Juli 2010
Terug naar juni 20101 juli 2010vanmiddag overlegde ik in de bibliotheek met Petra over de gedichtenwedstrijd van 'Gedichten op muren' voor het volgende schooljaar. Dit schooljaar was de opdracht 'Maak een dierenvers zoals Kees Stip dat deed'. Volgend schooljaar is de opdracht: 'Maak een 160'. Dat is een SMS-gedicht. Een gedicht van precies 160 lettertekens (en cijfers, leestekens en spaties tellen dan ook als een letterteken). 160 is het aantal tekens dat oorspronkelijk in een SMS-bericht paste. Meer informatie vindt u op de website precies160.nl. Een voorbeeld:
Al een dag of wat had ik een flinke slag in mijn achterwiel. Lidy wil de fietsen meenemen naar Zeeland, daarom wilde ik wel die slag uit mijn achterwiel hebben. Ik ging vanmiddag even bij Methorst langs, om te vragen of hij volgende week tijd heeft om die slag eruit te halen. Hij keek eens naar het wiel en constateerde dat er helemaal geen sprake was van een slag in het wiel. Er zat een gat in de buitenband en de binnenband puilde daar doorheen. Ik had elk moment een klapband kunnen krijgen. Hij kon er meteen vanmiddag wel een nieuwe band op leggen. En of ik een leenfiets wilde (Ik had al gezegd dat ik wel naar huis zou wandelen). Toen ik mijn adres gaf, zei hij: 'Nou zie ik het, de vader van Martijn.' Tot een jaar of zes geleden was Martijn altijd mijn zoon, maar dat begint te kantelen: ik ben steeds vaker de vader van Martijn (en ik hoop het nog mee te maken dat men mij herkent als de opa van Tygo!). 2 bestellingen: Hans Faverey, 'Gedichten', Arthur van Schendel, 'Een zwerver verliefd / Een zwerver verdwaald'. 2 juli 2010Vandaag haalden de leerlingen hun rapporten op, hadden we een afsluitende vergadering waar afscheid van - deze keer vijf - collega's werd genomen en sloten we het jaar af met een barbecue voor het personeel. Het was in de middagzon tijdens de barbecue bijna niet uit te houden. Ik heb een hekel aan geklaag over het weer, maar je mag vaststellen dat dit heel warm was. Guido moest de afscheid nemende collega Nederlands Hans toespreken. Hij vroeg me of ik een passend gedicht wist over ouderdom of afscheid. Veel tijd om dat uit te zoeken had ik niet, daarom leende ik hem 'Is dit genoeg: een stuk of wat gedichten'. Dat is een thematische bloemlezing door C. Buddingh' en Eddy van Vliet. Eén van de thema's in de bloemlezing is ouderdom en daar kon Guido wel wat mee. Hij koos een gedicht van Gerard Reve, omdat dat ook nog eens de favoriete schrijver van Hans is:
Nieuw op Schrijversinfo: Seerp Anema. 3 juli 2010Maandag komen ze op de bovenverdieping dubbel glas zetten. Gebruik makend van een subsidieregeling laten we dat nu toch maar doen. Het zou eigenlijk al in de kerstvakantie gebeuren. Olsman belde toen dat het i.v.m. alle sneeuw uitgesteld moest worden. Vervolgens hoorden we nooit meer wat van hem. Pas toen we aangetekende brieven gingen sturen, reageerde hij. Liever had ik niks meer met hem te maken willen hebben, maar de vereniging Eigen Huis adviseerde ons hem eerst aangetekend 'in gebreke te stellen'. We hadden immers een contract getekend. Maandag komt het er dan eindelijk van. Ik heb wel een advies voor u: Ga nóóit in zee met 'Olsman ramen en deuren' aan de Transformatorstraat 2 in Veenendaal! Dit weekend leveren die ramen ons al een hoop werk op. De ruimte voor de ramen moet leeg. Dat is met name op de studeerkamer (bureau en rommel) en op de zolderkamer achter (boeken, knipsels, boeken, boeken) een probeem. Daarom loop ik vandaag, in de tropische hitte, met dozen te sjouwen. Onder het bureau stond een doos met allerlei snoeren, kabels en oude transformatoren. Die gooi ik toch ook maar weg. Zo'n doos staat maar in de weg en in geen vijftien jaar hebben we er iets uit gehaald. Als ik dan nog een keer zo'n kabeltje nodig heb, dan koop ik wel een nieuwe.
Toen ik nog op de basisschool werkte, stond er in de bibliotheek van groep zes 'Een schaap in de luie stoel en andere avonturen met dieren' van Gerard Brands. Dat boekje was populair bij de leerlingen. Brands vertelt op een anekdotische manier over dieren. Het titelverhaaltje begint zo:
Afijn, hij neemt dat ene lammetje in huis, voert het met de fles en het lammetje ligt in zijn luie stoel. Geen wereldschokkende avonturen, maar prettig verteld en de kinderen lazen het graag. Bij de laatste veiling van Bubb Kuyper kocht ik een kavel waarin nogal wat boeken van Gerard Brands zaten (en veel zie je die niet):
1 bestelling: 2 nummers van het tijdschrift 'Kunst schrift'. 4 juli 2010Ik sta in de mopperstand, merk ik. Het zal de overgang van werk naar vakantie zijn. Maar ook het feit dat we zelf deze eerste vakantieweek barstensvol klussen hebben gestopt. Ik wil eigenlijk eerst een paar dagen niksen en weinig moeten. Goed: die mopperstand. Gisteren staat er een postbode met een pakje aan de deur: 'Ik kom uw nieuwe modem van Ziggo brengen.' 'Neem maar weer mee', zeg ik, 'ik heb niets besteld.' Dat had hij al een paar keer eerder gehoord. Ziggo heeft blijkbaar de klanten niet eerst op de hoogte gesteld. Dat is toch gek. En hoe ingewikkeld is het installeren ervan? En ik ben al zo druk! En wat moet ik moet de oude modem? Even later brengt een andere postbode twee brieven van de gemeente Veenendaal. Identieke brieven! Eén voor M. Beek en één voor Raban Internet Antiquariaat (sukkels daar bij de gemeente). De gemeente organiseert op 9 oktober een grote boekenmarkt t.g.v. de opening van het Kees Stipplein. Waarom vragen ze dhr. Helder niet om dit te organiseren. Hij heeft het organiseren van boekenmarkten immers van mij overgenomen. En de gemeente vraagt wel erg veel geld voor een kraam: € 60,00 !! Ik vroeg vorig jaar nog € 25,00. Voor twee kramen vragen ze € 110,00, dat is echt veel te veel. Ik voorspel dat ze deze markt niet bezet krijgen. Ik ga in ieder geval niet meedoen. Met twee mierenlokdozen is het aantal mieren fors afgenomen. Ze zijn nog niet helemaal verdwenen, maar het zijn geen colonnes meer. Een prachtige ingezonden brief in 'de Volkskrant' van gisteren. Peter Bosman uit Utrecht verbaast zich over de berichtgeving in ´de Volkskrant´ van 29 juni. Daar stond: 'Oudste man van Nederland (108) overleden'. Peter zegt daarover: 'Je kunt niet én oudste man zijn én dood. Als je dood bent is iemand anders de oudste man. Als je de oudste man bent, ben je nog in leven.´ Die Peter is een man naar mijn hart! We zitten in een spiraal waarin van alles mis gaat: 5 juli 2010De mannen die het dubbel glas kwamen plaatsen, hadden dat er vanochtend al in. Alleen voor het zolderraam aan de voorkant komen ze vrijdagochtend nog terug ... met een hoogwerker. Ze werkten netjes, ruimden hun rommel zelf op. Ze waren positief over de staat van de kozijnen en de verf. Ze vertelden dat ze regelmatig rotte kozijnen tegenkomen, maar bij ons was e.e.a. prima voor elkaar. Donderdagmiddag ga ik naar Studio Jan de Boer. Naar aanleiding van het bezoek aan dat bedrijf en een interview met Jan de Boer schrijf ik dan een hoofdstuk over het ontwerpen van boekomslagen voor mijn boek over 'Veense schrijvers'. Vandaag biedt iemand me het boek 'Boekwerk-Werkboek' van Studio Jan de Boer aan. Dat is een prima boek om me op dat interview voor te bereiden. Hij stuurt het vandaag al naar me op. Dan kan ik het morgen in huis hebben. Hij mailt me dat Jan de Boer ook in de Wereldwinkel in Veenendaal aktief is geweest en een drijvende kracht achter 'Turf & Sigare'n en 'De Veense' was. Dat van die Wereldwinkel wist ik. Dat was in de kelder van het ouderlijk huis aan het begin van de Kerkewijk. Dat van 'Turf & Sigaren' is nieuw voor me. Dit was een links en licht opstandig blaadje, geschreven door een stel jongeren die ik kende van de padvinderij. Ze waren drie of vier jaar ouder dan ik (en waren overigens ook actief in die Wereldwinkel). 'Turf & Sigaren' kocht ik een paar keer bij boekhandel Hardeveld. Hoeveel nummers zouden ervan verschenen zijn? Een stuk of tien? Ook daar moet ik Jan de Boer donderdag maar eens naar vragen. Het is overigens ontzettend leuk dat mensen (die ik nooit ontmoet heb) op deze manier met het schrijven van het boekje meedenken. Op het gemeentehuis leverde ik de herschreven aanvraag in voor een bouwvergunning voor het gedicht op Escape. En nu maar hopen dat dit woensdag de toets der kritiek van de Welstandscommissie kan doorstaan. Daarna gingen we door het dorp in. Lidy kocht wat zomerkleding bij V&D en ik twee CD's bij de Free Recordshop (ik kreeg weer een pasje/bon als dank voor het invullen van NIPO-vragenlijsten): 1 bestelling: S. Carmiggelt, 'Een zee van tijd'. 6 juli 2010Ik ergerde me aan een artikel in 'De Gelderlander': 'Docenten in schoolbank' met als ondertitel: 'Leerkrachten krijgen bijscholing christelijke identiteit'. Docenten van zeven middelbare gristelijke scholen gaan, op initiatief van het Ichthus College, les krijgen in het plaatsen van hun vak binnen de christelijke wetenschapsfilosofie (dat citeer ik uit het artikel). Blijkbaar is dat laatste dus iets wat die docenten niet uit zichzelf doen. Op het Ichthus krijgen de leerlingen dus geen christelijke wiskunde en geen christelijk Frans. En dat moet dan na zo'n cursus wel gaan gebeuren. Hou toch eens op! En dan het ergste .... het ministerie subsidieert deze flauwekul met een half miljoen euro. Ik dacht dat we een scheiding hadden van godsdienst en staat! Vanmorgen heb ik nog één halve dag gewerkt: mijn kantoor opgeruimd, veel papier over het afgelopen jaar weggegooid, nog één keer in de klassenindeling geschoven en iedereen een prettige vakantie gewenst. De zomergasten van Zomergasten zijn bekend. Vorig jaar vond ik het bij voorbaat niks, maar dit jaar kan ik wel enthousiast worden van de zes gasten: Jan Marijnissen, Maarten 't Hart, Paulien Cornelisse, Annet Malherbe, Paul Verhoeven en Erwin Olaf. Bij Marijnissen, 't Hart en Verhoeven denk ik gelijk: 'Die wil ik zeker zien.' Ook naar de presentatie door Jelle Brandt Corstius ben ik wel benieuwd. Over Brandt Corstius gesproken: Bauke Jan was vanmiddag hier. Hij verzamelt knipsels van Hugo Brandt Corstius en kwam bij mij zijn verzameling aanvullen. We zochten die knipsels uit en hadden daarmee een genoeglijke middag (het is heerlijk om te kletsen met iemand die een prettige afwijking met je deelt). Bauke Jan kwam op de fiets uit Amersfoort, met in zijn rugzak twee Amersfoortse biertjes ('Eem donker' en 'Amersfoorts stadsbier 1259') en een stapeltje oude dichtbundels (o.a. Da Costa, 'Kompleete dichtwerken' (drie delen), Martien Beversluis 'Canzonen' en Jan Luyken, Stichtelijke Verzen, Bijeengebracht door Dr.C. B. Hylkema'). Ik heb mezelf bijna zover dat ik een mobiele telefoon koop (ik doe al jaren zonder), maar ik wil wachten op de nieuwe I-phone. Lidy wil toch graag dat ik straks op vakantie een mobieltje heb, daarom kochten we vanmiddag een eenvoudig model Samsung. Bij inlevering van een oud mobieltje kostte dat een tientje en ik krijg er € 7,50 beltegoed bij. Dan heb ik dus voor € 2,50 deze zomer een mobieltje. 2 bestellingen: 2 AO'tjes (over Molière en over Max Dendermonde), D.. Mereschkowskij, 'Napoleon. De Mensch' (maar dat boek kan ik niet vinden). 7 juli 2010Bauke Jan bracht gisteren een paar bladzijden van 'Het Parool' mee van 1 maart 1969. Op de eerste bladzijde staat een artikel over 'Leve het bruine monster' van C. Buddingh' en Bauke Jan kent mijn voorkeur voor die schrijver. De krant doorbladerend, zie ik dat het nog leuker is dan gedacht: op de volgende bladzijde staat een recensie dóór C. Buddingh'. Hij bespreekt er 'Mannekino' van Sybren Polet. Vanmorgen was de dakdeskundige er. De toplaag van het platte dak begint inderdaad los te laten, maar het is een beschermlaag en het zal dus nog niet direct gaan lekken. Het moet binnenkort wel vernieuwd en dat komt hij eind augustus doen. We hebben de tuinbank daarom nu maar weer terug op zijn plek gezet. Alleen de tussenstukjes om de bankdelen onderaan aan elkaar vast te maken hebben we voor deze korte periode weggelaten.
Hoe mijn moeder rook weet ik niet meer.
Vandag las ik zorgvuldig 'Boekwerk. Studio Jan de boer / Twintig jaar boekomslagen'. Uitgevers en schrijvers (o.a. Robbert Ammerlaan, Kees van Kooten, Jan Geurt Gaarlandt, Jessica Durlacher en Gerard Davelaar) halen een persoonlijke herinnering aan Jan de Boer (en Barbara van Ruyven) op en op de bladzijden daartussen staan veel - heel veel - door hen ontworpen boekomslagen: de stenen beelden op de omslagen van Nicci French, maar ook werk van Donna Tartt ('De kleine vriend'), boeken van John Irving, van Kees van Kooten, Gerrit Komrij, Jules Deelder, Remco Campert, Jorge Luis Borges, Theodor Holman, Tomas Ross, Herman Franke, Jan Mulder, en dan noteer ik alleen nog maar de fictie! In de bijdrage van Vic van de Reijt komt (op blz. 60) Simon Knepper ter sprake:
Na elf uur - en nadat Duitsland de halve finale met 1-0 van Spanje heeft verloren - zit ik met een prettig donker Amersfoorts biertje nog even buiten naar het vallen van de nacht te kijken. Boven mijn hoofd fladderen twee vrij kleine vleermuizen. Ik probeer een regelmaat in hun opduiken te ontdekken (vliegen ze een vast rondje?), maar dat lukt me niet. De ene keer zijn er na een paar minuten weer, maar de volgende keer zit er bijna een kwartier tussen. 1 bestelling: knipsels Kader Abdollah. 8 juli 2010
Vanmiddag om 14.00 uur had ik in zijn studio aan de Van Diemenstraat in Amsterdam een afspraak met Jan de Boer. Rekening houdend met files ging ik ruim op tijd weg. Als je dat doet, heb je uiteraard geen files. Ik was er dus aan de vroege kant. Dat gaf me de gelegenheid om rustig een parkeerplaats te zoeken. Die vond ik aan de Nova Zemblastraat, tegenover de voormalige, robuuste pakhuizen Deli, Langkat en Serdang. Ik keek er rustig even rond en wandelde vervolgens naar de Van Diemenstraat. Studio Jan de Boer zit ook al in zo'n voormailg pakhuis, dat nu meerdere bedrijven huisvest. Een mooie locatie met vanuit het kantoor een prachtig uitzicht op het water.
1 bestelling: Fons Hermans, 'Algerije'. 9 juli 2010
Het is haast te warm. We fietsten naar De Ellekoot en van dat stukje ben je al compleet bezweet. Ik kocht twee doosjes postzegels. In de krant had ik gelezen dat er geen bedrag meer op gedrukt wordt, alleen nog een nummer. 1 voor de postzegels van € 0,44 en 2 voor de postzegels van € 0,88. Dan hoeven ze, als ze de postzegels duurder maken, geen andere te drukken. Het lijkt me een misplaatst soort efficiency.
Nieuw op Schrijversinfo: Simon Knepper. 1 bestelling: Peter Cheyney, 'You can call it a day'. 10 juli 2010Even na elf uur reden we naar Zoutelande. Het was warm, maar de airco in de auto houdt het binnen aangenaam. Twee uur en een kwartier deden we erover. We zitten op een klein bungalowparkje, met de nadruk op klein. Het parkje is klein, de houten huisjes zijn klein, de ruimte rond de huisjes is klein. De inrichting is proper, maar sober (geen waterkoker, geen oven, geen magnetron, om maar eens wat te noemen). Vanmiddag wandelden we via duinen en strand naar het dorpje. Het was druk op het strand, voorzover er in Zoutelande bij vloed van strand sprake is. Aan de oost- en de westkant van het dorp blijft er wat strand over. Langs de 'boulevard' staat het water tot aan de dijk. We gingen in het centrum op het terras van 'De Fiets' wat drinken. Dat leverde een prettige verrassing op: een aparte bierkaart met honderdenvier bieren! Allemaal gekoeld en in het bijpassende glas. Tenminste dat neem ik aan, want ik kreeg mijn 'Brugse zot dubbel' koud én in het juiste glas. Ik vind een internetverbinding van het naastbijgelegen bungalowpark. De eigenaar heeft dezelfde achternaam als de eigenaar van deze huisjes. Ik zal morgen eens nagaan of er een internetverbinding te regelen is. Uiteraard heb ik een stapeltje boeken meegenomen. Bij zo'n stapeltje 'vakantieboeken' heb ik altijd een wat dubbel gevoel. Mensen roepen wel dat ze in de vakantie de boeken lezen waar ze eerder niet aan toegekomen zijn. Ik denk dan: 'Als het niet interessant genoeg was om direct te gaan lezen, waarom is het dan in de vakantie wel interessant genoeg?' Het zal de enorme hoeveelheid te lezen boeken zijn. Bij mij is dat het in ieder geval wel. Ik ben begonnen aan 'Requiem voor een vriend' van J.J. Voskuil. En nu is bij hem eens niet Maarten Koning aan het woord. Voskuil zelf vertelt over zijn levenslange omgang met zijn vriend 'Jan'. Op bladzijde 36 is het 1950, Jan zit als soldaat in Nederlands Indië, De Koreaanse oorlog woedt en men is bang voor de Russen. Voskuil en Jan schrijven elkaar brieven:
En een bladzijde verder:
en
11 juli 2010Het boek van Voskuil bevalt me wel. Er gebeurt weinig, maar dat kan bij Voskuil geen verrassing zijn. Er wordt wel veel nagedacht en gediscussieerd. Gedachtegangen worden uitgesponnen en er worden vergelijkingen uit de wereldliteratuur bijgehaald. Ik zal de komende dagen nog af en toe een mooie zin overtikken:
Aan het eind van de ochtend maakten we een strandwandeling. We klommen het hoge duin over (volgens Mario Molegraaf het mooiste plekje van Nederland), wandelden over het strand en met de voeten in het water in westelijke richting, staken bij het dorpje de dijk weer over en wandelden door het dorp terug. Zittend op een bankje, bovenop het duin, veegde ik het zand van mijn voeten. Naast het bankje stond een paal met daarop een bordje met... jawel ... een gedicht. Het gedicht is van een basisschoolleerling en het staat er zo te zien al heel even. Een gedeelte is onleesbaar geworden. Ik gok dat vandalen er met stiften op aan de gang zijn geweest en dat men dat er weer afgepoetst heeft:
Nog één keer Voskuil vandaag. Blz. 221: 'Misschien zou je wat meer holle worden moeten gebruiken. Dat is wat korter door de bocht. Ha, ha!' 'Worden'? Zou dat geen 'woorden' moeten zijn? Dit is al de vierde druk van dit boek, uit januari 2003. De eerste was in november 2002. Is dat bij Van Oorschot niemand opgevallen? Is dat niemand van al die lezers van die eerste drie drukken opgevallen? Leest iedereen daar overheen? Wonderlijk. 1 bestelling: Cora Annett, 'Hoe de heks ezeltje Alf te pakken kreeg'. 12 juli 2010Het Nederlands elftal verloor gisterenavond de WK-finale van Spanje. Het doet me weinig merk ik. Ik heb het hele toernooi wat afstandelijk gevolgd. De meeste wedstrijden heb ik wel gezien, maar ook van het niveau en de aantrekkelijkheid van het gebodene werd ik niet enthousiast. Ik kan in het algemeen steeds moeilijker ergens enthousiasme voor opbrengen. Zou dat de leeftijd zijn? Na twee dagen zonnig weer is het in Nederland wel weer genoeg. Het regent vandaag al de hele dag. We hebben boodschappen gedaan bij een Jumbo in Middelburg. Dat vind ik aan het begin van zo'n vakantieperiode altijd wel leuk om te doen. Dingen die me lekker lijken, of apart en die ik anders niet zo gauw koop, gooi ik nu makkelijk in het karretje: een kleine spekkoek met bananensmaak bijvoorbeeld en een pond pruimen. J.J. Voskuil verzint weinig in zijn boeken. Hij beschrijft en doet dat tot in detail. Zijn studietijd in 'Bij nader inzien', zijn werk op het Meertens Instituut in 'Het Bureau' en in 'Requiem voor een vriend' zijn levenslange vriendschap (met ups en downs) met Jan Breugelman. Voor het beschrijven van die vriendschap put hij uit zijn dagboeken en vooral uit de brieven van Breugelman. Het tekent Voskuil dat hij die complete correspondentie geordend en bewaard heeft. De verbinding met internet bleek mogelijk. Ik kon een wachtwoord kopen. Daarmee heb ik tien uur internet voor € 15,00. Dan moet ik wel uitkijken dat ik de verbinding uitschakel als ik klaar ben. Dat ben je thuis niet meer gewend. Het betekent ook dat ik dit weblog kan 'uploaden'.
J.J. Voskuil schrijft in 'Requiem voor een vriend' over Jan Breugelman. Omdat hij hier niet zijn alter ego Maarten Koning ten tonele voert, ben je geneigd te denken dat de andere namen nu ook wel waarheidsgetrouw zullen zijn. Wikipedia leert me dat dat niet zo is. Deze Jan heette Jan Bruggeman. 13 juli 2010De laatste jaren ben ik aan het lezen van de nieuw verschenen boekenweekgeschenken niet toegekomen. 'Duel' van Joost Zwagerman, het geschenk van dit jaar, heb ik meegenomen op vakantie. Een eerste citaat:
En dat was ook meteen het laatste citaat. Het boekje valt wat tegen. Geen zinnen die je nog eens wilt overlezen en geen bijzonder verhaal. Het bezoek aan een Balkanland om het schilderij terug te halen vind ik weinig geloofwaardig. De beschrijving van de kunstwereld lijkt vooral bedoeld om kennis te etaleren. Ik zal het boekje niet aan leerlingen aanraden. Het volgende boek is 'De laatste lach' van R.A. Basart. Een boek over leraar Nederlands die Beek heet. Daar word ik uiteraard nieuwsgierig van:
Dat belooft wat. Aan het begin van de avond kwamen Wim, Marjan, Femke en Allard een kop koffie bij ons drinken. Zij zitten in een stacaravan op Noord-Beveland. Aan de Oosterscheldekant van de dam. Wim belde dat hij op de markt liep in Zoutelande, als we thuis waren dan kwamen ze eraan. Omdat dit bungalowpark wat verstopt ligt, liep ik naar de wegkant om ze op te vangen. Toen ik er half uur stond, dacht ik: 'Die zijn zeker eerst nog ergens wat eten' en liep weer terug naar de bungalow. Ik zat daar nog geen vijf minuten toen ze er toch aan kwamen lopen. Dat zul je altijd zien. 14 juli 2010We maken er een hele luie vakantie van. We zijn hier nu vier dagen en we hebben de auto nog maar één keer gebruikt en dan nog alleen om boodschappen te doen. We wandelen door de duinen en over het strand, halen een krant, kijken Tour de France en zitten wat te lezen. Vanochten liepen we de Zoutelandse 'boulevard' helemaal af en dronken een kop koffie in strandpaviljoen 'De Branding'. Die staat op het stuk strand waar wij vroeger altijd onze vakantie doorbrachten. Jasper is al lang geen eigenaar meer en Flip schijnt al overleden te zijn. 'De Branding' is drie keer zo groot geworden en ze hebben de boulevard tot aan 'De Branding' doorgetrokken, dus je hoeft het strand niet meer over om er te komen.
15 juli 2010Er is een komkommer geland op Schiphol! De komkommer heet Airbus A380. Ik heb dat op de radio en op de televisie nu een keer of wat langs horen komen. Wat is dat voor nieuws? Waarom moet ik dat weten? Het is komkommertijd! Aan het begin van de middag reden we naar Zierikzee. We gingen over de Zeelandbrug. Naast de brug vloog een zeemeeuw met ons mee, met een zeester in zijn snavel. Een heel apart gezicht. Zierikzee heeft een aardig, wat rommelig centrum. Die rommelige indruk kwam misschien ook doordat er markt was. Op Havenplein 14 zit Boekhandel de Vries. Een nette, wat kleine boekhandel. De aanbiedingen staan boven, maar de inhoud van die aanbiedingskasten valt wat tegen. Ik kocht uit die kast 'De broek van Brahms' van Lo van Driel. Het is een bundeling van columns over kunst en letteren die Van Driel voor de Provinciale Zeeuwse Courant schreef. Het boek doorbladerend komen op de eerste vijfendertig bladzijden Willem Walraven, François Haverschmidt, Jef Geeraerts, Herman de Coninck en Maarten 't Hart al voorbij. Van Zierikzee reden we naar Kamperland, waar we wat dronken op het terrasje voor de caravan van Wim en Marian. Zij verlaten Beach Resort / De Roompot (het moet deftig klinken tegenwoordig) morgen alweer. Wij blijven nog een weekje tussen de Zeeuwen. We aten een prima mixed grill op het terras van 'De Roode Leeuw' in Domburg. De man naast mij maakte een onhandige beweging met zijn wijnglas en kiepte de helft van de inhoud over mijn broek en shirt. Gelukkig was het geen rode wijn. Hij bood me zijn servetjes aan om te deppen en een consumptie voor de schrik. Dat laatste was aardig van hem, maar ik sloeg het af. We hadden al om de rekening gevraagd en waren bezig weg te gaan. 3 bestellingen: knipsel Drs. P, single Sjakie Schram, Anne Provoost, 'Vallen'. 16 juli 2010De namen van de huisjes op dit vakantie'park' getuigen niet van een grote mate van originaliteit. Zeeleeuw, Zeehond, Dolfijn, De golfbreker, De branding, Albatros, Doornroosje, Nachtegaal, Bruinvis, Vakantievreugd, enz. Echt vreselijk vind ik Duinhelm en Iran. Poseidon en Houtenburg kunnen er nog mee door. Marten Toonder wordt geëerd met de huisjes Tom Poes, Ollie B. Bommel en Bommelstein. Bij onze fietspadennamen waren we bang voor een copyright op deze namen, maar hier zijn ze daar niet bang voor, of hebben ze daar gewoon niet over nagedacht. Al het op-en-neer-gewandel door de duinen zorgt ervoor dat we het in onze beenspieren beginnen te voelen. We zijn normaal gesproken niet van die wandelaars. Vandaag begonnen we in het hoge duin en liepen door de duinen en over de dijk naar Zoutelande, waar we wat dronken bij 'De Fiets'. Ik nam deze keer een Ciney bruin. Een smakelijk, fris, maar iets te zoet biertje. In een prachtig glas overigens. Ik ontdekte op de menukaart nog een honderdenvijfde biertje: hondenbier. Je kunt in dit café vier verschillende dingen voor je hond bestellen, waaronder dus 'hondenbier'. Ik wil niet eens weten wat het precies is. 17 juli 2010Gisterenavond kwamen Martijn, Suzanne, Gijs, Tygo en Luna naar Zoutelande. Het betekent een volle bungalow (het past net) en een gezellig weekend. We maakten met z'n allen een rondje Zoutelande. We dronken wat in 'De Branding'. Tygo moest even wennen op het strand, maar vond het heerlijk. Als hij van enthousiasme met zijn handjes begint te wapperen dan zit het wel goed. Ik had plezier om een blaadje dat bij een - zeer op toeristen gerichte - winkel in Zoutelande op een rek zat. Het rek stond buiten en blijkbaar was dat niet de bedoeling van de eigenaar van de zaak. Die eigenaar zal vandaag een vrije dag hebben gehad. Zaterdag is de dag dat de toeristen komen en gaan en dan is het in de winkels wat rustiger. Zijn plaatsvervangers hebben het rek gewoon naar buiten gereden en het blaadje hebben ze er domweg op laten zitten. Zouden ze dat nou echt niet gezien hebben? Of trekken ze zich niets van Sjaak aan, als hij er toch niet is? Aan het eind van de middag reden we naar Vlissingen. We wandelden over de Boulevard naar het standbeeld van Michiel de Ruyter. Op en rond het Bellamypark bleek er kermis te zijn. We wandelden er rond en Tygo keek zijn ogen uit naar alle kleuren en al het gebeweeg. Gijs en Martijn haalden wat pluche beesten (is dat geen stoffelijk bijvoeglijk naamwoord en moet het dus niet met een 'n', dat zie je nergens) uit de gokkasten met grijpers. Ik moet zelf al maanden een nieuw horloge hebben en besloot een gokje in de kast met horloges te wagen. Ik haalde er de moeder aller lelijke horloges uit tevoorschijn. Ik leverde hem in bij de kassa (ze willen het horlogestandaardje terug hebben) en zei daarbij dat ik dit horloge heel lelijk vond. De jongen achter de kassa antwoordde gevat: 'Waarom haalt u hem er dan uit?' Maar hij gaf me er toch een wat minder opzichtig horloge voor in de plaats. Ik loop nu dus met een nep-Calvin Klein om mijn pols. We aten bij het wokrestaurant tussen Vlissingen en Zoutelande. We hadden niet gereserveerd, maar gelukkig was er nog net een tafel voor ons. Het was voor Tygo de eerste keer dat hij in een restaurant at. Alhoewel.... at? Veel heeft hij niet op. Kinderen t/m 11 jaar eten er voor € 9,00. Op de bon stond: kindermenu kind van de zaak € 0,00. Dat vind je dan aardig van ze en dus is het slim gedaan. Als ze als regel hanteren: 'kinderen tot 4 jaar gratis' krijgen ze allemaal gezeur en mensen die gaan liegen over de leeftijd van hun kind. Nu kost het voor kinderen t/m 11 jaar negen euro en schatten ze bij het afrekenen zelf in of het gratis is. Geen gezeur en wel tevreden klanten. Slim dus. 1 bestelling: 'De kat in de boekenkast. Nederlandse schrijvers over katten'. 18 juli 2010Een heerlijk warme dag vandaag. We waren al vroeg in de ochtend op het strand. Tygo heeft zelfs een klein uurtje in het strandtentje liggen slapen. Toen we weer terug waren deed Lidy Tygo 'ouderwets' in bad. Gisteren kochten we een 'Telegraaf'. Ik doe dat meestal één keer in de vakantie, dan weet ik daarna weer waarom ik die krant de rest van het jaar niet hoef te lezen. Mijn negatieve mening over de 'Telegraaf' blijft: schreeuwerige koppen, veel te grote foto's, nauwelijks diepgang in de artikelen en veel te veel geroddel over bekende Nederlanders. Toch moet ik mijn mening iets in positieve zin bijstellen: een interessant artikel over de kosten van begraven in diverse plaatsen in Nederland, een handig recept voor het maken van vruchtenijs zonder ijsmachine en op bladzijde vier een aforisme van Jean de Boisson onder het kopje 'Scheurkalender' en men weet er zelfs bij te vermelden dat dit een pseudoniem van C. Buddingh' was (al vergeten ze dan wel weer de apostrof achter de h).
1 bestelling: diverse knipsels. 19 juli 2010Twee weken geleden was ik met Martijn bij de Mediamarkt. Ik stond met een cd van Yusuf (the man previously known as Cat Stevens) in de hand. Uiteindelijk kocht ik die cd niet (aan de dure kant en ik had al twee cd's uitgezocht). Dit weekend bracht Martijn Yusufs cd 'Roadsinger' voor me mee. Die is van 2009, maar stond nu al voor € 2,50 in de bak van de Free Recordshop. Zaterdag draaide ik de cd al eens, maar nu nam ik echt de tijd om ernaar te luisteren. Er is weinig aan zijn stem en aan de sfeer van de muziek veranderd. Het had maar zo een cd (lp dan natuurlijk) van een jaar of vijfentwintig geleden kunnen zijn. In de laatste 'Vrij Nederland' bespreekt Grunberg de vraag waarom het eigenlijk zo belangrijk is om Wereldkampioen te worden. Voor de spelers is dat vanwege geld en prestige. Waarom het voor de rest van de Nederlanders belangrijk is, is (hem) een raadsel:
We gingen vanmiddag naar Middelburg om er een gedeelte van een stadswandeling uit het boekje 'Stadswandelingen door Nederland - het Zuiden' van J. van Remoortere te lopen. We parkeerden onze auto op zijn advies langs de Rouaanse Kaai en gingen daar tussen de huizen op nummer 23 en 25 door de Kuiperspoort een steegje in. Je waant je in de middeleeuwen als je door zulke steegjes langs door oude muren omgeven achtertuinen wandelt. Het steegje bracht ons naar de Dam en vandaar liepen we via het Abdijplein en de Lange Jan naar de Markt. We wisten dat daar elke maandag (in de zomer) een boekenmarkt was. Die was er, maar hij viel wat tegen. Zowel qua aantal boekenkramen als qua aanbod als qua prijsstelling. Eén handelaar had een doosje met boeken voor € 1,00 op de grond voor de kraam staan. Daar haalde ik twee boeken uit:
Aan het tafeltje naast ons nam een gezin plaats met een iets meer dan gemiddelde dikte en een iets minder dan gemiddelde intelligentie. De dochter van het gezin bestelde een halve liter cola-light en een Zeeuwe bolus. Pa liet ook nog een bittergarnituur op tafel zetten. Allemaal prima, maar dan zit dat meisje zichzelf met haar cola-light toch voor de gek te houden (of zou ze het écht lekkerder vinden dan gewone cola?). We liepen via de Heerenstraat weer naar de kaaien. Op de Turfkaai keken we nog even in de aanbiedingsbakken van Antiquariaat De Boekenbeurs. Daar heb ik in de loop der jaren al heel wat boeken gekocht. Vandaag liet ik het bij drie boekjes uit de € 0,50-bak: Terug bij de auto fotografeerde ik nog wat gevels aan de overkant van de kaai. Wie naar Middelburg gaat, moet zich vooral even buiten het directe centrum begeven en daar moet hij dan af en toe het hoofd in de nek leggen. De gevels in Middelburg zijn meer dan de moeite waard. Suzanne mailde wat foto's van het afgelopen weekend. Heel leuk. Er zit ook een foto bij van wat (vermoed ik) het mooiste moment van deze vakantie zal blijken te zijn. Ik liep met Tygo op mijn arm over het strand terug van de zee naar onze badlakens en strandtentje. Tygo was zo moe, dat hij in mijn armen in slaap viel. Veel gelukkiger kun je als opa niet worden. 20 juli 2010
'De broek van Brahms' van Lo van Driel bevalt me bijzonder goed. Hij schrijft colums naar aanleiding van een concertbezoek, een bezoek aan een museum en vaak ook naar aanleiding van een themanummer van 'De Parelduiker'. Daarbij weet hij een mooie mix te vinden tussen het geven van indrukken, van meningen en van feitelijke informatie. Ik lees er dagelijks een paar; vandaag bijvoorbeeld 'Gertrude' over Hendrik Marsman en Arthur Lehning in Berlijn. Ook deze column schreef Van Driel naar aanleiding van een nummer van 'De Parelduiker'. Ik ga steeds serieuzer overwegen daar een abonnement op te nemen. Al eerder begon ik aan een boek van Paul Theroux. Het is toen bij een paar hoofdstukken gebleven. Toch blijven zijn 'treinboeken' me trekken. Net als de eindeloze herhalingen op televisie van het treinenprogramma 'Rail away'. Vandaag begin ik aan 'De grote spoorwegcarrousel'. Theroux beschrijft een treinreis van Londen naar Parijs en dan van Parijs naar Istanboel in de Oriëntexpress en vandaar nog veel verder, via Turkije, Iran, Afghanistan, Pakistan, India, Sri Lanka, Birma en Thailand naar Maleisië, waar hij het vliegtuig naar Vietnam neemt en tenslotte via o.a. Japan weer de trein. In dit geval de Transsiberië-Express die hem weer terug naar Londen brengt. 2 bestellingen: Ian Buruma, 'Buigzame emoties. Japanse ervaringen' Gerrit Achterberg, 'En Jezus schreef in het zand'. 21 juli 2010Twee aardige mailtjes vandaag: 'Ik ben sinds mijn eigen mensjesheugenis een liefhebber, of 'fan' zo u wil, van dhr. H.H. Polzer, ook bekend onder de nom de plume 'Drs. P'. Mijn voorliefde voor het humoristische lichte vers heeft me echter nooit tot een encyclopedische kennis van 's mans niet onaanzienlijke oevre kunnen brengen. Misschien is het daarom dat ik met mijn huidige probleem zit opgezadeld. Uit mijn hoofd heb ik her geen antwoord op. En de boeken van Drs. P heb ik niet meegenomen. Thuis zal ik het nakijken, maar misschien weet u het wel? Vorige jaar bezochten we in Drenthe een aantal begraafplaatsen op zoek naar grafpoëzie. We zagen vooral grafpoëzie van zo'n honderd jaar geleden, maar een enkele keer vonden we ook een recenter graf met een speciaal voor de gelegenheid geschreven gedicht. Opvallend daarbij was o.a. dit graf: Sarien Visser mailt me nu het verhaal achter dit graf: 'De aanleiding dat ik u deze mail stuur is de aanstaande reünie voor oud-inwoners van het gevangenisdorp Veenhuizen op 25 september 2010 (Google: Krasse Knarren). Schrijfster Mariët Meester, dochter van oud-hoofd van de School met de Bijbel in Veenhuizen, heeft ons als oud inwoners verzocht onze herinneringen op papier te zetten. Omdat ik vriendin was met Riek van Haeringen, de jongere zus van Maaike, wilde ik via Google de sterfdatum van Maaike achterhalen. Zo kwam ik op uw dagboek van 14 juli 2009, waarin u uw tocht door Drenthe beschrijft. Zo'n grafsteen bekijk je anders wanneer je het verhaal erachter kent. Het is mooi dat veertig jaar na dato iemand nog de moeite neemt het/je verhaal op papier (mail) te zetten. Dat is toch een beetje wat we allemaal hopen voor onszelf. ' Veel moeite om mijn mailadres te vinden' is verbazingwekkend: het staat onderaan elke bladzijde op Schrijversinfo, dus ook op het weblog van juli vorig jaar. Blijkbaar is dat toch niet zo'n logische of handige plek. Rond 13.00 uur arriveerden Jan en Monica. We aten wat en wandelden toen via duinen en strand naar 'De Branding'. In onze laatste vakanties als gezin Beek in Zoutelande werkte Jan (als jongen van een jaar of veertien) vrijwel de hele vakantie in dit strandpaviljoen. Het is achteraf dan ook niet zo vreemd dat hij in horecagerelateerde beroepen terecht is gekomen. We liepen terug naar onze bungalow, maar belandden ook nog even op het terras van 'De Fiets'. 2 bestellingen: H. Havette, 'Dante, inleiding tot de studie van de Divina Commedia', Bob den Uyl, 'Met een voet in het graf'. 22 juli 2010Het werd laat vannacht, o.a. omdat Jan twee te proeven whisky's mee had genomen. De eerste lekker, de tweede wat minder (namen ben ik vergeten). Ik had de indruk dat ik whisky 'met turf' het lekkerst vind (wat voor een Veenendaler niet zo gek is), maar nu bleek dat ik dat juist niet vond. Niet te snel conclusies trekken en vooral blijven proeven lijkt me. Omdat het vannacht laat werd, was het vanmorgen ook niet vroeg. Vanmiddag gingen we naar Vlissingen. Het was de thuishaven van Jan toen hij bij de Marine was (Net als pa vroeger. Ik heb daar toen niet zo bij stil gestaan, maar nu denk ik dat pa daar heel trots op moet zijn geweest). We reden - omdat het regende wandelden we niet - over de Boulevard en liepen daarna het centrum in. Uiteindelijk kwamen we op de kermis terecht en bij de loodshaven en het sluisje achter het standbeeld van Michiel de Ruyter. We zagen daar wat zeilboten de haven binnenkomen. We lunchten aan de haven en dronken daar een Grand Prestige van de tap bij. Op het Bellamyplein stond ook een gedeelte van de kermis. De Aagje Wolff en Betje Deken-fontein stond droog, maar ik weet niet of dat met de kermis te maken heeft. De plaquette op het geboortehuis van Bellamy hangt er al sinds 1850. De vorige keer dat ik de plaquette fotografeerde hadden onverlaten zijn ogen blauw geschilderd. Nu hangt de plaquette er weer smetteloos bij en ik maakte een nieuwe foto voor de Schrijversinfobladzijde over Bellamy: We reden via Dishoek terug naar Zoutelande. Ooit waren we een keer (met pinksteren geloof ik) in badhotel Zeeduin. Het was even zoeken, maar we vonden de plek. De plek, niet het badhotel, want dat blijkt helemaal afgebroken te zijn. Jan en Monica reden rond 21.00 uur terug naar Harderwijk. Het is lang geleden dat we zo 'op elkaars lip' hebben gezeten, maar het beviel ons erg goed. Martijn mailt me n.a.v. het verhaal van gisteren over Maaike van Haeringen dat het nu toch tijd wordt dat ik 'Het pauperparadijs' ga lezen. Dat was ik toch al van plan, maar dat ben ik met heel veel boeken van plan. Dit lijkt een mooie aanleiding om het in dit geval ook maar te gaan doen. 1 bestelling: Mulder e.a., 'TA!ENT, Nederl onderbouw, Handboek en Differentiatieboek 1havo/vwo'. 23 juli 2010In vorige zomervakanties (Friesland, Drenthe) gingen we pakweg om de dag op zoek naar schrijversgraven, gedichten op muren, borstbeelden van dichters e.d. Dit jaar hebben we ervoor gekozen de vakantie ook vakantie te laten zijn. Bovendien hadden we - tot ons genoegen - dit jaar veel bezoek van vrienden en familie. We hebben zelfs nog familiebezoek dat in de planning zat laten schieten, zo hard vloog de vakantie om. Vandaag maakten we een uitzondering. Ik wilde het graf van Hans Warren in Borssele bezoeken én het geboortehuis van Annie M.G. Schmidt in Kapelle zien. De Algemene Begraafplaats in Borssele ligt midden in het dorpje aan de Oostsingel. Een statig hek met daarachter een pad tussen hoge bomen. Het voorste gedeelte van de begraafplaats laat alleen kale grasveldjes zien. Nog niet gebruikt, of alweer geruimd. Links achteraan liggen oudere graven met betonnen zerken die doen denken aan de begraafplaatsen in het noorden van het land. We keken nog even of er hier ook grafpoëzie voorkomt, maar dat hebben we niet gevonden. Rechts achteraan liggen de nieuwere graven. In vak L, nummer 128a ligt Hans Warren. Ik wist het nummer, maar een vakindeling hebben we nergens gevonden. Als je één keer een foto van dit graf gezien hebt, dan kan het niet missen. Het is zowat het enige graf zonder staande steen én het valt op door de grote witte grafsteen met rechts vooraan een zwarte steen met de tekst 'Hans Warren Dichter'. Sober, maar heel mooi. We reden Borssele uit en kwamen bij de dijk langs de Westerschelde. Op deze dijk stond het geboortehuis van Hans Warren. Zijn vader was waterbouwkundig ingenieur en had de zorg over de Calamiteuze Polder Borssele. Ze woonden in een huis op de dijk (Zeedijk 323). We waren op die Zeedijk. Bij een dijkverzwaring is het huis afgebroken, maar deze plek zou het geweest kunnen zijn. Schapen op de dijk, een stenen trap over de dijk. Twee Duitsers op een bankje onderaan de dijk en veel, heel veel schepen op de Schelde. Van Borssele reden we naar Kapelle. Een klein plaatsje dat de daar geboren Annie M.G. Schmidt weet te herdenken. We zagen al gelijk bij binnenkomst een Annie M.G. Schmidtsingel. In het centrum van het dorpje staat de grote en fraaie kerk waar haar vader dominee was. Het gemeentehuis staat aan het Kerkplein. Ik had ergens gelezen dat er een plaquette was aangebracht op haar geboortehuis, zo'n dertig meter voorbij het gemeentehuis. Die dertig meter bleek niet te kloppen, althans ik kon geen plaquette vinden. Aan een vrouwelijke postbode (een postbodin?) vroeg ik waar dat huis te vinden was. Het bleek wel aan het Kerkplein te liggen, maar recht tegenover het gemeentehuis. De pastorie is nu een winkel en direct naast de deur herdenkt een opvallend moderne plaquette het feit dat Annie M.G. Schmidt hier geboren is. Toen we naar dit huis stonden te kijken, kwam de postbode weer voorbij. Ze vroeg of we het beeldje al gezien hadden. Nou, dat hadden we niet. Ik had gelezen dat er een borstbeeld geplaatst was in de tuin van de kerk, maar ook dat het borstbeeld in 2009 gestolen was. Blijkbaar is het teruggevonden of teruggebracht, maar het staat niet in de tuin van de kerk, maar op een sokkel vóór de kerkmuur. Het borstbeeld is herkenbaar Annie M.G. Schmidt, vooral schuin van voren. Op een terrasje aan hetzelfde Kerkplein dronken we - ter afsluiting van deze vakantie - een kop koffie met een punt appelgebak (met slagroom en een enorme aardbei op die slagroom). De eigenaar - een flink postuur, kaal en in korte broek - zag mijn fototoestel en vroeg of ik Annie M.G. Schmidt-foto's had gemaakt. En of ik wel wist dat premier Balkenende én minister De Jager ook uit Kapelle komen. Dat wist ik. Ik zei er maar niet bij dat ik van deze Kapellenaren veel minder een liefhebber ben. Ik heb hem ook maar niet verteld dat 'Heinenken' op zijn schoolbord toch echt fout gespeld was.
's Avonds deden we nog één keer een rondje duin en dorp. We gingen nu eens op het terras van 'De Babbel' zitten voor een kopje koffie. 'De Babbel' slaat waarschijnlijk op het gebabbel onderling van het bedienend personeel. We hebben er tien minuten gezeten, maar bediening kwam er niet. Toen zijn we maar opgestaan en belandden zo toch weer op het terras van 'De Fiets', waar we snel koffie hadden. 24 juli 2010Even na negen uur vanochtend reden we uit Zoutelande weg. We kozen voor de route langs de Noordzeekust, over dijken en dammen, en dan bij Rotterdam de A15 op. Misschien niet de allersnelste route, maar op de eilanden wel mooi en vanaf Rotterdam makkelijk; alsmaar rechtdoor. Bovendien waren we bang voor files op Zuid-Beveland. Zaterdag is wisseldag en er gaan dan veel mensen terug naar huis. Even na half twaalf waren we weer thuis. Uitpakken, opruimen, flink snoeien in de tuin (bruidssluier en druif) en alg en hoornblad uit de vijver halen. Er zijn jonge visjes in de vijver, maar veel daarvan zijn opgevreten, vermoedelijk door larven van libellen. Ik vond hier en daar vissenlijkjes en losse kopjes. 3 bestellingen: Herman Brusselmans, 'Het team der wezen', Rosita Steenbeek, 'Ontmoeting in Venetië', Willem Frederik Hermans, 'De tranen der acacia's'. 25 juli 2010Nog een dag opruimen en achterstallig onderhoud. Dat onderhoud bestaat uit het doorwerken van post en kranten en uit het inpakken van betaalde boeken en het beantwoorden van emails/bestellingen. Martijn bracht nog wat extra kranten. Eens in de zoveel tijd brengt hij een stapeltje AD's. Daar knip ik de columns van Ingmar Heytze, Marjan Berk en Vincent Bijlo uit, plus wat er verder aan literatuur voorbij komt (maar veel is dat niet). Daarnaast is de afgelopen twee weken onze Gelderlander bij hem bezorgd. daar knip ik in ieder geval de columns van Thomas Verbogt uit. Behalve de kranten bracht Martijn 'Haar naam was Sarah' van Tatiana de Rosnay. Hij heeft het uit, raadt mij aan het te lezen en dat is me op school ook al door enkele collega's aangeraden. Dat ga ik ook doen, maar eerst moeten de boeken uit waar ik nu mee bezig ben. Dat is de laatste dagen vooral 'De grote spoorwegcarrousel' van Paul Theroux. Het boek fascineert me en tegelijkertijd irriteert het me. De fascinatie, bijvoorbeeld door deze zin op bladzijde tien:
en deze uitleg (die ik niet kende; ik had het me al wel eens afgevraagd) op bladzijde vierenveertig:
Ook dit is leerzaam (op bladzijde honderdelf):
Mijn irritatie zit in het woordgebruik. Ik wees daar op 20 juli al op, maar ik kom steeds meer tegen. Het blijft de vraag of mijn irritatie over de schrijver of over de vertaler gaat: blz. 59: Trouwens, men had mij ervoor gewaarschuwd, dat de meeste tippelaars transvestieten waren. (het woord bestaat, maar we noemen het toch meestal travestieten). 26 juli 2010Bij het werk van Toon Tellegen ging ik er steeds vanuit dat de dierenverhalen bedoeld zijn als kinderboeken. Dat niet alle kinderen ze kunnen waarderen en veel volwassen juist wel, dat kan zo zijn, maar ze zijn geschreven als kinderboeken. Arie Storm bespreekt in de Gelderlander van 8 juli 'Het wezen van de olifant' van Tellegen en noemt dit boek zijn derde roman (na 'De genezing van de krekel' uit 1999 en 'Het vertrek van de mier' uit 2009). Op Storms gezag zet ik die drie boeken dan op Schrijversinfo onder 'proza', maar het maakt me wel nieuwsgierig en ik wil binnenkort die verschillende boeken dan toch eens vergelijken! Ik wil in de vakantie niet teveel afspraken hebben, maar soms kun je er niet omheen. Vandaag waren we bij de notaris voor de nieuwe hypotheek. Weer voor tien jaar en niet meer bij de Rabobank. Dat laatste was wat mij betreft de belangrijkste doelstelling. Ik heb sinds onze Opmaat-hypotheek geen vertrouwen meer in die club. Uit de 'stresstest' voor banken in de afgelopen week komt de Rabo naar voren als de meest stressbestendige bank. Dat is natuurlijk geen wonder als je je klanten zo uitmelkt. Ik bedenk ineens dat het vroeger de Boerenleenbank was; dan snap ik toch dat uitmelken weer! De overzichten van het tweede kwartaal zijn klaar. Die moeten morgenochtend naar de boekhouder (alweer een afspraak in de vakantie). Het kan nog net, want ze moeten in juli naar de belasting. 1 bestelling: Els Pelgrom, 'De kinderen van het Achtste Woud'. 27 juli 2010Lidy was vannacht om drie uur wakker. Er stopte een auto voor het huis en er werd aan de deur gemorreld. Wat kon dat nou zijn? Inbrekers? Het bleek de bezorger van 'De Gelderlander' te zijn die de krant in de bus deed. Wat is dat nou voor een tijd om de krant te bezorgen? Toen ik bij de boekhouder vandaan kwam, reed ik even langs de begraafplaats. Ik wilde weten of het graf alweer bedekt was. Dat is nog steeds niet het geval. Nog altijd kijk je naar metselwerk en een kuil met water. In het water zwemmen tientallen muggenlarven. Ik vind het geen gezicht. Waarom moet dat zo lang duren? We hebben de gewenste tekst doorgegeven. De steen ligt in de werkplaats van de steenhouwer. Zoveel werk kan dat niet wezen. Er is vorige week huis-aan-huis een nieuwe gemeentegids bezorgd. De Veenendaalse Krant maakt daar in de mailnieuwsbrief melding van en ja hoor... op de site komen de reacties weer los. Bijvoorbeeld deze van 'antipapier': 'alsof we niet voor niets een nee/neesticker op de brievenbus hebben zitten. Krijg je niet alleen spam vd glazenwasser, maar ook vd gemeente. Allemaal zinloze info die ook op internet terug te vinden is. Gids is alweer afgevoerd naar de afvalwerf...' Ik kon het niet laten daar een (zevende) reactie onder te zetten: '"alsof we niet voor niets een nee/neesticker op de brievenbus hebben zitten." schrijft antipapier. Dat moet natuurlijk zijn "alsof we voor niets...". Nu is het een dubbele ontkenning. Die sticker van de brievenbus halen anti en dan veel lezen, dan maak je zulke taalfouten niet!' Er wordt veel ondertekend met schuilnamen (vooral als er gescholden wordt), maar ik heb er gewoon 'Mats' onder gezet. Ik wil nu toch gaan zorgen dat ik 'wat' afval. Eerste maatregel: 's avonds geen chips meer. De maatregelen daarna: als ik tussendoor dorst heb water drinken i.p.v. limonade uit de koelkast én: 's avonds maximaal één biertje (beter één lekkere Belgische dan een paar 'doordrinkbiertjes'). En meer bewegen natuurlijk. Wordt vervolgd. 28 juli 2010Bij de voorbereiding van mijn Reve-lezing in maart was ik begonnen de knipsels over Reve uit Cuijk door te nemen. Vanwege tijdgebrek bleef ik halverwege steken. Ik had toen even door moeten zetten. Nu pak ik het weer op en ik kom een knipsel uit 'de Volkskrant' tegen over de vechtpartij van Gerard Reve in de Albert Heijn (die zat toen nog aan het Raadhuisplein). Ik heb een paar maanden geleden in het gemeentearchief de mappen met 'De Vallei' doorgebladerd op zoek naar een melding van deze vechtpartij en vond er een stukje over in het nummer van 9 juni 1971. 'de Volkskrant' nam het bericht de dag erna over en de redactie heeft blijkbaar ook nog met Koedam (de andere vechtersbaas) gebeld: Ik vond ook nog het artikel over Reve uit de 'Panorama' van 12 mei 1972 met daarin de bijzonder fraaie foto van Reve, met Teigetje en Woelrat in uniform op het oude station van Veenendaal. Het appartement van ma staat nu te koop. Het is ook op Funda te vinden. Vanochtend ben ik bij de makelaar nog allerlei papieren wezen tekenen. Paraafjes op alle bladzijden en een handtekening op de laatste bladzijde en dat dan drie keer. Ik zei tegen de - overigens vriendelijke - juffrouw dat Peter en ik elkaar bij de notaris gemachtigd hebben voor elkaar te tekenen. Peters parafen en handtekeningen stonden er al op. Dat zou dan toch voldoende moeten zijn. Ze kwam niet goed uit haar antwoord op deze vraag. Maar het antwoord was duidelijk genoeg: ze hebben slechte ervaringen bij de verkoop door erfgenamen en willen gezeik voor zijn met zoveel mogelijk handtekeningen. Zeg dat dan gewoon. Vanochtend werd ik gebeld door burgemeester Elzenga. In oktober wordt het Kees Stipplein officieel geopend. In die week wil de gemeente op vier bladzijden in de Veenendaalse Krant informatie over Kees Stip verspreiden. Zijn vraag was of ik aan die vier bladzijden wil meewerken. Dat lijkt me leuk om te doen. 2 bestellingen: knipsels Vasalis, boekje lezing Gerard Reve. 29 juli 2010Bij Suzanne lag internet er al een paar dagen uit. Ze heeft ook Ziggo. Bij ons is het vandaag mis: geen verbinding. Modem resetten helpt niet (pas na het avondeten werkte e.e.a. weer). Vandaag belt er al een dame van de afdeling voorlichting van de gemeente over die Kees Stip-bladzijden voor de gemeentepagina in de Veenendaalse Krant. Zij schrijft de bladzijden, maar ze heeft graag tips en 'input'. Maandagmiddag komt ze daarvoor bij mij thuis. De hoek achterin de garage wordt langzaam weer begaanbaar. De knipsels Reve zijn opgeruimd en ingevoerd. Het tasje Bulkboeken van Henk is opgeruimd en ingevoerd. Lege dozen zijn in stukken gescheurd en kunnen bij het oud papier. Tussen de bedrijven door sta ik achter in de tuin houten latten in stukken te zagen. Die kunnen dan in het houthok. Als ik flink doorzaag komt de oude workmate onder de latten vandaan. Die kan dan naar de vuilstort/gemeentewerf. Zo gaat een dag voorbij met klusjes en opruimen. 2 bestellingen: J.W. Hofwijk, 'De 66 dagen van Baarlo', 'Gedenkboek ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan van het christelijk blindeninstituut Bartiméus te Zeist, 1919 - 16 october - 1949'. 30 juli 2010Vandaag reden we via Waterloo naar Leuven. Dat is vlug gezegd, maar op zo'n vakantievrijdag minder snel gedaan. In Nederland reed het nog lekker door. Tussen Veenendaal en Rhenen zaten we achter een auto van schapenverzorgingsbedrijf Van Oort. Ik vroeg me al rijdend af wat ik me voor moest stellen bij zo'n bedrijf. Ik vermoed dat de werkzaamheden vooral bestaan uit het poederen van ooien. Daarvoor zit het bedrijf dan ook in de juiste vestigingsplaats! De mooie ogen van knappe vrouwen zijn door dichters en schrijvers al vaak bezongen en beschreven. Clichématig door Frans Bouwer c.s., soms verrassend door anderen. We kennen de ogen van een vrouw waar je verliefd op bent en waar je als in een draaikolk in naar binnen wordt gezogen. Ik had een cd van 'The Beatles' meegenomen voor in de auto. Eigenlijk luister je niet meer naar zulke overbekende teksten, maar vandaag viel de omschrijving me ineens op: the girl with caleidoscope eyes'. Dat is een prachtige omschrijving van die 'draaikolkogen': het steeds wisselende beeld van een caleidoscoop, waar je naar 'moet' blijven kijken. En zulke overdenksels (om met Drs. P. te spreken) heb ik niet de hele dag, maar wel onderweg naar Waterloo. Via de rondweg Antwerpen én de rondweg Brussel bereikten we - wat later dan gedacht - Waterloo. De enorme heuvel met de gietijzeren leeuw zie je al van verre liggen. We kochten kaartjes voor het beklimmen van die heuvel, maar ook voor het zien van twee films, voor het panorama en voor het wassenbeeldenmuseum. Het bekijken van die films is wel een aanrader. Tenminste, wanneer je net als wij van de hele geschiedenis van Waterloo niet meer zo heel veel paraat hebt. Na de films weet je weer van Wellington, Pruisische legers o.l.v. Blücher, bestormingen van boerenhoeves en van een bescheiden rol voor een prins van Oranje (die gewond raakte; op de plek waar dat gebeurde is nu die enorme heuvel met leeuw in top). Het beklimmen van die heuvel is nog een hele onderneming. Ik heb het aantal treden nergens kunnen vinden, maar het zijn er genoeg om de rand onder de leeuw tot een welkome uitrustplaats te maken. Het panorama (te vergelijken met 'ons' Panorma Mesdag) is een enorm schilderij van de veldslag. Zo'n schilderij met een lengte van tientallen meters hangt voor de wand van een rond gebouw en de bezoekers staan op een klein plateau in het midden van dat gebouw. Men maakt het levensecht door het afspelen van een geluidsband met strijdgewoelgeluiden én door het plaatsen van hekken, landbouwwerktuigen en een enkele als soldaat of soldatenlijk aangeklede pop vóór het schilderij. Het geheel (inclusief de lucht die er hangt) is gedateerd, maar het bekijken nog steeds wel waard. Dat 'gedateerde' geldt nog veel meer voor het wassenbeeldenmuseum. Wassen beelden van de hoofdfiguren van de veldslag staan in kleine 'etalages' en je kunt op een knop drukken voor een gesproken beschrijving van die figuur. Je kunt er vaststellen dat de spelers in de films lijken op de generaals die ze spelen, tenminste als je ervan uit mag gaan dat deze beelden 'levensecht' zijn. Het publiek staat in dit museum uiteraard met de neus naar de wassenbeelden. Aan de rugzijde van het publiek is ook een muur. Daar hangen wat reproducties van schilderijen en wat ingelijste tekeningen en prenten. Blijkbaar neemt al jarenlang niemand de moeite die prenten te bekijken. Eigenwijs als ik ben, doe ik dat wel. Maar ik moet de anderen gelijk geven: bekijk ze maar niet! De schimmel staat erop!! In de museumwinkel kocht ik (voor maar zes euro.... een gebonden boek!) 'Waterloo. Het verhaal van de veldslag' van Alessandro Barbero, vertaald door Anton Haakman. Een boek uit 2005. Ik ben vandaag toch in de ban geraakt van deze veldslag van bijna tweehonderd jaar geleden (dat zullen ze over vijf jaar vast uitgebreid herdenken). Die datum kan ik makkelijk onthouden: 18 juni, onze trouwdag. Het was een slag met onvoorstelbare aantallen soldaten én onvoorstelbare aantallen gesneuvelden en gewonden (tienduizenden). Er lagen, toen de nacht gevallen was, op het slagveld ook tienduizend gesneuvelde paarden. Apocalyptisch lijkt hier een passende omschrijving. We logeren in hotel Begijnhof. Een hotel dat zich vooral richt op doordeweekse conferentiegasten en dat in de weekends de kamers met aanzienlijke korting aan toeristen aanbiedt. Het geheel ziet er netjes uit. Nette kamer, fraaie tuin, eigen parkeergelegenheid. Nadat we ons geïnstalleerd hadden - en even hadden uitgerust - wandelden we Leuven in, waar we bij een Marokkaans restaurant een Tajine met kip en abrikozen en couscous aten. Kip en abrikozen blijkt een uitstekende combinatie te zijn. Als ik in Leuven woonde, ging ik ook zeker de gerechten met witvis eens proberen (ik ben niet zo'n lam-eter, maar ik zou hier zeker terugkomen). 31 juli 2010Bij ons hotelarrangement zat het gebruik van twee fietsen op de zaterdag. We hadden geen vastomlijnd plan, maar fietsten (op uitstekende fietsen, wat ook nodig is, want er is in Leuven her en der wel wat hoogteverschil te overbruggen) op goed geluk de stad in. Al snel zagen we aan de linkerkant van de weg de 'Kruidtuin'. Die stond op ons lijstje! Deze tuin is de universitaire Hortus Botanicus en ligt er prachtig bij. Hier en daar met veel planten in nette plantvakken, maar op andere plekken bijna parkachtig aangelegd, inclusief een vijver vol goudvissen en koikarpers (van de laatste zijn de jongen zo'n twaalf centimeter groot en net als bij Suzanne in de vijver nog kleurloos - ervan uitgaande dat zwart geen kleur is). Ik moest me inhouden, anders had ik meer dan honderd foto's gemaakt: Vanuit de Kruidtuin reden we richting centrum. Ik wilde Lidy de jeugdherberg laten zien waar ik met school altijd verblijf. Die ligt aan de andere kant van het station en daar is het al jaren een bouwput. We wandelden met de fiets aan de hand onder het station door, moesten over met matten bespannen houten platen en bereikten zo de jeugdherberg, die er tussen alle bouwactiviteiten wat onwerkelijk bij ligt. We gingen er even naar binnen en ik liet Lidy de ontbijtzaal, de recreatieruimte e.d. zien. Dan heeft ze de volgende keer een beeld bij mijn verhalen. Er was overigens niemand die ons bij onze gang door het gebouw aansprak. We wandelden weer onder het station door en reden naar het Stadhuis. Onderweg stopten we bij De Slegte, Daar kocht ik: We dronken een kop koffie tegenover het Stadhuis. Een prachtig gebouw, met zijn beelden en vlaggen. Zaterdagochtend is trouwtijd in Leuven. De één na de andere trouwstoet kwam het stadhuis uit om op de trappen voor het gebouw een serie foto's te maken. Na de koffie bezochten we de Sint Pieter. Een prachtige kerk, waar je tegen betaling ook nog de schatkamer kunt bezoeken, maar we hadden in het 'gewone' gedeelte al genoeg bewonderd. Een prachtige houten preekstoel. Hij lijkt uit één stuk gehouwen, behalve misschien enkele van de beelden die ernaast staan: Op de pilaren hangen heel kleine koperen kruiswegkunstwerkjes. Zo klein heb ik ze nog in geen enkele kerk gezien. Ze zijn zo klein dat ze ook makkelijk te stelen zijn. En wat kan, gebeurt ook: Coert Poort is een vrijwel vergeten dichter. Maar niet in deze kerk. Bij een nis, recht tegenover de ingang, hangt een gecalligrafeerd en ingelijst gedicht van hem. We aten een omelet op weer een ander terras tegenover het Stadhuis en fietsten via Alma 2 (de mensa, waar we tijdens de schoolreis met onze leerlingen eten) weer naar ons hotel. Vlakbij Alma 2 zag ik dit kunstwerk op een gevel. Als het iets met een boek te maken heeft, wil ik er een foto van hebben! Twee weken geleden vond ik de steegjes in Middelburg 'net de middeleeuwen'. Die steegjes vallen in het niet bij het Groot Begijnhof in Leuven. Een heel complex van steegjes en straatjes, waar vroeger de begijntjes woonden (nu wonen er vooral professoren en studenten) en dat in originele staat bewaard is gebleven. Het staat intussen op de Werelderfgoedlijst. En terecht. Ons hotel grenst eraan en heet dan ook niet voor niets 'Hotel Begijnhof'. Door dat Groot Begijnhof moeten we ook met de derdeklassers een wandeling maken als we weer met ze in Leuven zijn: 's Avonds bleven we in het hotel. Moe van het wandelen, het fietsen en de indrukken. De bar heeft een bescheiden keuze uit maaltijden, maar het smaakte uitstekend. We zaten tot een uur of negen in de tuin te lezen. Ik had er een glaasje whisky bij en we deelden een dessert-kaasplankje. Wat mij betreft is de conclusie nu al dat we dit soort weekendjes vaker moeten doen. 3 bestellingen: single: 'Er gaat weer een liedje door Amsterdam' ( b kant van de Zuiderzeeballade), Gerrit Achterberg, 'Hayula' (Arabische vertaling van Stof), 'Leonard Maltin's 1999 movie & video guide'. Door naar augustus 2010
|