoort er dan nooit iets van. Maar als een boek een hype wordt, zijn die geschrapte onderdelen plotseling - ook financieel - interessant. Onder de titel 'Zaailingen van violen' werden ze al in 2005 uitgegeven door de Stichting Bredevoort Boekenstad en de Vereniging Bredevoorts Boekbelang. Deze maand worden ze opnieuw uitgegeven, nu in de Literaire juweeltjes-reeks van de Bruna. Een eerste indruk: het is terecht geschrapt. Herkenbaar, maar meer van hetzelfde, dus het kan gemist worden.

Voorkant boekje	Achterkant boekje

1 bestelling: 2 banden 'Katholieke illustratie' (samen goed voor heel 1957)

10 augustus 2007

Bij De Slegte kocht ik deze week ook 'Op de klapstoel', een boek met interviews uit het Parool. Men plaatste de te interviewen persoon op zo'n plastic Ikea-klapstoeltje en maakte daar een foto van. Het waren geen interviews in de zin van een gesprek. Men liet de geïnterviewde reageren/associeren op een aantal trefwoorden. Dat gaf veel verrassende resultaten. Een aantal kan ik gebruiken op Schrijversinfo: daar waar men reageert op de naam van een collegaschrijver. Soms ook gewoon omdat het aardige citaten oplevert:

Ik ben geen Parool-lezer, maar voor echte Parool-lezers was deze rubriek in de zaterdagkrant een begrip. Voor veel lezers was het zelfs het artikel waar ze mee begonnen te lezen. Mooi in dit verband is ook een postuum interview met Theo Thijssen: Theo Thijssen op de klapstoel.

Chiel heeft dezelfde Twinny-load als wij. Ik zei vanmorgen tegen hem: als je er op let, dan zie je ontzettend veel van die beugels aan trekhaken van auto's onderweg. Daar heb ik eens op gelet daarna, maar ik zag verbazend weinig trekhaken. Wordt dat minder? En als er al een trekhaak op een auto zat, dan meestal zonder zo'n beugel, of meteen met een fietsendrager, want die zagen we wel weer behoorlijk wat.

Ik heb de pest aan die reclames voor leningen op televisie. Mensen lenen toch al veel te makkelijk en steeds meer mensen kunnen niet meer over hun opgehoopte schulden heen kijken. Vandaag zag ik weer zo'n reclame en ik ontdekte er zowaar een positieve kant aan. Men spreekt elkaar in die reclame aan met 'u'. Dat is tegenwoordig een uitzondering. We leven in een jij-cultuur. Het zal wel ouderwets zijn, maar ik wens door mensen die ik niet ken (en zeker door kinderen) met u aangesproken te worden.

Vandaag met de auto naar Ameland. De reisduur viel nog tegen. We deden er bijna drie uur over. We hebben onze eigen fietsen meegenomen. Voor de fietsendrager op de auto wilden de boeven van Wagenborg bijna € 10,00 extra hebben. Je bent langer en neemt op de boot meer ruimte in! Ik kon het van ze hebben, want ze maakten kort daarvoor een goede beurt: Je rijdt langs een loket. Ik draaide mijn raampje open en een vriendelijke juffrouw zei: 'Goedemiddag familie Beek'. Dat verwacht je niet. Het ontbrak er nog maar aan dat ze zei: 'we waren al bang dat u niet meer zou komen'. Waarschijnlijk tikken ze op hun computer snel je kenteken in en zien dan je naam. Maar verrassend was het. Mensen zagen vanaf de boot een zeehond, maar die hebben wij gemist. Misschien gaan we deze week nog wel een speciale robbentocht maken. Lidy maakte wel onderstaande foto van drie meeuwen. Dat geeft al meteen een vakantiegevoel. Het waaide wel enorm. Als je vooraan op het buitendek ging staan, wapperden de kleren om je lijf. Op de tweede foto het bewijs dat we al met de voeten in het zeewater zijn geweest. Teruglopend door de duinen zagen we Amelandstate liggen (derde foto). We hebben een appartement rechts onderin. Van buiten ziet het er aardig uit en het ligt vlak bij het strand. De entree (binnendoor) is vreselijk. Een gang in het midden van een complex met aan weerszijden drie etages deuren. Het is net of we aan het oefenen zijn voor het bejaardenhuis. Op tafel in het appartement stond ter verwelkoming een fles rode wijn. Om in ieder geval de eerste avond draaglijk te maken. Op het etiket staat 'Goede moed'. Dat geeft de burger moed! Vanavond zijn we uit sentimentele overwegingen RAS-patat wezen eten in Ballum. De snackkar is een snackbar geworden, maar RAS-patat verkopen ze nog. In 1980 hebben we ons daar op onze huwelijksreis zeer aan bezondigd. Daarna ben ik nog een heel tijdje bezig geweest om een internetverbinding te krijgen. De vriendelijke mevrouw van de receptie moest een intern nummer van mijn computer hebben en die kreeg ik maar niet tevoorschijn. Uit het feit dat u dit leest, blijkt dat het tenslotte is gelukt. (dit geldt natuurlijk alleen als u dit rond 10 augustus leest, op een (veel) later moment is het een onzinnige opmerking, waarvoor bij voorbaat mijn excuses).

1 bestelling: R. Houwink (red.), 'Volk bij den weg'.

11 augustus 2007

Prima bedden en geen muggen. Dat is al een uitstekend begin van de vakantie.

Een aardige service hier. We hebben onze Volkskrant-bonnen ingeleverd bij de receptie en krijgen de krant nu 's morgens bezorgd. Wel wat later dan thuis, want ook de krant moet eerst met de boot over. Maar bij de ochtendkoffie is de krant er.

Vanochtend zijn we op de fiets boodschappen in Nes wezen doen. We zitten vlak bij het strand. Dat is lekker, maar daardoor is het dorp iets verder weg. Net te ver om te lopen (zeker met boodschappen), maar daarvoor hebben we onze fietsen meegenomen. Er is een redelijke boekenwinkel in Nes. Die ontbrak in de Gouden Gids, maar ik kan hem opnemen in de reisgids. Er is zelfs een winkeltje met een redelijk afdelinkje tweedehands boeken: De oude school. Inderdaad in een oud schoolgebouw. Twintig jaar geleden zat daar het natuurmuseum van Ameland. Ik herinner me dat ik daar met Martijn (toen een kleuter) naar toe ben geweest. Vanmiddag hebben we een tijdje op het strand gelegen. Strakblauwe lucht, maar wel wat veel wind. Ik sliep zo en heb een uurtje liggen pitten.

Kees de Jongen. Het zal hier en daar bekend zijn dat een van mijn lievelingsboeken is, zo niet het lievelingsboek. Als jongen van dertien las ik het voor het eerst en ik was er meteen door gegrepen. Ik herkende er zoveel in, het was alsof het voor mij was geschreven. En dat is geen gelul achteraf, zo voelde ik het toen al. Ik lees Kees de Jongen minstens één keer in de twee jaar. Het is nog altijd even fris. Ik ben zeker beïnvloed door de dialogen in dat boek. (Remco Campert, Op de klapstoel, blz. 13)

Nog een keer 'Op de klapstoel'. Remco Campert over Theo Thijssens 'Kees de jongen'. Een ander boek van Thijssen: 'De gelukkige klas' staat dit jaar centraal bij 'Nederland leest'. Een totaal andere keuze dan vorig jaar (toen Frank Martinus Arion). Kees de jongen was misschien logischer geweest, maar dit boek is ook heel aardig. Misschien wel vooral voor onderwijzers. Ik ben benieuwd hoe het dit jaar uitpakt.

Ik ben begonnen aan 'Komt een vrouw bij de dokter' van Kluun. Martijn had hem gekocht en hij lag al een tijdje klaar voor de vakantie. Het leest vlot weg en het is minder slecht dan ik gevreesd had. Boeken die een hype worden zijn meestal niet de beste boeken. De smaak van de massa is immers vrij vlak. Het boek is in ieder geval opvallend van opbouw. Zeer korte hoofdstukken. Boven ieder hoofdstuk een citaat, meestal uit een lied, opvallend vaak van Bruce Springsteen. UItleggen wie een persoon of wat een bedrijf is doet Kluun niet in het verhaal, maar onderaan (of middenin) de bladzijde in een kadertje. Je kunt die uitleg overslaan, maar voor het begrip van het verhaal is het toch wel handig om het te lezen. Ook echte noten komen voor en tenslotte zijn er de wramples: tekstfragmenten van anderen die hij in zijn tekst verwerkt (vergelijk het in de muziek voorkomende 'sample'): 'Haar uiterlijk kan niet bepaald uitnodigend tot geslachtelijk verkeer worden genoemd' is een wrample uit 'De Avonden' van Gerard Reve. Het onderstaande citaat vermeld ik voorlopig in de Reisgids bij Breda:

1 bestelling: Anouche Adams, 'Ik was een vrolijk kind. Over incest en therapie'. Toen ik mailde dat levering twee weken ging duren, werd de bestelling geannuleerd.

12 augustus 2007

Er zijn nogal wat literaire nieuwsbrieven die via email worden verspreid. Eén van de aardigste is het Ezine van Boekwinkeltjes. 28 bladzijden dik en met een simpele muisklik doorbladerbaar. Artikelen over tweedehands boeken, over antiquairs, over nieuwe boeken. Een interview met Ivo de Wijs. Een column van Simon Vinkenoog. De moeite waard. Eén van de artikelen gaat over Antiquariaat Coriovallum, Nobelstraat 54, 6411 EP in Heerlen. De zaak is vernoemd naar de Latijnse naam van Heerlen. In een tijd dat er veel antiquariaten sluiten durfde Mirjam Timmermans het aan om er één te openen.

Vanmorgen hebben we een rondje door Nes gefietst. We kwamen bij toeval langs een aardige speelvijver: De Vleijen. De terrasjes in Nes zitten met dit mooie weer ook op zondag vol. Een enkele winkel was zelfs open. We hebben een wandeling rond de zadeldaktoren in Nes gemaakt.

De Vleijen, katholieke kerk op de achtergrond	De Vleijen, in het midden aan de horizon het zadeldaktorentje van Nes	En dat torentje van dichtbij

Vanmiddag hebben we in de zon gezeten, gerust (= geslapen) en gelezen. Vanavond zijn we naar camping Roosdûnen in Ballum geweest. Er was een camping-rommelmarkt. Niet veel bijzonders. Ik kocht er 'Het tedere kind' van Lulu Wang, een eerste druk. We hebben nog wat over de camping gewandeld. Vreselijk, wat staan die caravans dicht op elkaar. Ik zou er gek worden. Kruipend zou ik terug willen naar huis.

De duinen richting zee vanaf ons terras. Er schemert nog een camping tussendoor.	Hier stond de caravan die we begin jaren '80 een paar zomers huurden.

1 bestelling: Constantijn Huygens, 'Dichten op de knie. 500 sneldichten van Constantijn Huygens', D. Hillenius, 'Een klein apparaat tegen rechtlijnigheid', D. Hillenius, 'Uit groeiende onwil om ooit nog ergens aan te komen'.

13 augustus 2007

'Komt een vrouw bij de dokter' heb ik voor de helft uit. Het lukt me niet om sympathie op te brengen voor de hoofdpersoon. Waarschijnlijk ben ik te veel een burgermannetje om me met hem te kunnen identificeren. De vergelijking met 'Turks Fruit' is veel gemaakt en ook logisch gezien de combinatie van de thema's seks en kanker. Maar dan wint Jan Wolkers het als schrijver toch met afstand. Wel een mooi citaat van blz. 163. Ze zijn op een vakantiepark (Club Med. in Cannes) en verbazen zich over de lelijke mensen die daar rondlopen: 'Carmen en ik nemen de babyfoon mee en gaan eten. We kijken onze ogen uit wat hier voor volk rondloopt. De Efteling komt naar je toe deze zomer.' Ik lees het boek uit omdat het vakantie is en ik tijd genoeg heb. Thuis zou ik het waarschijnlijk onuitgelezen opzij hebben gelegd.

Vanmorgen zijn we een wat langere wandeling wezen maken. Tegenover ons appartement het bos in, door het bos naar de duinbungalows van Buren (prachtig met hun rieten daken), daarna door de duinen en over het strand terug. Vannacht heeft het flink geregend, maar nu is het weer zonnig en warm. In de duinen barst het van de rozenbottels. Zo aan de rand van bos en pad zijn ze op z'n mooist. Veel mooier dan zoals bijvoorbeeld in Zoutelande, aangeplant in borders. In de duinen stonden ook twee dode bomen. De strijd tegen zout en zon hebben ze verloren, maar ze staan er prachtig bij, zo tegen een groene achtergrond. Ik heb het al eens vaker gezegd: verval is soms ook prachtig. Dat verval ligt ook op het strand. Veel aangespoelde schelpen (van die messen vooral) en rugschilden van krabben, soms ook complete krabben. De foto met beeldvullend die schelpen heb ik ingesteld als achtergrond.

Bos

Duin

Strand

Als je emailadres op internet staat, word je een vraagbaak voor de meest vreemde vragen. Vandaag bijvoorbeeld: 'Hallo! Ik heb vernomen dat er een klein apparaatje op de markt is verschenen om platen/singles mee af te spelen (met ingebouwd speakertje ?). Weet u daar iets meer van ?' Hoe komt iemand erbij om mij die vraag te stellen? Omdat ik wat grammofoonplaten te koop heb staan?
Toevallig heb ik het apparaatje - al zappend - op televisie gezien. Ik dacht bij Chiel Beelen. Eerlijk gezegd leek het me meer een speelgoedje dan een serieus apparaat. Dat heb ik dan ook maar geantwoord.

In oktober verschijnt er een nieuw boek van de - sterk onderschatte - Henk Romijn Meijer: 'Verhoudingen'. Als voorproefje hier vast de omslag en een stukje van de flaptekst:

'Al meer dan een uur had ik mijn werk laten liggen om te luisteren naar het verleidelijke gonzen van haar naaimachine - het kortstondige snorren en dan weer de stilte vol gespannen verwachting. Het breken van de stilte kwam daarna steeds als een lichte schok.' Gerard is een jonge student en woont in bij een hospita in Amsterdam-West. Overdag verdient hij zijn geld als cursusleider en 's avonds gebruikt hij zijn tijd om te studeren. Op een dag neemt een gescheiden moeder met haar jongste kind intrek in de kamer naast Gerard. Door de muren heen hoort hij haar snijdende stem, het gesnauw, de ruzies en de geluiden van het regelmatige bezoek van haar geliefde. Gerard raakt al gauw geobsedeerd door deze merkwaardige vrouw en haar 'aanstaande' voor wie ze haar man en kinderen in de steek heeft gelaten. Ze gaan zijn hele leven beheersen; hij ziet zijn vrienden niet meer, levert slecht werk af en lijkt zijn studie eraan te zullen geven. Waarom is hij zo vol van deze vrouw? Zal hij haar ooit nog kunnen vergeten? Henk Romijn Meijer is een geweldige stilist. […] De verhalen zijn vaak ontroerend en grijpen naar de keel vanwege de onderkoelde tragiek. Zijn gevoel voor perfectie is bij het ouder worden alleen maar toegenomen. - Juryrapport Max Pam Award

De bibliotheek Rotterdam werkt aan een literaire wandeling rond Herman Pieter de Boer. Ze mailen vandaag: 'In uw levensbeschrijving van H.P. de Boer staat de volgende passage: "Herman Pieter de Boer ging naar de Montessorischool in Hillegersberg ". Wij hebben geprobeerd, in verband met het opzetten van een literaire wandeling, om te achterhalen welke school dat geweest is maar kunnen er niet achterkomen. De huidige Montessori-school zegt van niets te weten en kunnen ook niets in hun archieven vinden. Wellicht heeft u nog wat meer informatie. Zoniet, kunnen we er dan toch vanuit gaan dat deze informatie klopt? Wij wachten uw reactie met belangstelling af.' Ik gaf ze het volgende antwoord: 'Op het moment kan ik niet nakijken waar ik die informatie vandaan heb, ik antwoord je vanaf mijn vakantieadres op Ameland. Het is ook maar de vraag of ik het terug kan vinden. Ik probeer mijn bronnen te beoordelen op betrouwbaarheid, Vaak vermeld ik ze ook onderaan de bladzijden, maar ik heb geen wetenschappelijke pretenties (dat is een nette manier om te zeggen dat ik te lui ben om dat precies bij te houden). Ik ben wel zo eigenwijs om te denken dat mijn oordeel wat betrouwbaarheid betreft scherp is en dat e.e.a. dus betrouwbaar is.'

Vanmiddag zijn we boodschappen wezen doen in Hollum. Ik vind dat het leukste dorp van het eiland. Buren en Ballum zijn aan de kleine kant, Nes is wel erg toeristisch. Eerst zijn we naar de wadkant gereden. Ongeveer de plek waar de waddenkust (en dus modder en slijk) overgaat in de Noordzeekust (en dus strand). Op de dijk lopen tientallen schapen. Op de Waddenzee varen veel zeilbootjes. Achter de dijk een polder met Hollum met kerkje en vuurtoren in de verte. Een prachtig plekje. Langs de kant vond ik een dode eend. Het dons waait van hem af. Zijn kop ligt plat op de grond.

In Hollum zijn we naar de boekwinkel 'De Hoge Stoep' gewandeld. Een kleine afdeling boeken, want met boeken alleen is hier blijkbaar de kost niet te verdienen. In dit geval verkopen ze ook kantoorartikelen, cd's en dvd's Ook worden er dvd's verhuurd. We kochten een kaart van Ameland, met plattegronden van de dorpen, een Pandora-pocket 'De wadden. De mooiste verhalen over de zee en de eilanden' en 'Zomerboek. Verhalen voor in de vakantiekoffer', een uitgave van het literaire tijdschrift 'De Tweede Ronde'. Dat tijdschrift besteedt vooral veel aandacht aan light-verse. Ik heb al eens overwogen een abonnement te nemen.

Vanavond zijn we in Nes wezen kijken naar een optreden van de volksdansgroep van Ameland. De mensen doen hun best, hebben er zo te zien ook plezier in, maar het blijft de afdeling kantklossen en stoelenmatten. Nut heeft het niet meer, maar het is zo aardig voor de toeristen. En we komen ook braaf met z'n honderden opdraven.

2 bestellingen: Femina. Handboek voor de moderne vrouw en haar gezin, Koos van Zomeren, 'De hangende man', Koos van Zomeren, 'Het requiem van Verdamme'.

14 augustus 2007

Minder mooi weer vandaag. Bewolkt en iets frisser. Heerlijk niets gedaan.

De verhalenbundel 'De Wadden' is bijzonder aardig. Ik wist bijvoorbeeld niet (meer) dat een gedeelte van 'De passievrucht' van Karel Glastra van Loon zich op Ameland afspeelt. In het lijstje 'Bronnen' achterin staat dat het opgenomen verhaal 'Ameland' van Gerrit Krol afkomstig is uit 'De kleur van Groningen en andere verhalen'. Maar dat verhaal is in de hele bundel niet terug te vinden. Blijkbaar is ze eerst wel van plan geweest dat verhaal op te nemen, maar heeft ze dat later weer geschrapt en is deze verwijzing per ongeluk blijven staan. In het voorwoord noemt ze Bob den Uyl, maar ook van hem is er in de bundel geen verhaal te bekennen. Dat zijn eigenlijk te veel foutjes. Toch haastig maakwerk? Maar wat ik hier heb is de negende druk, dan hadden die foutjes toch wel hersteld mogen zijn. Of zijn er in de loop der drukken verhalen verdwenen? Ook Hannemieke Stamperius/Hannes Meinkema kan het trouwens weer niet laten en neemt in de bundel ook een verhaal van zichzelf op (en die blijft er dan wel in staan).

Macedonisch restaurant Kantina in Veenendaal serveert heerlijke gehaktrolletjes. Sterk gekruid, maar om je vingers bij af te likken. Bij de C1000 kochten we uit de serie 'Wereldgerechten' een pak 'Kofta'. Dat moet ongeveer hetzelfde zijn. Ik heb dat gisteren gemaakt, met - volgens de verpakking - tomaten en courgette. Ik heb nog een uitje en een restje champignons toegevoegd. Heel lekker en het lijkt er inderdaad op. Het is alleen wel veel te veel voor ons met z'n tweetjes. We eten er dus twee keer van.

Hetr pak van Knorr	En onze eigen volle pan

Vanavond Martijn opgehaald van de boot. Hij blijft een paar dagen hier. We gingen natuurlijk weer veel te vroeg en stonden een half uur op de pier te wachten. Het is wel een aardig gezicht om die boot heel langzaam (lijkt het uit de verte) aan te zien komen. De vaargeul loopt niet rechtstreeks naar de pier, dus je ziet de boot twee keer voorbijkomen.

4 bestellingen: lp 'Story's blijheidsfestijn, knipsels en boeken J.W. Schulte Nordholt, Anthony van Kampen, 'Jungle Pimpernel', knipsels Jeroen Brouwers.

15 augustus 2007

Eerlijk is eerlijk: het laatste stuk van 'Komt een vrouw bij de dokter' is wel de moeite waard. Ontroerend en heel redelijk geschreven.

Vanochtend hebben we een wandeling gemaakt, over het strand richting Buren (de wind in de rug) en door duinen en bos terug. Er staat een behoorlijke wind en ik loop met mijn jas aan over het strand. Toch zitten er mensen in zwemkleding achter windschermen en kleine tentjes. We zijn op Ameland en dús gaan we aan het strand zitten, weer of geen weer. Er wordt zelfs gezwommen.

John Jansen van Galen is een wandelaar en natuurliefhebber. Hij kan de dingen puntig brengen:

Vanmiddag gingen we naar Hollum. Eerst naar het graf van de op 14-08-1979 omgekomen paarden, die de reddingsboot in zee trokken en daarbij verdronken. Op het monument staat 'bij de lancering' van de reddingboot. Bij lancering heb ik toch een ander beeld. Bij het monument gingen we ook even de duinen over naar de zee. Het waaide er ontzettend. Je kon werkelijk leunen tegen de wind. Op het strand lag een aantal catamarans. In de touwen en de masten maakte de wind een fluitend kabaal. We durfden geen foto's tegen de wind in te maken. Je lens zou gezandstraald worden en voorgoed beschadigd. Naast het pad zagen we een dode meeuw en een dood konijn. In Hollum was er braderie. Er was een boekenstandje van een kerk met alle boeken voor € 1,00 en 6 voor € 5,00. Ook lp's voor 5 voor € 1,00 (toch nuttige instellingen, die kerken). Ik nam er o.a. mee:
- Cornelis Veth, 'Prikkel-Idyllen
- Anne Provoost, 'Vallen' (Jonge Lijster)
- Inge Kortooms, 'Dik Doruske en Dun Drieske en de pratende aap'
- Eelke de Jong, Rijk de Gooyer, Peter van Straaten, 'Nieuwe brieven van Beste Jongens' (Is het nou Rijk de Gooyer of Rijk de Gooijer ?)
- Kar út fjouwer ieuwen Fryske poëzij
- Boekenweektest 2006 - met prijsvraag - Arthur Japin
- Vandaag 9
- Jan de Zanger, 'De mensen kijken altijd zo' én 'Dit been is korter' (Vroege en Jonge Lijster)
- Toonder senior, 'Klei en zout water'
- Kees Winkler, 'Klein heelal', 'Zeven x vijf gevolgd door Symfonie Nr. 11', 'Oude en nieuwe gedichten' én 'Vers uit de veren'.
Vooral die vier gedichtenbundels van Winkler vind ik een prettige vondst. Zo'n mevrouw achter de boekenkraam vindt het maar dunne boekjes en doet nog wat extra van de prijs af. Drie van de vier zijn ook nog eens gesigneerd. Eén keer met C. Winkler en twee keer met de opdracht 'Voor de heer Kluft. Kees W.' Aansluitend hebben we bij een restaurantje vlak onder de vuurtoren - uit de wind en in de zon - nog wat gedronken. Een ice-tea voor Lidy, een witbier van het vat voor Martijn en een Duvel voor mij. Duvel blijkt een dichtersdrank te zijn. Ik las dat het de laatste consumptie van Gerrit Achterberg was voordat hij overleed. En Willem Wilmink was ook een gekend Duveldrinker.

Lancering?	Leunen tegen de wind	Catamarans	Dit konijn is het haasje

6 bestellingen: 2 singles en 2 dichtbundels, F. Bordewijk, 'Geachte Confrere', Bruce Joyce/Marsha Weil, 'Strategieën voor onderwijzen', 4 x Pearl S. Buck, 3 x dagboeken C. Buddingh', Hanna 't Lam en Wim ter Burg, 'Alles wordt nieuw dl.1'.

16 augustus 2007

Een mailtje uit Hollum vanmorgen! Iemand was al surfend op dit weblog terechtgekomen. Hij houdt zelf een website bij met literaire fragmenten over Ameland. Het is een onderdeel van de site over zijn hotel en gallerie. In die gallerie heeft hij - meldt hij in een tweede mailtje - nu ook werk van Jan Wolkers hangen. We gaan daar volgende week eens een kijkje nemen.

Ook dit gaat hier modern. Als toerist vind je dat jammer, maar economisch kan het natuurlijk niet anders.	De vlag halfstok. De reden ontgaat je als toerist (of zouden eilanders het ook niet weten)	Beeldje voor het politiebureau in Nes. De slogan 'Die pet past ons allemaal wordt hier definitief ontkracht!

Van het strand bij Ballum is nauwelijks iets over. Toen we daar 20 tot 25 jaar geleden waren, was dit het breedste strand dat we kenden. Met als grote voordeel dat je er altijd de ruimte had. In de afgelopen jaren is er voor het strand een enorme zandbank ontstaan, met tussen strand en zandbank een soort binnenzee. Zwemmen is er (op een klein gedeelte tussen lijnen na) zelfs verboden, vanwege de sterke stroming en het drijfzand. Eigenlijk is dit nu dus helemaal geen aantrekkelijk strand meer. Klein, groenig, drijfzand en je kunt er niet zwemmen. Dat lijkt me een strop voor de camping die er achter de duinen ligt en zeker voor de strandtent. Om de strandtenthouder te steunen, maar ook gewoon omdat we dorst hadden, hebben we er wat gedronken.

We wandelden daarna over het strand. Er stond een enorme wind. Leuk voor de paar vliegeraars én het levert voor je voeten een prachtig lijnen- en vlakkenspel op van het constant door de wind voortgeblazen zand. Het is wel zaak om met de wind mee te lopen (en door de duinen terug). We maakten een tiental foto's van dat zand. Dit is de best gelukte:

1 bestelling: H. Marsman, 'Zelfportret van J.F. en andere verhalen', Fré Dommisse, 'Krankzinnigen', Marianne Philips, 'De biecht'.

17 augustus 2007

We zijn hier fanatieke gebruikers van www.buienradar.nl. Thuis doe ik dat eigenlijk nooit. Maar daar wandel en fiets ik ook een stuk minder. Als ik de website goed heb begrepen, is de naam eigenlijk verkeerd. Het is volgens mij een wolkenradar. En zelfs als het een buienradar zou zijn, is de naamgeving in feite negatief: je ziet ook waar er geen wolken/buien zijn, dus het zou net zo goed 'droogteradar' kunnen heten. Het is net zoiets als met 'stoplicht': de naam is anders (verkeerslicht) en hij geeft óók aan wanneer je niet hoeft te stoppen. Maar we gaan uit van de vervelende kant van de zaak.

Ik heb een ontzettend zere neus. Dat komt omdat Arnold Heertje er net weer uit kwam. Hij ontwikkelt zich tot nationale overal-een-mening-over-hebber. In Veenendaal was hij plotseling een kenner van de bebouwing op het Van Ginkelterrein en nu had hij deze week ook weer een verregaande mening over lerarensalarissen. Aan de andere kant is het ook wel weer makkelijk. Even kijken wat Arnold Heertje ergens van vindt en dan is mijn eigen mening ook duidelijk: de tegenovergestelde!

Vanmiddag was er in Hollum een demonstratie van het uitvaren van de reddingboot, mét paarden. Dat is een beetje nep, want nadat er in 1979 paarden verdronken zijn, wordt de reddingboot als hij écht in actie moet komen motorisch in het water gebracht. Maar voor de toeristen gebeurt het 's zomers - bij wijze van demonstratie - nog met paarden. En die toeristen komen er op af. Met duizenden tegelijk. Rijen dik op de dijk, rijen dik op de weg, rijen dik op het duin en al helemaal rijen dik op het strand. Ongelooflijk. Als toppunt van de toeristische attractie die het geworden is, vaart er op zee, vlak voor het strand en later naast de reddingboot, een boot (de Bruinvis) vol toeristen. Deze boot wordt normaal gesproken gebruikt voor robbentochten en/of vistochten. Er was nu een robbentocht te boeken, gecombineerd met het uitvaren van de reddingboot.

En dan de reddingboot zelf. Het is duidelijk een demonstratie en geen oefening. De boot komt nogal langzaam aanrijden (ik herinner me tenminste van begin jaren tachtig een veel hoger tempo) en als hij op het strand staat duurt het een minuut of tien voordat hij het water in gaat. Als er een drenkeling was, dan was die al lang verdronken. Het moment zelf, waarop de paarden even steigeren en dan in volle vaart het water inrennen, blijft wel indrukwekkend (voor zover je het kunt zien, met zoveel publiek).

Aan het eind van de middag hebben we Martijn weer naar de boot gebracht. Het was leuk dat hij er een paar dagen was. Toch een beetje een brok in de keel, als zo'n boot weg vaart. Gisteren bedacht hij dat hij een lampje voor in de auto had laten branden. Nu was hij een beetje bang dat zijn accu leeg zou zijn. Gelukkig viel dat mee. De auto startte (meldde hij ons later telefonisch).

1 bestelling: Dr. W. Drop e.a., 'Uit de school geklapt. Schoolleven in de Nederlandse Literatuur', Spectrum van de Nederlandse Letterkunde 16, 19 en 21, Op niveau pluskwadraat.

18 augustus 2007

Als je je eisen maar niet te hoog stelt, is hier genoeg te doen. Vanochtend fietsten we naar de Witte Blinkerd. Het hoogste duin van Ameland. Hij is niet wit meer en de naam is daarom ook veranderd in Ballumer Blinkerd. Vanaf het topje heb je wel een aardig uitzicht. Vrijwel alle fietsers stoppen even bij dit uitzichtspunt en het is er daarom een drukte van belang. Ook hier al een soort binnenzee op het strand, maar zo ondiep dat de mensen er doorheen lopen naar de branding. We fietsten over het schelpenpad heen, dan een stukje door het bos en over de grote weg terug naar Nes. Het zal in totaal een kilometer of tien zijn geweest. Op de terugweg kwamen we in Nes langs een klein kerkhof. De dokter woont er direct naast, maar dat is minder praktisch dan het lijkt: het kerkhofje wordt niet meer gebruikt. Ik wil nog een foto maken van de het graf van de dichter N.E.M. Pareau (pseudoniem van H.J. Scheltema - een echte Amelander naam), maar die ligt op de - nog wel gebruikte - Algemene begraafplaats. Daar zullen we naar moeten zoeken. Op toeristische kaarten van Nes staat de begraafplaats niet aangegeven. Op Google zijn wel foto's van de begraafplaats te vinden (vooral omdat er ook soldaten uit de Tweede Wereldoorlog liggen), maar een adres is niet te vinden.

Via Google-earth heb ik Nes eens goed bekeken. Ik vond het katholieke kerkhof bij de kerk, maar niet de algemene begraafplaats. Bij de ingang van ons appartmentencomplex hangt ook een kaart van de omgeving en jawel, daarop staan twee kerkhoven aangegeven. Aan het eind van de middag zijn we daarheen gefietst en het klopte. Een klein, fraai kerkhofje, in de duinen, aan de andere kant van de Vleijen en naast de Kardinaal de Jongschool. Mensen die met de auto komen, kunnen bij die school hun auto parkeren. Om de begraafplaats staat een klein muurtje. Er is een middenpad met bomen er langs en links en rechts daarvan liggen de graven in rijen. Vooral (eigenlijk alleen) simpele betonnen zerken, waardoor de hele begraafplaats een geheel lijkt.

Het is op een onbekend kerkhof altijd even zoeken. Door de poort. Het middenpad aflopen, waar het plaveisel ophoudt, is het de derde rij links. In deze hele rij liggen Scheltema's en daar ligt ook N.E.M. Pareau. Dit was het pseudoniem van Herman Jan Scheltema. N.E.M. Pareau is geboren in Groningen als zoon van een hoogleraar kindergeneeskunde, op het adres Oude Boteringstraat 11. Hij studeerde rechten in Groningen. N.E.M. Pareau was bevriend met de dichter J.C. Noordstar. Begin jaren dertig hadden ze samen in Groningen een drukkerijtje: Ebenhaëzer. Deze drukkerij gaf het muziekstuk 'Hommage à Groningue' uit, geschreven door Pareau onder het pseudoniem J. Jer. van Nes. Hij promoveerde in 1936 op een proefschrift over Romeins procesrecht. In 1945 werd hij hoogleraar Romeins recht aan de Rijksuniversiteit in Groningen. Over hoogleraar Scheltema doen diverse (vaak onwaarschijnlijke) verhalen de ronde. Zo zou hij als rector-magnificus de koningin ontvangen hebben met een fietslampje in zijn neusgat. Ook zou hij studenten die hij bij hem thuis ontving op allerlei manieren de stuipen op het lijf hebben gejaagd. Zijn werk bestaat voor een groot deel uit sonnetten, soms wordt hierbij invloed van P.C. Hooft vermoed. Op zijn steen staat 'in leven Hoogleraar te Groningen'. Wat daaronder staat is gekker: men heeft er de verkeerde overlijdensdatum op gezet. Er staat 5 Dec. 1981, maar dat moet toch echt 2 december zijn!

Vooraan (door de poort links) is een gedeelte met oorlogsgraven. Vooral van de graven waar een onbekende soldaat ligt, krijg ik altijd weer een brok in de keel. Op de stenen hier staat dan: 'A soldier of the 1939-1945 war.' en wat lager op de steen 'known unto God'. Op een ander graf staat: 'An airman of the 1939-1945 war. A sergeant Royal Airforce'. Blijkbaar kon men het uniform herkennen, maar de soldaat zelf niet. Een graf even verder in de rij houdt me dan wel bezig: 'Two soldiers of the 1939-1945 war.' Waarom liggen er twee soldaten in één graf. Was niet meer duidelijk te krijgen welke botten of resten van wie waren? De zerken van Poolse soldaten hebben net weer een andere vorm.

Soldatengraven	A soldier	An airman - Sergeant	Two soldiers	An airman -  Polish Forces

De afgelopen twee dagen heb ik 'Laatste schooldag' van Jan Siebelink gelezen. Het geeft een akelig scherp beeld van de leraren op een school voor voortgezet onderwijs. Over leerlingen gaat het nauwelijks, wel over de manier waarop leraren met elkaar omgaan. Siebelink schrijft het vanuit zijn eigen ervaringen op het Marnix College in Ede (hij noemt de school in deze verhalenbundel consequent Willem de Zwijger College). Hij heeft het over 'de pergola' en over 'het docentenboek'. Dat lijken me zaken die typisch iets zijn van die school. Verder is het allemaal heel herkenbaar. In het boek staan elf losse verhalen. Ze lezen vlot weg. Het valt alleen op dat Siebelink niet uitblinkt in het schrijven van een afsluiting van het verhaal. Sommige verhalen zijn wel erg abrupt of ongeloofwaardig afgerond. Het verhaal 'Ereprijs' schreef hij t.g.v. het 50-jarig jubileum van zijn school, maar de school wees het af als 'te negatief', vervolgens gaf zijn uitgever het uit als nieuwjaarsgeschenk. Het staat dus ook in deze bundel.

2 bestellingen: 9 knipsels J.B. Charles en 2 knipsels Erasmus.

19 augustus 2007

In de duinen van Nes stond vroeger Hotel Excelsior. Jan Willem Zwier schreef er in 'De kustlijn. Verhalen over Nederlandse en Vlaamse stranden' met nostalgische gevoelens over:

Als kind kwam ik nooit in hotels. Gingen we tijdens feestdagen op reis, dan overnachtten we bij familie. Er was echter één uitzondering: in de zomer vierden we twee weken vakantie op Ameland, in Hotel Excelsior. Vanuit Leeuwarden fietsten we naar Holwerd, gingen daar aan boord en vanaf de steiger in Nes fietsten we naar het hotel. Het lag in het lage duingebied, een eindje van de weg naar het strand af, goed gecamoufleerd onder zijn rieten dak.

Begin jaren negentig verscheen het bericht in de krant dat Excelsior met de grond gelijk zou worden gemaakt. Het oude lusthof van de arbeidersklasse moest wijken voor dure appartementen. Behalve schoolkinderen haalde iedereen de neus op voor het opgekalefaterde buiten van mensen met een smalle beurs. Zowel een mooi gebouw als een stukje sociale geschiedenis zou uit beeld verdwijnen.

Ik was benieuwd naar de plek en naar het gebouw dat er nu staat (ervan uitgaande dat er inderdaad gesloopt is). Dat was nog niet zo makkelijk te vinden. Dure appartementen staan hier wel meer. Een boekje over Ameland (ingekeken in een boekwinkel) bracht uitkomst. Het gaat over appartementencomplex Ostrea. Daarnaar hoef ik niet zo lang te zoeken, want vanuit onze kamer zitten we daar al ruim een week tegenaan te kijken! We zijn vanochtend een wandeling door de duinen wezen maken en op de terugweg hebben we Ostrea eens goed bekeken. Deze vooruitgang lijkt me geen vooruitgang. Of, om met Karel Glastra van Loon te spreken: Ik heb een hekel aan 'de vooruitgang' - het is een versleten excuus voor lelijkheid. (De passievrucht, blz. 176)

Vanuit ons appartement	Vanuit de duinen	Vanaf de toegangsweg

Vanmiddag zijn we een rondje wezen fietsen, heen richting Buren en terug door Nes om bij De Jong een ijsje te eten. De bedoeling was een sorbet, maar het cafégedeelte (Konditorei zeggen ze zelf) was op zondag niet open. Er wordt daar heel wat ijs verkocht. Dat is ook af te meten aan het aantal zitplaatsen (banken). Er kunnen wel honderd mensen tegelijk zitten. Op deze fietstocht kwamen we langs het beeldje van Ritskemooi (of Rixt van 't Oerd). Het beeld is gemaakt door Annet Haring en staat er sinds 1980. De sokkel en de plaquette zijn van maart 2007. Het oude volksverhaal:

De mensen op Ameland hadden het vroeger vaak niet best. Ze vulden hun schamele inkomsten aan met strandjutten. Maar jutten is een ongeregelde bron van inkomsten. De oude en arme vissersweduwe Rixt, die in de duinen bij Buren in een hutje woonde, wilde het noodlot een beetje helpen en stond tijdens een zware storm met een lantaarn op een hoge duin in het Oerd. Ze wilde zo schepen naar zich toe lokken (de opvarenden moesten denken dat het een havenlicht was). Die schepen zouden dan voor de kust vergaan op een zandbank. Haar plan lukte: een schip verging en het leverde haar een rijke buit op. De volgende dag was ze weer op het strand en vond daar het lichaam van haar verdronken zoon Sjoerd. Hij was een opvarende van het schip geweest. Als het nu stormt, hoor je de geest van Rixt nog over het Oerd zweven, jammerend om haar overleden zoon: 'Sjoe-oe-oe-oerd'.

Helaas hebben onverlaten het nodig gevonden het beeld met verf te besmeuren. Het verhaal heeft schrijvers (M.A.M. Renes-Boldingh, 'Vrouwe Rixt van Ameland') en dichters (D.A. Tamminga, 'Ballade fan wylde Rixt fan 't Oerd') geïnspireerd. Ook op internet is er het e.e.a. over te vinden.

2 bestellingen; Anthony van Kampen, 'Jungle', Dr. J. Briels, 'De Zuidnederlandse immigratie 1572-1630'.

20 augustus 2007

Onweer en regen vanochtend. Lidy een beetje buikpijn. Dat betekent rustig een beetje rommelen vanochtend. Dat komt mooi uit, want ik was gisteren niet aan dit weblog toegekomen.

Vandaag heb ik wat zitten bladeren in 'Hun laatste rustplaats. Kerkhofgids van schrijvers, acteurs, schilders, componisten, politici, sportsterren en andere bekende Nederlanders', op zoek naar schrijversgraven die ik nog niet wist te liggen. Het opvallendst is wel de uiterst geringe bijdrage over Overijssel. Het hele boek telt 286 bladzijden. 6 bladzijden daarvan gaan over Overijssel. 4 graven, 2 schrijvers: J.C. Bloem en Rhijnvis Feith - de andere twee zijn Han van Meegeren (kunstschilder, meestervervalser) en Klaas Schilder (theoloog). Bij nadere beschouwing is het een ontzettend slordig boek. Op enkele bladzijden vlak bij elkaar staan al fouten in de geboorte- of sterfdata. Extra slordig, omdat er een foto van het graf onder staat en op dat graf staan wél de juiste data (bijv. Augusta de Wit, blz. 68, J.F. Oltmans, blz. 72)

De bladzijde over C.C.S. Crone aan Schrijversinfo toegevoegd.

1 bestelling: 3 x C. Buddingh'.

21 augustus 2007

De bladzijde over P.H. Ritter aan Schrijversinfo toegevoegd. Thuis alleen nog wat boeken scannen.

Het weer is nu echt wel een stuk minder geworden. Toen het vanmiddag even droog was, zijn we een wandeling wezen maken in de duinen bij de vuurtoren. Een heel breed en uitgestrekt duingebied. Veel mossen, hier en daar bloeiende heide en op een gegeven moment rende er vlak voor ons een wit konijn (Alice op Ameland). Ook een klein soort rozenstruikjes met zwarte, rozebottelachtige vruchten.
Daarna hadden we in Hollum minder succes. We gingen naar Atelier 'Dit eiland', maar dat is alleen in het weekend open. Daarna naar het bejaardenhuis voor een bezoek aan tante Jette. Zij was net vanmiddag de deur uit.

Vuurtoren Hollum	Mossen en konijnenkeutels	Een duinroos?	Duinheide

Vroeger heeft de walvisvangst op Ameland een grote rol gespeeld. Het zal wel uit armoede geweest zijn, dat men zijn geluk op die manier ging zoeken, maar het heeft Ameland een periode geen windeieren gelegd. De overblijfselen ervan zijn nog te vinden in commandeurswoningen uit de 17e en 18e eeuw. De oudste (1625) staat in Nes. De meeste staan er in Hollum. Destijds maakte men van kaken en ribben van de walvis de erfafscheiding. Hiervan zijn er nog enkele terug te vinden. In Nes staan er twee grote bij de school, maar ik heb de indruk dat die óf nep zijn, óf dat de echte in plastic zijn gegoten ter bescherming. Verder zijn er nog graven van commandeurs terug te vinden. Daar zijn we in Hollum naar op zoek gegaan.

2 bestellingen: Rudolf Dreikurs, 'Hoe voed ik mijn kind op?', Stephan Zweig, 'Tragiek van Erasmus van Rotterdam'.

22 augustus 2007

Een braderie in Nes vanochtend. De koopwaar verschilt niet wezenlijk van die op de braderie in Hollum vorige week. Het zijn dezelfde handelaren in een andere volgorde in een ander dorp. Zelfs het boekenstalletje van de kerk stond er weer. Ik zocht er toch weer zes uit:
- Stig Dagerman, Het verbrande kind (2e druk, vertaald door J. Bernlef)
- An Rutgers van der Loeff-Basenau, Het witte huis in het groen (dat witte huis is Paleis Soestdijk. Het boekje is aan scholieren uitgedeeld in 1962, t.g.v. het zilveren huwelijksfeest van de koningin)
- Diet Verschoor, Gekleurde motregen
- Uitgelezen *) Podium (verhalenbundeltje)
- Mark Prager Lindo, Janus Snor (een in 1977 heruitgegeven humoristisch werk uit 1865)
- K. van der Geest, Eiland in de branding (ik was benieuwd welk eiland dat was. Het blijkt Schiermonnikoog te zijn)
Bij een andere kraam kocht ik nog 'De eerste zonde' van Mariët Meester, een gedicht van Toon Hermans op een tegel en een beeldje van een lezend vrouwtje.

Er zijn heel veel cafétjes in Nes, mijn favoriet blijft toch Nescafé. In de eerste plaats vanwege de woordspelige naam. In de tweede plaats omdat ze (groene) markiezen voor de ramen hebben met daarop Duvel-reclame. Aan het begin van de middag dronken we er een Duvel/kop koffie. Iets verderop ligt het meer trendy café 'Rixt'. Dat is meer voor de kouwe kak. Het bewijs kregen we vorige week. We aten toen RAS-patat in Ballum. Er kwam een ongelooflijk kakkineus stel binnen. Ze kwamen een ijsje eten. De kinderen kregen een servetje bij het ijsje. Pa en moe hadden moeite om het ijs langs de hete aardappel in hun keel te krijgen. Eén van de kinderen wilde weten of ze hier ook gingen eten, waarop moe zei: 'Nee kind, dit is een snákbar, hier éét je niet! Wij gaen straks bij Rixt eten.'

Vanmiddag zijn we met de auto zo ver mogelijk oostelijk gereden. De eendenkooi voorbij Buren was het eindpunt. Daar hebben we een wandeling door het zeer uitgestrekte duingebied (Het Oerd) gemaakt. Prachtige duinen met veel smalle paadjes. Daar zijn nog duintoppen met stuifzand, waar kinderen in springen, spelen en rollen. Grote groepen Duitse kinderen, overal op het eiland en óók daar.

Tenslotte hebben we nog een wandeling over het strand van Nes - tot de knieën in het water - gemaakt. We hielden de broekspijpen niet droog (ik zag eruit alsof ik in m'n broek had gepiest).

N.a.v. het boek van Klaas van der Geest dat ik vanmorgen kocht heb ik de bladzijde over hem voor Schrijversinfo afgemaakt.

2 bestellingen: 3 x S. Greup-Roldanus, 2 x Jos Brink.

23 augustus 2007

Op herhaling in Hollum vandaag. Lidy naar tante Jette (ik ben kort meegeweest) en ik naar Timo van 'Dit eiland'. Op weg naar Hollum ben ik even gestopt, waar ik twee zwanen met vier - al wat grotere - jongen in een weiland zag fourageren:

Timo Mank - een aardige vent en nog in literatuur geïnteresseerd ook - heeft een hele aardige formule met zijn 'Dit eiland'. Een gallerie gecombineerd met een hotel. Van het oude pand is alleen de voorgevel blijven staan. Daarachter is nieuw gebouwd, met inachtneming van en respect voor het oude pand en de maatvoering daarvan. Een heerlijke, rustige en grote tuin, met zitgedeelten en een oude boomgaard. Het kost natuurlijk even tijd om hiermee een naam op te bouwen, maar dat lijkt al aardig te lukken. In de gallerie is momenteel werk te zien van Harrie Gerritz.

Een houten kunstwerk vooraan in de tuin trok erg mijn aandacht. Een soort Gordiaanse knoop van hout. Dit is het soort kunstwerk waar ik uren naar kan blijven kijken. Timo vertelde dat de openingstentoonstelling van de gallerie in 2000 veel werk van deze kunstenaar (Koos Verhoeff) had bevat en dat ze dit werk daarna zelf aangekocht hadden. Ik vroeg hem of hij het hout ging schoonmaken (mos en vuil) of dat hij de natuur zijn (haar?) gang wilde laten gaan. Dat was een vraag die hij zichzelf ook gesteld had en hij wil dat met de kunstenaar overleggen. Voor allebei is denk ik wel een redenering op te bouwen. Ik ben blij dat ik de moeite heb genomen om nog eens terug te gaan, want het was een zeer aangename ontmoeting.

De televisie stond vanmiddag aan. Men herhaalde doorlopend het journaal. In dat journaal aandacht voor het afscheid van/de begrafenis van Jos Brink. Ik hoorde de nieuwslezer een paar keer zeggen dat hij in Carré stond opgebaard in een open kist. In een dichte kist heeft opbaren volgens mij ook weinig zin!

Vandaag heb ik met de gedachte gespeeld hoe het zou zijn om op Ameland te wonen. Er is hier een - kleine - openbare school voor voortgezet onderwijs. Dus ik zou hier kunnen werken. Het zou te combineren zijn met een antiquariaat, open in de weekenden en in de vakanties. Zoiets is hier niet. Mensen die op het eiland met vakantie zijn gaan die week of die weken meestal niet van het eiland af en bij al die vele duizenden vakantiegangers moeten toch boekenliefhebbers zijn. Zie alleen maar eens aan een geschikt en betaalbaar pand te komen. Ach, een mens moet af en toe wat te dromen hebben.

24 augustus 2007

Terug naar Veenendaal vandaag. We moesten voor tien uur ons appartement uit en hadden de boot van half twaalf. We reden om tien uur gelijk naar de pier, in de hoop dat er een boot eerder een plekje zou zijn. Vroeger lukte dat wel eens, maar vroeger is voorbij. We hebben wat op de pier gewandeld en wat zitten lezen. Zo'n uurtje extra is dan ook zo voorbij.

Rustig zittend op het zonnedek van de boot viel het me op dat boven het drooggevallen wad meeuwen met de boot meevliegen. Ze komen van achteren, vliegen een stukje mee, vlak boven het drooggevallen zand, en gaan dan ter hoogte van de boot naast de vaargeul zitten. Het is geen toeval. Voor de boot zit er geen enkele meeuw, naast en achter de boot zitten er honderden. Waarom doen ze dat. Dieren doen zelden iets zonder bedoeling en zeker geen honderden dieren tegelijk. Ik vermoed dat ze wachten tot de golven van de boot het drooggevallen wad bereiken en dat in de golven wat eetbaars kan zitten, maar ik geef deze gedachte graag voor een betere.

Tussen Holwerd (waar de boot aankomt) en Leeuwarden liggen diverse kleine plaatsjes waar schrijvers begraven liggen, of waar andere interessante zaken te zien zijn. We reden langs:

Holwerd

Holwerd is de plaats waar Waling Dykstra in 1914 overleed en waar hij lange tijd een boekhandel had. Hij is de populairste volksschrijver van Friesland. We bezochten het kerkhof waar hij aan de zuidzijde begraven ligt. Ter hoogte van een tweede deur, achterin de kerk. Als we het kerkhof weer verlaten, vragen we aan een voorbijganger waar de Waling Dykstra strjitte is. Daar staat een herdenkingsbank met een gedenksteen. De vriendelijke man vertelt ons dat even verderop ook het woonhuis van Dykstra (Hegebuorren nr. 8) is, met een plaquette. Samen met de man lopen we er heen en tot zijn ontsteltenis is de plaquette verdwenen (gestolen?). Holwerd is trots op Dykstra, want er moet ook nog ergens een borstbeeld staan.

Ferwerd

Bij de Nederlands Hervormde kerk ligt Eeltsje Boates Folkertsma begraven (zuidzijde, 6e rij, links van de ingang). Eeltsje Boates Folkertsma was onderwijzer (tot 1926), essayist en journalist. Iin 1924 werd Eeltsje Boates Folkertsma de leidende figuur van het Kristelik Frysk Selskip. Hij geldt als voorman van de Friese beweging. In 1948 was hij mede-oprichter van de strijdbond Fryslân frij.

Stiens

In Stiens nu eens geen graf, maar een monument voor Troelstra. Niet als politicus, maar als Fries schrijver en dichter (want dat was hij óók!). Het monument staat sinds 1933 op de hoek Langebuorren-It Achtebosk en is ontworpen door Tjipke Visser. De straat waar hij gewoond heeft in Stiens heet nu Pieter Jellessingel (hij woonde op nr. 5). Pieter Jelles zal wel nooit vermoed hebben dat er ook nog een snackbar naar hem vernoemd zou worden!

Jelsum

Het alleraardigste bezoek van vandaag was dat aan het kerkhof rond de kerk van Jelsum. Een prachtig, verstild, dorpje. Op het kerkhof was de beheerder gras aan het maaien. Hij zag ons zoeken en kwam al naar ons toe. Hoatse de Jong zochten we. Die wist hij uit z'n hoofd te liggen (in rij 7). Eerder dit jaar verliepen de grafrechten (na 25 jaar) en de familie heeft ze niet verlengd. Het grafmonument is daarom ontmanteld. Het stuk steen met de naam en de jaartallen ligt nu op het gras. Daar laat de beheerder het voorlopig liggen, omdat het een beroemde schrijver was én omdat er nog regelmatig mensen op af komen. Hij vertelde dat hij nu zelf in het huis woont, waar vroeger Hoatse de Jong woonde. Onlangs is er nog een broer van Hoatse uit Amerika op bezoek geweest. Die herkende niet veel, want het huis is flink veranderd. Daarna vroegen we of hij ook de schrijver Jan Linses van der Burg wist te liggen (overleden in 1905). Daar wordt minder vaak naar gevraagd, maar de van der Burgen liggen in een lange rij (rij 8) en het graf is snel gevonden. Deze stenen heeft hij vorig jaar hersteld en schoongemaakt. Het is duidelijk een beheerder met hart voor de zaak. Het is op basis van o.a. deze ervaring dan ook absoluut aan te raden om op begraafplaatsen beheerders om hulp te vragen. Ze vinden het meestal leuk, je hebt de graven een stuk sneller gevonden en met een beetje mazzel krijg je er mooie verhalen bij. Ik durfde hierna te vragen of de kerk ook open was. Binnen ligt namelijk Balthasar Bekkers begraven (sinds 1698). Nee, de kerk was niet open, maar, zei hij lachend, hij had de sleutel in de zak, dus open maken was een kleine moeite. Een prachtig kerkje. Een smal middenpad, geheel bestaande uit donkere, een beetje ongelijk liggende grafstenen. Aan weerszijden van dat pad een rij banken. De preekstoel rechts voorin de kerk tegen de zijwand. Het kerkje wordt nog eens in de drie weken gebruikt. Er is bij de ingang ook nog een vitrine met wat informatie over Balthasar Bekkers. Die is een paar jaar opgeborgen geweest, maar net deze week heeft de beheerder hem weer opgehangen. Er komen wel vaker mensen naar Bekkers vragen. Het kerkhof is opgenomen in het bekende Pieterpad en ook nog in een andere wandelroute. Sinds twee jaar is het kerkje op woensdagmiddag van 14.00 tot 17.00 uur officieel open voor bezoek, een aanrader!

1 bestelling: setje 'Pim, Frits en Ida'.

25 augustus 2007

De nieuwe 'Boekenpost' zat vandaag in de brievenbus. Dit is één van de bladen die ik met een zekere gretigheid uitpak. Altijd verrassingen en artikelen over relatief onbekende schrijvers. Ze melden deze keer het verschijnen van 'Kingdom of Books' van Wim Huijser. Ze richten de aandacht vooral op Richard Booth, maar het is toch een aardig stukje. Een aantal bladzijden verder een artikel met als titel 'Rechter Tie (ook) stripheld'. Het artikel sluit af met de volgende bronvermelding: 'Voor dit artikel is onder andere gebruik gemaakt van de volgende bronnen: www.rechtertie.nl, www.schrijversinfo.nl, www.boumaar.com. Dat mag ik graag zien.

Verder vandaag vakantiespullen opruimen en de bestellingen van de afgelopen twee weken afhandelen.

De auto start niet meer. In eerste instantie dacht ik dat de accu leeg was (lampje laten branden?), maar bij nadere beschouwing brandt er een lampje (electronische storing) en het boekje van de auto meldt: auto laten staan en garage bellen. Dat is vervelend, want ik zou morgenochtend de vouwwagen bij Martijn ophalen. Gedoe. Nu ga ik morgen op de fiets naar Spitsbergen en klap daar met Martijn de wagen in. Martijn regelt vervolgens iemand anders die de wagen naar huis kan rijden. Wat ook vervelend is: dit kan wel weer eens een hoop geld gaan kosten.

1 bestelling: Paul Biegel, 'De wenende aap van Kleef'.

26 augustus 2007

Vrijgezellenfeest van Gijs vandaag. De arme jongen was ervan overtuigd dat het gisteren zou gebeuren en heeft de hele zaterdag lopen wachten. Daarmee hebben we hem eigenlijk al flink te pakken. We verzamelden om 12.30 uur, haalden Gijs op en reden naar 'Preston Palace' in Almelo. Vrijgezellenfeesten hebben een slechte naam, dat is duidelijk. We werden apart genomen en kregen een preek over hoe we ons wel en niet mochten gedragen. Verkleedpartijen verboden. Kots opruimen kost € 50,00. Dat Preston Palace is een oud ziekenhuis, omgebouwd tot uitgaanscentrum en pretfabriek. Je betaalt een all-in-prijs, inclusief hotel, alle mogelijke eten en drinken en gebruik van zwembad, spelen enz. Dat eten en drinken is er niet kinderachtig. Verschillende buffetten op allerlei plaatsen en op allerlei tijden. Drank in alle soorten en maten en een nieuw glas voordat je er erg in hebt. We begonnen in het zwembad. Ik ben zelfs nog een kwartiertje in een Turks stoombad geweest. Daarna gingen we naar één van de kleinere kroegjes. Een diner in het grote restaurant (een beetje Van der Valk, met schnitzels in wel erg grote hoeveelheden). Bowlen, café, biljarten, live-muziek, weer biljarten en weer café. Om 01.00 uur sluit alles, zodat je ook nog redelijk snel slaapt. Ik had een tweepersoonsbed met Klaas, de vader van Gijs. Dat is wel apart, dat je met de aanstaande schoonvader van je dochter 'slaapt'. We kletsen nog wat en je leert elkaar zo wel beter kennen.

2 bestellingen: boek over 'Bartje' van Anne de Vries, K. Norel, 'De vrouw Alberdien'.

27 augustus 2007

Een prima ontbijtbuffet daar in Almelo. Zelfs een Engels ontbijt was mogelijk. Even voor elf uur gingen we weer naar huis. Bij Barneveld dronken we samen nog een laatste kop koffie. Absoluut een leuke dag gehad.

Thuis de bestellingen van de afgelopen tijd afgerond en niet te laat naar bed.

1 bestelling: knipsels Bouke B. Jagt

28 augustus 2007

Het leek maandag mee te vallen met de auto. De accu is opgeladen en dat zou het moeten zijn. Dat andere lampje brandde ook, omdat de accu geen stroom meer gaf. Maar vanmiddag deed de auto weer helemaal niets. Nog geen geluidje kwam er onder de motorkap vandaan. Er kwam een auto van Bochane. Die hebben op de voorbumper een speciale stekker zitten, waar ze de kabels voor de accu in kunnen steken. Hij startte vervolgens direct. Waarschijnlijk heb ik vanochtend de lampen aan laten staan, toen ik de auto een eindje naar achteren heb gezet, om ruimte te maken om de vouwwagen uit te klappen (die hadden we zondag op Spitsbergen een beetje vochtig ingeklapt).

Vanmiddag ben ik aan een tweede ronde verven in de bijkeuken begonnen. Het is toch net iets mooier als dat glasvezelbehang twee keer geverfd is.

Steeds meer mensen beginnen me te vertellen dat ik zo op mijn vader ga lijken. Volgens Wim sta ik zelfs op dezelfde manier op uit de bank.

Erich en Ria kwamen vanavond een borrel drinken. Door de vakantiespreiding is Erich deze week al weer begonnen op zijn school. Ze brachten een doosje kranten/boeken mee. Gedeeltelijk gered van het oud papier. De moeite waard. Nogal wat boektoppers, maar bijvoorbeeld ook 'In ongenade' van J.M. Coetzee.

1 bestelling: Etty Hillesum, 'Het verstoorde leven'.

29 augustus 2007

Vandaag weer naar school geweest. Een goed gesprek met Thea en een begin gemaakt met de werkwijzers. Ik merk dat ik er wel weer zin in heb.

De vouwwagen staat weer in Ochten. Op de terugweg reden we langs Opheusden. Lidy wil zo af en toe naar Van de Garde. Een enorme winkel. Huishoudelijke zaken, speelgoed, maar vooral tuinmeubelen. Er zijn nogal wat Veenendalers die daar hun tuinmeubelen kopen. Op de bovenverdieping hangen al jaren vitrinekastjes met een enorme verzameling speelgoedauto's. Vaak Dinky Toys, nog met het originele doosje. Ik heb daar niet zoveel verstand van, maar kijk er graag even naar. Het lijkt me wel een bijzondere verzameling.

In de Burgemeester Lodderstraat in Opheusden zijn twee boekwinkels: Boek- en Kantoorboekhandel K.C.H. van Eck (nr. 23) en Van Leeuwen Boekhandel en Kantoorartikelen (nr. 38). Dat is dichtbij Van de Garde, dus ik liep er even langs. Van Eck is op woensdagmiddag gesloten. Aan de etalage is af te zien dat ze zich qua boeken vooral richten op de regiogeschiedenis en het christelijke volksdeel. Van Leeuwen was wel open. Een huiskamergrote boekwinkel met uitsluitend bevindelijke lectuur. Waarschijnlijk ook nog sterk gericht op een bepaalde geloofsrichting. Tussen de verkoper achter de toonbank en een aanwezige klant ontspon zich een gesprek over de joodse besnijdenisgewoonten. Besnijden gebeurt op de achtste dag. En dat is niet zomaar (wist de klant mede te delen), want op de achtste levensdag is het bloed van een pasgeborene dusdanig van samenstelling, dat het zeer snel stolt. Ik heb me niet in de bloedstollende discussie gemengd en heb het pand maar weer verlaten. Er moet in Opheusden nog een boekwinkel zijn: Boekhandel Van Deelen, Prunusstraat 12a, maar die bewaren we voor een volgend bezoek.

Boekhandel Van Eck	Boekhandel Van Leeuwen

Als Lidy vroeg haar pyjama aantrekt, komt er gegarandeerd 's avonds visite. Vandaag was het Wim. Hij bracht een doosje boeken en tijdschriften mee. Die tijdschriften kocht hij ooit op een veiling bij Huibers hier in Veenendaal. Ze zijn een paar keer meeverhuisd (buiten Veenendaal), maar nu dus weer terug hier. Van dit soort doosjes kan ik een hele avond genieten. Bijvoorbeeld van:
- Utrecht in woord en beeld (eind jaren '40)
- Omroepgids. Officieel orgaan van de Nederlandsche Christelijke Radio-Vereeniging (begin jaren '50)
- Ons Vrije Nederland (1945)
- Kijk (1945)
- Prinses (1962)
Daarnaast nog een mapje met scouting-allerlei. Voornamelijk over hopman J. de Wolf en zijn afscheid van de Wiliam Doyle Groep in Amsterdam in februari 1940. Als familieleden van J. de Wolf dit lezen, moeten ze maar contact opnemen. Maar voorlopig is dit gewoon leuk om te hebben.

30 augustus 2007

De eerste officiële vergadering van dit schooljaar. Directie, unitleiders en teamleiders. Speerpunten voor het begon van het jaar: vermindering van rommel en aanpakken van laatkomers. Ik heb er wel een goed gevoel bij. Daarna de start van het schooljaar specifiek voor mijn klassen verder voorbereid: uitwisseling mentorgegevens en verzamelen werkwijzers. Voor je het weet ben je weer hard aan het werk.

Martijn wilde naar de Lidl in Ede. Er waren ladenkastjes in de aanbieding. Daar wil hij zijn terrarium op gaan zetten. Ik mag dan graag in zo'n winkel rondlopen en wat onbekende levensmiddelen in de kar gooien: Spaanse kaas, zoetzure taugé (Mung bean sprouts), van die ouderwetse (in mijn beleving) drie-kleuren-ijsjes tussen twee wafeltjes én natuurlijk de perensap van de Lidl.

Bij de boeken van Ria zat een kinderboek van J.M. Selleger-Elout. Daar had ik in 2002 al eens een bladzijde voor schrijversinfo voor gemaakt. Dit was een mooie gelegenheid om die eens uit te breiden met wat scans van boeken:

3 bestellingen: 2 boeken van Herman Brusselmans, 3 bulkboeken (Mulisch, Van Dis, Vandeloo), Piet Bakker, 'Ciske-omnibus' en Godfried Bomans, 'Kopstukken'.

31 augustus 2007

Bij de lp's die ik op Ameland kocht, zat ook 'Hemel en aarde kunnen vergaan' van Robbert & Anja van Lint. Een duo dat in eind jaren zeventig, begin jaren tachtig optrad met oude volksliedjes en dat zichzelf daarbij begeleidde op authentieke volksmuziekinstrumenten. Ze traden later op onder de naam 'Gheselschap goet ende fyn'. Lang geleden had ik deze lp al eens op een cassettebandje gezet (geleend van de bieb). Bekende liedjes als 'Merck toch hoe sterck', 'Stuurman laat je roer maar gaan', 'Zeg kwezelken', 'Ain boer wol noar zien naober tou', enz. Wat opvalt is de titel van het lied 'Stoelen en matten' op de hoes. Dat kan niet goed zijn. Het lied heet 'Stoelen te matten'. Het is het lied van een langs de huizen trekkende stoelenmatter, die vraagt of er nog werk voor hem is, of er stoelen te matten zijn. Gelukkig zingen ze het op de lp wel goed. Degeen die de hoestekst getypt heeft, zal de uitdrukking niet gekend hebben, maar slordig is het wel. Kijkt niemand dat dan na?

Martijn is aan het begin van de avond naar Scherpenzeel geweest. Ilse trad daar op met haar band. Ze speelden o.a. 'Bad moon rising' van Creedence Clearwater Revival. Toen Martijn weer thuis was, vroeg hij of ik wat van Creedence had. Ik heb het meeste wel en hij bleek zelf ook een dubbel-cd van Fogerty/Creedence te hebben. We hebben wat nummers geluisterd en ik heb ook nog twee DVD's. Oude opnamen van Creedence en een optreden van John Fogerty: 'Austin city limts' uit 2004. Zo heb je plotseling en onverwacht een Creedence-avond. Leuk!

2 bestellingen: 3 x F.B. Hotz, een nummer van 'Raster'.