Jan Emiel Daele
Profiel
Achternaam: Daele
Voornaam: Jan Emiel
Geboren: 12-04-1942
Te: Gent
Overleden: 14-02-1978
Te: Gent
Pseudoniem(en): Voor zover mij bekend
heeft Jan Emiel Daele niet onder pseudoniem gepubliceerd.
Voor tweedehands boeken | Ook van Jan Emiel Daele |
Raban Internet Antiquariaat | Klik hier ! |
Werk
Poƫzie
- Verloren berichten (1967)
- Eros (1969)
- Erotische gedichten (1971)
Proza
- Verloren nachtboekbladen (1967)
- Een placenta: oriëntatie (1969)
- De achtervolgers (1974)
- De moedergodinnen (1975)
- Je onbekende vader: een stukje autobiografie & een verhaal vol vergiffenis en verlangen (1977)
- Ladies' night (in eigen beheer) (1978)
Toneel
- Berichten en berechten (libretto) (1971)
Film
- De dood van een Jempi (scenario) (1972)
Overige non-fictie
- Strijd in de wielersport (1970)
- Uitgeverij (1970)
- Lieve oma, materiaal van en voor onze maatschappij (1971)
- Lourdes terminus: een relaas (1974)
- Omtrent 'Wierook en tranen' van Ward Ruyslinck (1975)
- Omtrent 'De ontaarde slapers' van Ward Ruyslinck (1976)
- 20 jaar literatuur op de Vlaamse televisie (1976)
Vertalingen/bewerkingen
- Jan Emiel Daele vertaalde dokumentaires over beeldende kunst voor de Vlaamse Televisie (1973-1974)
Vertaald:
- 1 verhaal: 'The lovers of Pinkythumb' in 'Modern prose from Flanders' (1976)
Bloemlezingen
Radio en televisie
- Radioverhalen voor 3 x 20 (1972)
- Radioteksten voor Openbaar Kunstbezit
- Teksten voor BRT2, Vrijuit (1972-1974)
- Macht en onmacht van de hedendaagse beeldende kunsten (tv, 1974)
- Radiorama BRT1 (1975)
Tijdschriften
- Jan Emiel Daele gaf het (eigen) tijdschrift 'Daele' uit.
- Jan Emiel Daele was (mede-)oprichter van 'Yang', 'Mep', 'Boemerang', 'Totems', 'Schrift'.
- Jan Emiel Daele publiceerde in 'Kentering', 'Literair Akkoord', 'Vandaag', 'Komma', 'De Tafelronde', 'Nieuw Vlaams Tijdschrift', De Vlaamse Gids', 'Avenue', 'Humo', 'De Post', 'Studio', 'De Nieuwe', 'het E.E.G.-Maandblad', 'Vooruit', 'Volksgazet', 'Vrij Nederland', 'De Vlaamse Elsevier', 'Kreatief', 'Ons Erfdeel'.
Over Jan Emiel Daele
- Gerrit Krol beschrijft een feest bij Jan Emiel Daele in 'De weg naar Sacramento' (1977), maar hij maakt er Turnhout van en hij beschrijft een geslacht varken in plaats van een schaap.
- Yves Wiels, 'Analyse van: 'Een placenta', 'De achtervolgers', 'De moedergodinnen' van Jan Emiel Daele' (1979)
- Een bijdrage over Jan Emiel Daele in 'Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945' door Dina van Berlaer-Hellemans (december 1980)
- Een hoofdstuk: 'Jan Emiel Daele. 1942-1978' in 'De laatste deur' van Jeroen Brouwers (1983)
- 1 hoofdstuk: 'Jan Emiel Daele' in 'Vlaamse leeuwen' van Jeroen Brouwers (1994)
- Een hoofdstuk: 'Gent terminus' over Jan Emiel Daele in 'Kruistochten' van Stefan Brijs (1998)
Diversen: (Zonder een schijn van volledigheid)
- "Tirade' nr. 237 bevatte een in memoriam Jan Emiel Daele.
- Bulkboek 44 was aan Jan Emiel Daele gewijd, met als titel: 'Van kritiek naar lyriek' (1976)
Literaire prijzen
- Prijs van de stad Gent 1977 voor 'Je onbekende vader'.
Opmerkingen
- Jan Emiel Daele ging naar school in de Aangenomen Jongensschool van het H. Hart in Sint-Amansberg, het Sint-Lievenscollege in Gent en het Koninklijk Atheneum van Gent-Centrum.
- Jan Emiel Daele studeerde talen en kunstgeschiedenis. Hij begon aan een proefschrift over het gebruik van woordcollages in de 20ste eeuwse schilderkunst.
- Jan Emiel Daele trouwde in 1965. In 1967 kwam er een dochter. In 1971 volgde een scheiding.
- In 1967 werd een deel van zijn eenmanstijdschrift 'Daele' in beslag genomen naar aankleiding van de publicatie van 'De penisgroet' van Herman J. Claeys.
- Al in 1970 schreef Jan Emiel Daele over het dopinggebruik in de wielersport.
- Het werk van Jan Emiel Daele is voor het grootste deel autobiografisch.
- Jan Emiel Daele woonde in Drongen.
- Jan Emiel Daele schreef veel (en kritisch) over de wielerwereld.
- Hij trouwde op 07-09-1973 met Diana Maria (Digne) van Capellen.
- Hij was enige tijd part-time leraar.
- Jan Emiel Daele pleegde zelfmoord, nadat hij Digne (die hem bedroog) had doodgeschoten.
- Jan Emiel Daele werd op 17-02-1978 begraven op het Campo Santo in Sint-Amandsberg (graf C 2190). Hij ligt naast Rosalie Loveling.
- 'De achtervolgers' is zijn best verkochte roman.
Anderen over Jan Emiel Daele
- Vooral de reportages maakten een storm van controversen los. De wetenschappelijke onderlegdheid en de journalistieke eerlijkheid van de auteur werden in twijfel getrokken maar ... de slag was telkens raak geweest. De maatschappijkritische ingesteldheid en de wil tot engagement van Daele staan buiten kijf. Noch de (onbetwistbare) provocatiezucht noch het gebrek aan enig alternatief buiten een uitzichloze erotiek doen hieraan afbreuk. Het literair-kritische en kunsthistorische werk bevestigt trouwens eht weloverwogen karakter van de maatschappelijke opstelling. (Dina van Berlaer-Hellemans, Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945, december 1980).
- Jan Emiel Daele was niet 'een goed schrijver', - in zekere zin kon hij niet schrijven. Zijn Nederlands was gebrekkig, zijn woordenschat besmet, stileren vond hij nutteloos, van zinsbouw trok hij izch weinig aan, zijn literaire creaties waren moerassen van slordigheid en onmacht. Om dit alle te verdoezelen deed hij of hij verzot was op 'symnoliek', 'betekenislagen', 'bewustzijnsniveaus' en andere bijkomstige kunstigheid, waarmee hij tenslotte zijn werk zo vol propte, dat hij bij de recensie-exemplaren ervan een handleidinkje bijsloot. Daele was een naïef auteur en al kon hij niet schrijven, hij schreef. Alleen dat al onderscheidt hem van duizenden. En: al zal zijn naam in de toekomstige handboeken misschien nog niet een voetnoodvermelding waardig worden gekeurd, wat hij schreef was eerlijk van intentie, wat hem nog méér onderscheidt, - van weer andere duizenden. Nil nisib bene over Daele. (Jeroen Brouwers, De laatste deur, blz. 21)
- Boven op de grafsteen stond nog duidelijk zichtbaar, maar
weldra niet meer, want de takken van een opgeschoten geelgroene
conifeer dreigden eroverheen te groeien, een gebeeldhouwde stenen
lijst, een rouwende vrouw voorstellend, in haar armen een foto.
Op die foto Jan Emiel Daele zoals hij er in de laatste jaren
van zijn leven had uitgezien: zwarte snor en baard, dikke donkere
bril, dandysjaaltje om de hals.
Daar lag J.E. Daele - auteur. Onder een graf dat in dezelfde staat van ontbinding verkeerde als zijn lichaam, als zijn boeken, als zijn naam. Deze aanblik trof mij in het hart. Wie liet zoiets gebeuren? Daele was dan misschien geen groot schrijver, hij had het tenminste geprobeerd, in alle eerlijkheid, dwars door ramen en deuren heen. En dat alleen al verdiende toch eeuwigdurende eerbied, niettegenstaande zijn onvergeeflijke wanhoopsdaad. Ach, arme Daele, rust hier in ons vlaanderen, waar eren nog steeds rijmt op creperen. (Stefan Brijs, Kruistochten, blz. 20)
Mijn favoriete citaat
Herfst. Het zal winter worden. Ik mag blij wezen dat ik na al dat heen en weer lopen en schrijven ergens aan het werk ben kunnen geraken. Meer dan de helft van de meisjes uit onze klas hebben nog geen werk gevonden. Sommigen studeren voort, enkelen trouwen, anderen vinden een tussentijds werk, zoals ik, een paar krijgen via relaties een full-time vaste betrekking te pakken. De daagse draad der dingen. En in plaats van het leven dat al vechtend ter wereld wordt gebracht, word ik dag aan dag gekonfronteerd met de verschrompeling, de aftakeling, de ontbinding, hier en nu, en overal waar de welstand vegeteert. In plaats van huilende en kraaiende baby's zijn het zieke en wegkwijnende oudjes, maar die lachen (toch) en huilen net zo veel. (Jan Emiel Daele, Van kritiek naar lyriek, blz. 8)
Links
- Raban Internet Antiquariaat - voor tweedehands boeken van Jan Emiel Daele
- DBNL - Jan Emiel Daele
- Het vergeten boek - Jan Emiel Daele
- Alleen woorden tellen - Jan Emiel Daele
- Tzum - Jan Emiel Daele
- Wielersportboeken - Jan Emiel Daele
- Schrijversgewijs - Jan Emiel Daele
Bronnen o.a.
- Van kritiek naar lyriek (1976)
- Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945 (december 1980)
- Jeroen Brouwers, De laatste deur (1983)
- Spectrum Nederlandstalige auteurs (1985)
- Hans Heesen e.a., Waar ligt Poot? (1997)
- Behoudens deze steen. Een gids langs schrijversgraven in Nederland en Vlaanderen (2004)
- Website van de Koninklijke Bibliotheek (juli 2020)