Terug naar oktober 2010

1 november 2010

Toetsweek. We hebben het aparte 'dyslexielokaal' afgeschaft. Er waren voor leerlingen met dyslexie, dyscalculie, faalangst e.d. al meer dan drie lokalen nodig. Dat wordt te gek. Nu zitten alle klasgenoten weer gewoon bij elkaar en zit er tien minuten pauze tussen de toetsen. Die tijd kunnen mensen met recht op verlenging gebruiken om hun toets af te maken. Het geeft wat geloop op de gangen, maar dat lijkt me een kwestie van 'even wennen'.

Veel collega´s én leerlingen hebben de 'Rijnpost' van vrijdag gezien. Er blijken ook leerlingen die 'Rijnpost' te bezorgen. Eén leerling meldt me: 'Meneer, ik heb u vrijdag bezorgd' en een ander meldt: 'Meneer, ik heb u vrijdag 189 keer gevouwen'.

In de 'Volkskrant' van zaterdag staat onder de titel 'Humor en heiligheid' een interessant artikel van Joost Pollman over cartoonisten die na dreigementen van radicale moslims moesten onderduiken. De kern van zijn artikel is: Blasfemie hoort nu eenmaal bij satirische humor, maar door de globalisering worden cartoonisten getroffen door taboes uit andere culturen. Een interessante en vermoedelijk juiste gedachte.

Uitgeverij Liverse uit Dordrecht verdient meer aandacht dan ze meestal krijgt. Al was het maar omdat er veel werk van Kees Stip en van Drs. P verschijnt. Van Drs. P verschenen er heel recent een herdruk van 'Notes on notes' en van 'Fabelmensen'.
'Notes on notes', onder het pseudoniem Geo Staad, is een oorspronkelijk in 1972 (in 52 exemplaren) verschenen bundel Engelstalige gedichten van de Drs. Mijn Engels is niet zo goed dat ik dit kan beoordelen zoals ik Nederlandstalige poëzie beoordeel, maar alleen al vanwege de curiositeit is dit bundeltje de moeite waard.
'Fabelmensen' verscheen oorspronkelijk in 1990. Drs. P beschrijft in dit bundeltje in dichtvorm fabelmensen als de centaur, de sfinx, de pthah-sokaris, de sirenen, de zeemeermin en Medusa. Hij weet wat je eigenlijk wel wist altijd weer zo te belichten dat je er toch door verrast wordt. Van die kant had je het nog niet bekeken! (Dat kon hij immers ook al met andijvie, sla, knolraap en lof, schorseneren en prei, dus waarom niet met fabelmensen?) De tekeningen bij de fabelmensen zijn van Ed Koenders. Ze zijn zo goed, dat ze aandacht - bijna - van de gedichten afleiden!

CENTAUR Waardoor het is gekomen - geen idee Maar bijna iedereen is hier mismaakt Het is een tragisch, idioot gezicht Die iele romp en die verkeerde benen Ze zijn, dat moet ik zeggen, welbespraakt Ofschoon niet fijngevoelig ingericht En van hun humor krijg ik kromme tenen Bijvoorbeeld: 'Asjeblieft! Een hapje gras" Wat mij vooral verwondert en ontsticht dat is de hubris van die fenomenen Alsof op mij iets aan te merken was .... Enfin. dat soort sterft uit, van lieverlee Nu ja, ik meen het niet zo ernstig hoor U moet maar denken: "Och, hij draaft wat door"

Overgezet (en uitgebreid): Frans Kellendonk.

1 bestelling: Wilma.

2 november 2010

Het is een herkenbaar patroon: eerst keelpijn (eergisteren), dan veel hoesten en proesten (gisteren) en dan een kop vol snot (vannacht en vandaag). Het water liep me vanochtend werkelijk neus en ogen uit. Ik had het in een kopje op kunnen vangen. Ik ben vanochtend naar school gegaan, maar gaf het om tien uur op. Piet had me gisteren horen proesten en zei dat hij me vandaag eigenlijk al niet verwacht had.

Nieuw op Schrijversinfo: Gijs IJlander. De afgelopen dagen had ik mailcontact met hem. Hij scande het onderstaande handgeschreven gedicht voor me:

Bij de boeken die ik vorige week bij Jeanette ophaalde zitten er nogal wat die ik eigenlijk eerst zelf zou willen lezen. Hélène Nolthenius, maar ook bijvoorbeeld 'De huismeester' van Maarten 't Hart. In dat boek staat op bladzijde 1:

'Een wolk die voorbij is gedreven zie je nooit meer terug,'
dacht ik, 'je leven lang niet'
en ik voelde warme tranen achter mijn oogleden.
(Maarten 't Hart, De huismeester, blz. 7)

2 bestellingen: knipsel Mulisch, Gerrit Kouwenaar, 'Volledig volmaakte oneetbare perzik'.

3 november 2010

Bisolvon slikken en stomen met Rhinocaps vandaag. Het gaat in mijn kop vast zitten en mijn ribben doen zeer van het hoesten. Ik hoop dat ik het hierbij kan houden en dat het niet op mijn longen slaat.

In 'De tegenspeler', het tweede verhaal uit 'De huismeester' komen veel bekende zaken uit het oeuvre van Maarten 't Hart samen: Maassluis, het kerkhof, de natuur, dammen, het geloof, het harmonium. Zijn oom is een uitstekend dammer. Hij wint van iedereen. Daarom wil niemand meer met hem spelen. Die oom gaat niet op een club, want dan zal hij uiteindelijk ook op de Dag des Heeren moeten spelen. Bovendien komt hij dan in kringen waar hij met zijn vork ondersteboven zal moeten eten. Bij een chocolademelkpauze tijdens een schaatstocht ontmoet de oom een dammer, waarvan hij voor het eerst in zijn leven verliest en tot verbijstering van Maarten is de oom daar opgetogen over. Hij heeft een waardige tegenstander gevonden.

Het artikel in de 'Rijnpost' levert onverwachte reacties op. De redactie stuurde deze door:

Dag redactie,
Ik las het artikel over Mats Beeks boek “Schrijvers geturfd”. Daar stond ook een verwijzing in, ik citeer: “ze staan op mijn website www.schrijversinfo.nl”, einde citaat. Twee opmerkingen.
1: de genoemde site kan nooit van Mats (alleen) zijn, want het is een algemene site met honderden (Nederlandse) schrijversnamen, keurig op alfabet, er in. Mijn schrijversnaam komt daar helaas niet in voor, noch die van de  270 andere Veenendalers.
2: Ik behoor ook tot de Veenendaalse schrijvers. Ik woon hier sinds 1970  en heb inmiddels vijf boeken (4 thrillers en 1 kindervoorleesboekje) op mijn naam staan. Weliswaar onder mijn pseudoniem Louis Franken, maar wel bekend bij enkele Veenendaalse boekhandels en de bieb alhier. Als je mijn pseudoniem op Google intikt, komen de titels tevoorschijn.
Blijft de vraag: waarom vind ik mijn naam niet op de genoemde website of op een andere manier?  En: (voeg ik er bescheiden aan toe) waarom ben ik nooit benaderd? Graag een toelichting van uw redactie of van Mats himself. (Mats, je zat met een van mijn zonen op het CLV).
Met een vriendelijke groet,
Ronald L. Israël (alias Louis Franken)

Ik antwoordde hem:

Beste Ronald Israël, (ik ben maar zo vrij)
Martin Brink stuurde me je mail door, waar ik uiteraard graag op reageer.
1. De site is wel degelijk van mij alleen. Ik werk eraan sinds 1996 en voeg nog dagelijk schrijvers of citaten toe. Toen ik anderhalf jaar geleden aan het boek over de Veense Schrijvers begon, heb ik er een aparte afdeling 'Veenendaal' aan toegevoegd. Op de startpagina vande site staat rechtsbovenaan het woord 'Veenendaal'. Dit woord is aanklikbaar en dat opent de bladzijde met een overzicht van de Veense schrijvers. Ook die namen zijn weer aanklikbaar, waarna de verzamelde informatie over elke schrijver zichtbaar wordt.
2. Als je 'Louis Franken' in Google intikt komt als tweede verwijzing mijn bladzijde over jou op Schrijversinfo. Waarom je nooit benaderd bent is een andere vraag. Het was nu al ontzettend veel werk en binnen de tijd die er voor stond was het onmogelijk om alle 270 gevonden auteurs (en er zijn er nog veel meer) persoonlijk te benaderen (voorzover nog in leven). Daarom staat er op de omslag van het boek dan ook met nadruk 'een inventarisatie'. Dit is wat ik nu opgeduikeld heb, maar het is zeker niet volledig. Ook geboortedatum e.d. weet ik lang niet van alle schrijvers.
Ik herinner me inderdaad dat ik bij één van je zoons in de klas zat. Ik meen ook nog ooit bij jullie op de Middellaan in huis te zijn geweest.
Kortom: de namen Israël én Franken staan wel degelijk op de site én in het boek.
Bij deze ben je ook van harte uitgenodigd voor de presentatie ervan op dinsdag 9 november om 20.00 in de winkel van Van Kooten.
Met vriendelijke groet,
Mats Beek

4 november 2010

Gisteren miste ik de vergadering van de straatnaamcommissie. Maar dat kunnen de collega's zonder mij ook beste een keer. Gisteren stond in de 'Veenendaalse Krant' een artikel over de wijk- en buurtnamen en vandaag staat er een stuk over in 'De Gelderlander'. Daar zijn we in de commissie behoorlijk mee bezig geweest. Een aantal namen was onlogisch én een aantal wijken had in feite geen naam, bijvoorbeeld 'Vijgendam en omgeving'. Het is dan wel duidelijk waar je op de kaart zoeken moet, maar het geeft ook verwarring met de straatnaam op zich. De nieuwe namen die we voorgesteld hebben, hebben direct te maken met de geschiedenis van het betreffende stuk Veenendaal. Dat kun je aan Gert en Peter, de historici in de commissie, wel over laten.

In de 'Rijnpost' en in de 'Veenendaalse Krant' was gisteren opnieuw aandacht voor 'Schrijvers geturfd'. In de 'Veenendaalse Krant' stond een stukje n.a.v. het persbericht. In de Rijnpost stond een interview met Albert van Kooten. Mooi voorin op bladzijde 2 en 3. Een stukje uit dat artikel (van Heimen Looijen):

Ik had aan het begin van de middag een afspraak met Albert. We wilden de organisatie van dinsdagavond doornemen. Albert kwam nu even bij mij thuis langs (hij moest toch in de buurt zijn). En.... hij bracht het boek mee. Het ziet er prachtig uit. Een mooi formaat, prachtig glanzend papier, gebonden, mooi afgewerkt. Je houdt iets in je hand als je het vast hebt. En over de inhoud was ik al tevreden. Het is geweldig om je eigen boek in de hand te hebben!

Ria kwam op de koffie en bracht voor 'Schrijvers geturfd' een 'Veens turfje' mee. Een plaatselijke lekkernij; een soort extra gevulde ontbijtkoek (met vruchten, noten, kandijsuiker).

Je kon erop wachten: ik hoest nu groen slijm op. Mijn ribben doen zeer van het hoesten. Ik ben vanmiddag naar de dokter geweest: antibiotica en neusspray.

Lidy ging even op school de gemaakte toetsen van deze toetsweek ophalen. Dan kan ik in ieder geval beginnen met corrigeren.

1 bestelling: Claudia Nice, 'Natuur in pen en inkt in combinatie met aquarel'.

5 november 2010

Vandaag heb ik behoorlijk wat B2-toetsen na zitten kijken. Ze hebben het wel geleerd, maar niet goed genoeg. Veel cijfers tussen de 4,5 en de 6,5. Ze missen net de definities, of halen bij het ontleden dingen door elkaar (werkwoordelijk en naamwoordelijk gezegde, wederkerend en wederkerig voornaamwoord). Ik heb ze uitgedaagd om door mij gemaakte fouten in de toets aan te strepen. Enkele leerlingen maken daar een sport van. Echte taalfouten zitten er gelukkig niet in. Wel een enkele tikfout en ik ben op een paar plaatsen een punt achter een opdracht vergeten. Ik had ze 0,1 punt per fout beloofd en die krijgen ze dan ook.

De laatste opdracht was: Een leerling uit groep acht vraagt aan jou wat heel belangrijk voor hem is, de eerste week dat hij volgend jaar naar het Rembrandt College komt. Schrijf op de achterkant van dit blad voor hem een korte instructietekst, waarbij je hem minstens vier adviezen geeft. Ze hebben geleerd dat (goede) instructieteksten punt voor punt de instructies geven én dat verreweg de meeste zinnen in een instructietekst met een werkwoord beginnen. Dat hebben ze niet allemaal onthouden. Sommigen maken er een vriendschappelijk briefje van. Als de tips die ze geven wel goed zijn, geef ik er nog halve punt voor. De andere punten zijn dan te halen met het puntsgewijze opsommen en het met werkwoorden beginnen. Een paar van de 'tips':
- Koop niet een té grote tas en ren niet door de gangen.
- Doe normaal tegen je klasgenoten, want dan doen ze dat ook terug.
- De lift is voor geblessuurde mensen of leraren.
- Kijk altijd of je wel de goede w.c. in gaat, ik ging in de eerste klas per ongeluk de jongens w.c. in.
- Stop brood in een broodtrommel, anders is het geplet.
- Neem geen kabouter Plop-broodtrommel.
- Als je in de tweede zit: Hou meneer Beek te vriend.

Deze week kwam de bij de 'Volkskrant' bestelde 6-DVD-box 'Gogh's Zondag. Theo van Gogh in gesprek' in huis. Vijfenveertig interviews door wat misschien wel de beste tv-interviewer van Nederland was. Ik bekeek al het interview met Jules Deelder en dat met Willem Oltmans. Ik ben - dat zal u niet verbazen - vooral geïnteresseerd in de interviews met schrijvers (Heleen van Royen, Yasmine Allas, Peter Winnen), maar verheug me daarnaast ook op de gesprekken met politici (Pim Fortuyn 2x, Jan Marijnissen, Agnes Kant, Jan Tromp), muzikanten (Herman Brood, Ellen ten Damme, Loïs Lane, Henk Westbroek), tv-figuren (Katja Schuurman, Huub Stapel, Wendy van Dijk). Kortom een DVD-box waar je nog een paar keer voor kunt gaan zitten.

2 bestellingen: Bert Schierbeek, 'De deur', Maria Joffroy-Geerts, 'Vlinders dansen'.

6 november 2010

Bij de boeken van Jeanette zat - naast 'De huismeester' van Maarten 't Hart, waar ik deze week af en toe een verhaal uit lees - 'Moord in Toscane, een monnik als speurder in de middeleeuwen' van Helene Nolthenius. Ik was al langer nieuwsgierig naar haar werk en dit was een mooie gelegenheid om daar eens aan te beginnen. En het bevalt me prima. Nolthenius schrijft een prachtig en humoristisch soort Nederlands van een hoog niveau. Gelijk op de eerste twee bladzijden (in het boek blz. 13 en 14) laat ze dat al zien:

Er priemen keien in zijn rug. Hij moppert en rolt verder. Nu priemen er keien in zijn schouder.
Gisterenavond heeft hij geen keien gevoeld. Logisch.
Keien worden week in de wasem van alcohol. Een natuurwet.
Wie ze voelt opstijven, weet dat hij weer nuchter is.

en:

Versleten gewoonten horen bij de voddenman. Eens en voorgoed.

Ze maakt het haar lezers niet makkelijk. Zo gaat ze er op deze twee bladzijden van uit dat iedereen wel weet wat een 'volder' is en wat de 'podestà' is. Wikipedia zegt daarover:

Een volder of voller was een ambachtsman in de lakennijverheid. Door de opkomst van de industrie is het beroep uitgestorven. De taak van de volder is het vollen ('laen vervilten') van een wollen weefsel. Dit is een bewerking om de vezels dichter ineen te werken, waardoor een stevige, waterdichte stof ontstaat die minder vatbaar is voor krimp. Volgens de traditionele methode wordt het weefsel gedompeld in een grote bak met heet water, urine en vollersaarde: een vettige klei die het vuil uit de vezels opneemt. Door het weefsel met de voeten aan te stampen zal de stof vervilten en krimpen. Het vollen was zwaar en vuil werk. Sinds de 17e eeuw werd dit werk gemechaniseerd door volmolens toe te passen. Deze konden worden aangedreven door paarden (rosmolens), maar ze werden vaak ook door waterkracht aangedreven. Vele watermolens dienden dit doel of werden voor dit doel omgebouwd. Een dergelijke molen werd in de volksmond wel een stinkmolen genoemd.

De podestà was tijdens de Middeleeuwen een hoge ambtenaar in veel Italiaanse steden. De naam is afgeleid van het Latijnse potestas, dat macht betekent. De eerste podestà werden rond 1158 aangesteld door Frederik Barbarossa, de keizer an het Heilige Roomse Rijk. De ambtenaren moesten in de noordelijke delen van Italië erop toezien dat de wetten van de keizer werden nageleefd. De onpopulairiteit van de podestàs was één van de factoren die leidde tot de opstand tegen Frederik in 1167. Hoewel het experiment van de keizer een kort leven beschoren was, voerden veel Italiaanse steden rond 1200 ook het ambt van podestà in. Het verschil was dat de ambtenaren nu door het volk werden gekozen. De podestàs waren de heersers over de stad, maar hun ambtstermijn besloeg slechts een jaar, zodat er geen misbruik van gemaakt kon worden.

Nolthenius zegt niet dat de monnik Lapo Mosca piest. Ze zegt: Lapo laat het peil van de Arno stijgen en klautert op de wal. Nog een citaat om te laten zien hoe mooi de taal van Nolthenius is:

Lapo Mosca is uit zijn doen ... voor zijn doen.
Hij hoopt dat het door de vis komt die de pastoor van Galluzzo hem heeft laten geven, en die zijn beste tijd gehad had;
maar hij weet heel goed dat de vis minder bedorven was dan de praatjes die hij in het prieel te horen heeft gekregen.
Het is zijn geestelijke maag die opspeelt.

Het bovenstaande was reden genoeg om vanmiddag de Schrijversinfobladzijde over Hélène Nolthenius af te maken.

De herdenkingsplechtigheid en de begrafenis van Harry Mulisch zijn vandaag uitgebreid op televisie. Wat is dat tegenwoordig toch rond het overlijden van bekende personen? Waarom moet dat allemaal op televisie? Ik heb even zitten kijken naar een toespraak van een dochter. Emotioneel, maar zoiets is bedoeld voor de kleine kring van familie en vrienden en niet voor Jan en Alleman die hem niet kenden. Hoeveel van de kijkers naar dit rouwbeklag hebben een boek van Mulisch gelezen? Laat ze dat verdomme gaan doen!!

1 bestelling: knipsels Drs. P.

7 november 2010

De boekenbijlage van 'de Volkskrant' meldt dat de 'Dikke Buddingh'' eraan komt. Op 24 november is het 25 jaar geleden dat Buddingh' overleed. Dit jaar wordt op 24 november in Dordrecht 'Buddingh' gebundeld' gepresenteerd. Het is goed dat daar nu al landelijke aandacht voor is. Wim Huijser is er flink druk mee geweest. Eigenlijk had het boek bij De Bezige Bij moeten verschijnen. Daar is Buddingh' immers tien jaar lang (1972-1982) voorzitter van geweest. Maar het historisch besef is blijkbaar geen afweging meer in de uitgeverswereld. Gelukkig zag Nijgh & Van Ditmar wel mogelijkheden voor deze uitgave.

Ik ben druk bezig met mijn toespraak voor dinsdag aanstaande. Albert maakt er een mini-schrijversavond van en geeft me een half uur tot drie kwartier. Ik ga veel namen van schrijvers noemen en in ieder geval stil staan bij de geïnterviewden (en hun mening over Van Kooten).
Toen ik Gert Baas zei dat de presentatie op 9 november zou zijn, noemde hij onmiddellijk:
9 november
- De Reichskristallnacht (1938)
- De val van de Berlijnse Muur (1989)
Maar dat blijkt lang niet alles te zijn wat er op 9 november is gebeurd:
- Novemberrevolution (1918)
- Venlo-incident. Twee Engelse spionnen werden vanaf Nederlands grondgebied bij de grensovergang Venlo –Herongen ontvoerd naar nazi-Duitsland door een Duits overvalcommando. Hierdoor werd Nederland betrokken in de Tweede Wereldoorlog (1939)
- John F. Kennedy wordt tot president van de Verenigde Staten gekozen (1960)
- Brian Epstein ontdektde The Beatles in the Cavern in Liverpool (1961)
- Geboortedatum Ivan Toergenjev (1818), Tjeerd Adema (1885), K. Norel (1899), Henk van Randwijk (1909),
- Dag van overlijden van Guillaume Apollinaire (1918), C.C.S. Crone (1951), Dylan Thomas (1953), Antoon Coolen (1961)
Kortom: het is verbazingwekkend te ontdekken waar Albert van Kooten allemaal rekening houdt als hij zo’n avond plant. Mijn respect voor Albert neem alsmaar toe.

Jasper vult via de mail nog aan: 'In de avond en nacht van 8 op 9 november begon in München in 1923 de poging tot staatsgreep die nog de halve dag door duurde, tot het in bloedvergieten eindigde. Het gebeuren ging als "Hitler-Putsch" de geschiedenis in, maar dient beter en vollediger "Hitler-Ludendorff-Putsch" genoemd te worden, daar generaal Ludendorff destijds - zoals het ook bij de "Kapp-Putsch" het geval geweest is - achter dit soort stuntelige opstandigheid stond.'

Al een paar dagen kijkt er iemand uit een ziekenhuis in Catalonië, Spanje naar dit weblog. Ik zie dat op de teller. Hij of zij ligt in het Hospitalet De Llob.. . Beterschap!

2 bestellingen: Harry Mulisch, 'De wijn is drinkbaar dank zij het glas', knipsels Willem Brakman.

8 november 2010

Bij DBNL komen elke maand weer nieuwe boeken digitaal beschikbaar. Bij de laatste serie zat 'Woordenschat' van E. Laurillard en Taco H. de Beer. Het verscheen in delen van 1891 tot 1899. Het wordt gezien als het leukste woordenboek uit de negentiende eeuw. De samenstellers hadden in ieder geval lef en namen - wat opvallend is voor die tijd en zéker opvallend voor een dichtende dominee als Laurillard - daarbij geen blad voor de mond.
Die Laurillard is een interessante auteur, van wie ik binnenkort de bladzijde voor Schrijversinfo maar eens af moet maken. Ik vond eerder al dit weetje over hem:

Koningin Wilhelmina was een liefhebster van het werk van Laurillard. Ze liet gedenkstenen met teksten van Laurillard oprichten op door haar verworven bos- en heidegebieden bij de buurtschappen Gortel en Niersen. Eén bij de Stadhouderskuil (tussen Gortel en Niersen) en één bij de Putterkoppel (aan de weg van Niersen naar Elspeet).

Liefdewoorden

Slechts zij die de wereld verzaakten
Weten de woorden te vinden
Die ’t licht niet kunnen verdragen,
Maar blindelings ’t innerlijk raken.

Wee hen! Zij staan in het leven
Als blinden in breede straten,
Maar beklagen nog hen die nooit minden,
Die zijn ziende maar zonder genade.

J. Slauerhoff, Soleares (1933)

1 bestelling: Willem Brakman, 'Een weekend in Oostende' en 'Een familiedrama'.

9 november 2010

De boekpresentatie! Ik kijk met bijzonder veel genoegen op de avond terug. Er waren ontzettend veel mensen. Albert had een stoel of zestig klaargezet, maar het had wel bijna het dubbele mogen wezen. De mensen stonden tussen de boekenkasten tot halverwege de winkel.
Abert vertelde over de vijftig jaar van de boekhandel en ik vertelde over het ontstaan van het boek, de keuzes die wij bij de samenstelling hebben gemaakt en uiteraard noemde ik veel namen van schrijvers. Ik hoopte zo een 'feest' van herkenning te organiseren en ik hoorde later dat dat aardig gelukt was. Theo Gaasbeek was uit de polder naar Veenendaal gekomen. Ik wilde wat van de e-mails met hem voorlezen en hij was bereid zijn eigen e-mails te lezen. Er waren overigens meer mensen van ver gekomen. Jan en Monica uit Harderwijk, Jan, Marian en pa uit Culemborg, Kees-Willem Bruggeman uit Culemborg en Gerard Davelaar uit Noord-Holland.

Suzanne maakte veel foto's van de avond. Een impressie:

Veel aanwezigen 'bedachten' me ook nog eens met een cadeautje: Whisky en whiskey, wijn, boeken (van Veense schrijvers), chocola, turf!, glaasjes met inscriptie.

2 bestellingen: Ronny en Noud van Eerenbeemt, 'Kristallen bloem', Hollands maandblad 374.

10 november 2010

Vandaag stond vooral in het teken van het nagenieten van gisteren. Ik liet het boek in mijn klassen zien en vertelde er wat over. Aan het begin van de avond belde ik Albert nog even en ik begreep van hem dat er ook minstens zeven van mijn leerlingen het boek bij hem waren wezen halen.

Vanochtend was ik een half uurtje bij de Welstandscommissie. We bespreken de muren voor te plaatsen gedichten nu met hen, vóórdat we de aanvraag inleveren. De vier gedichten die 'op stapel staan' kunnen qua plaatsing hun goedkeuring wegdragen (Prummel, Van Manen, Station en Escape).

Een nieuwe Veense schrijver: Herman van Ravenswaaij.

4 bestellingen: Inger Edelfeldt, 'Robin en Missne in het bos der onzichtbaren', G.H.M. van Huet van, 'Lezen en laten lezen. Beschouwingen over schrijvers en boeken', Ischa Meijer, 'Brief aan mijn moeder', Adriaan van Dis, 'Nathan Sid' en 'Indische Duinen', single Meneer Cactus.

11 november 2010

Gelijk het eerste uur hadden al een stuk of vijf leerlingen 'Schrijvers geturfd' bij zich; of ik het wilde signeren. Dat is op zich natuurlijk leuk. Minder leuk is dat ze al op de eerste door mij geschreven bladzijde (het voorwoord, blz. 13) een fout vonden. Daar staat in de vijfde alinea: 'Aan een speciale afdeling op mijn website www.schrijversinfo.nl voegde ik (bi(bli)ografieën toe' en dat haakje openen voor 'bi' hoort daar niet!

Vanmiddag was er een bijeenkomst bij Patrimonium Woonstichting in Veenendaal. Op het huis (Boslaan 34) waar Gerard Reve in 1971/1972 woonde werden twee plaquettes onthuld die daaraan herinneren. Een goed initiatief.
Om twee uur was er eerst een kop koffie in de kantine van Patrimonium. Daar voerde Piet de Vrije het woord en daarna maakte hij in een een soort kringgesprek een rondje langs een aantal aanwezigen. Vooral Henk van Manen (Woelrat) en Willem van Albada (Teigetje) kregen het woord. Zij boden hun literair archief aan, als er in Veenendaal een plek voor een soort Teigetje en Woelrat-museum zou komen. Een wisseltentoonstelling in het Viseum zit er wel in. Of er een mogelijkheid voor een eigen museum is, vraag ik mij af .
Met de bus (omdat het ontzettend regende) reden we naar de Boslaan, waar de wethouder samen met Teigetje en Woelrat de plaquettes onthulde.

Terug in de kantine van Patrimonium was er nog een borrel én voor iedereen het boek 'Provinice Utrecht, literaire reis door de tijd', samengesteld door Jan-Paul Rosenberg van Stichting Achterland. Dit is een boek in een serie bloemlezingen over provincies, steden en streken. Jan-Paul Rosenberg was er zelf vanmiddag ook en ik raakte met hem aan de praat, o.a. over mijn literaire reisgids. Ik kan wel plezier hebben van zijn serie boeken (als informatiebron) en wellicht kan ik hem verder helpen waar het nog te maken bloemlezingen betreft.

Het was helemaal weer een literaire dag vandaag. 's Avonds was er de pubquiz over literatuur, samengesteld door de makers van de Boekenkrant. Die achtergrond van de samenstellers zorgde ervoor dat ze heel veel vragen over zeer recente literatuur hadden. Een vraag naar het derde woord van de titel van een recent boek, een vraag naar de plaats waar een heel recent boek zich afspeelt. Ondanks de moeilijkheidsgraad was het een heel leuke avond. We hadden twee doelstellingen: een leuke avond hebben en niet afgaan. Dat is beide gelukt. We werden (gedeeld) derde van de negen deelnemende teams. Na de tweede rondes stonden we nog gedeeld eerste, maar in de derde en laatste ronde werd niet 'ons soort vragen' gesteld en juist in die ronde telde de punten dubbel. De teams die eerste, tweede en derde werden kregen boekenbonnen en alle deelnemers kregen een cadeautje: 'Het grote beestenfeest' van Kees Stip en 'Schrijvers geturfd' van Mats Beek; een mooie combinatie.

5 bestellingen: Judy Budnitz, 'Als ik het je een keer vertel', Bert Schierbeek, 'Een berg van licht', François Haverschmidt, (Piet Paaltjens), 'Snikken en grimlachjes/Familie en kennissen', Eva Gerlach, 'Dochter' en 'Verder geen leed', 'Proloog', 1e jaargang, nummer 2, dec. 1945.

12 november 2010

De griepprik vanmiddag. Daarna ging ik door naar de podoloog om me steunzolen aan te laten meten. Gelukkig kwam zij tot dezelfde conclusie als de huisarts. Een geïrriteerde peesplaat. Dat zou met steunzolen te verhelpen moeten zijn. Ik heb nog de meeste pijn in mijn voet als ik uit bed kom. Dat vindt zij logisch: de spieren zijn dan nog niet warm en vangen het probleem niet gedeeltelijk op. Die pijnmomenten zijn ook de graadmeter voor het succes van de steunzolen: die werken als de pijn bij het opstaan afneemt.

Bij de boekpresentatie van dinsdag zette Lidy me voor de deur af, waarna zij een parkeerplek ging zoeken. Bij het inparkeren reed ze een deukje in de achterkant. Een klein smetje op de avond, maar niet vreselijk. Een grotere smet was het feit dat tegen het eind van de avond iemand het beeld van Hanneke Zwart omver liep. Het lag in pakweg tien stukken op de grond. Het werd gelijk doodstil in de winkel. Ik had er buikpijn van. Albert heeft Hanneke gebeld en de 'dader' bood de volgende dag uitgebreid zijn excuses aan én bood aan het via zijn w.a.-verzekering af te handelen. Het blijft héél vervelend, maar zo kan er uiteindelijk nog een nieuwe opdracht voor Hanneke uitrollen.

3 bestellingen: lp The Beatles, G.J. Speekhout (redactie), 'Nederlandsch jaarboek voor de fotokunst 1942-43', Gerard Kornelis van het Reve, 'Tien vrolijke verhalen'.

13 november 2010

Vanochtend heb ik de lage dakgoot naast de garage 'geschoond'. Veel blad en nog veel meer stinkende blubber. Als de goot verstopt zit loopt hij naar binnen over en dan komt het water de garage in. Als daar een auto staat, is dat nog tot daaraan toe, maar er staan nu duizenden boeken in de garage. Je moet er niet aan denken.

In mijn tweede klassen zitten tekenaars. Ze tekenen ook tijdens de les, maar ze zeggen dat ze dan ondertussen wél opletten. Deze week kwamen er o.a. twee portretten van mij tevoorschijn. (door Meghan en door Jayne)

Ed is weer uit het ziekenhuis. Vanmiddag gaf ik 'Schrijvers geturfd' bij ze af en uiteraard hadden we het ook even over het gesneuvelde beeld. Verstandelijk kun je het allemaal wel 'rechtredeneren', maar het nog te vers en dus ook emotioneel.

Bij Boekhandel van Kooten was aan het eind van de middag een aangeklede borrel ter afsluiting van de jubileumweek. Ik begreep van Albert dat er vanaf dinsdagavond al zowat negenhonderd exemplaren van 'Schrijvers geturfd' zijn uitgedeeld. We troffen bij de borrel onder andere Wim en Marianne. Wim had twee boeken voor me bij zich. De interviewbundel 'Leef je verlangen' die hij samen met Bert den Boer maakte en het 'Nagelaten werk' (Bevond van zaken - Vreemdgaan) van Bergman. Op dat laatste boek heb ik me bijzonder verheugd, vooral omdat ik zo ontzettend genoten heb van de voorloper ervan: 'De tijd te lijf' in de serie 'Privé-Domein'. Ook in dit boek staan weer grote en kleine persoonlijke notities en gedachten, waarin Bergman vol verbazing (en af en toe vol afkeuring) naar de wereld om hem heen kijkt. Op de eerste bladzijden:

Achterhoedegevechten leverend met het verleden, strompelen wij de toekomst in.

 

Nederland is een vrij land. Er mag dus niets. Ongeschreven wetten schrijven ons voor: het hebben van veel geld, omvangrijke bezittingen, opvallend geluk in liefde, spel en zaken, overmatig talent en buitensporige verbeeldingskracht zijn verwerpelijke zaken. Het begripsvermogen van de gemiddelde Nederlander is de maat der dingen. Bij de omroepen heeft men dit gemiddelde nauwkeurig berekend.

Nieuwe Veense schrijvers: Adrie van Stuijvenberg, Bram Geurtsen.

14 november 2010

Vandaag moet ik de boekverslagen van V3 nakijken. Dan kan het cijfer nog net mee met het eerste rapport. Ze lazen:
- Els Beerten, Lopen voor je leven
- Imme Dros, Ilios
- Anne Frank, Het Achterhuis (2x)
- Bobje Goudsmit. Afscheidsbrief
- Evert Hartman, De voorspelling
- Joost Heyink, Het web
- Joost Heyink, Obsessie
- Karin Hilterman, Eerwraak
- Theo Hoogstraaten, Blind date (2x)
- Theo Hoogstraaten, IJzige poppen
- Theo Hoogstraaten, Last minute
- Tim Krabbé, Een goede dag voor de ezel
- Tim Krabbé, Het gouden ei
- Tim Krabbé, Kathy's dochter
- Maria Mosterd, Echte mannen eten geen kaas (2x)
- Saskia Noort, De eetclub
- Ward Ruyslinck, Wierook en tranen
- Marita de Sterck, Wild vlees
- Simone van der Vlugt, De slavenring
- Helen Vreeswijk, Chatroom
- Helen Vreeswijk, Eerwraak
- Helen Vreeswijk en Dirk Bracke, Over the edge
- Leon de Winter, Serenade
- Jan de Zanger, Desnoods met geweld
De leerlingen moesten een recensie schrijven en in die recensie verschillende soorten argumenten verwerken (realistische, emotionele, morele, structurele, intentionele of formele argumenten). Daar slagen ze aardig in. Ze slagen minder goed in het in één verhaal gieten van mening, synopsis en auteursinformatie. Nog minder goed slagen ze in het foutloos spellen; teveel fouten in de spelling van de werkwoorden en ik zag minstens drie keer 'verrassend' met maar één 'r'.

Het gegeven dat C. Buddingh' vijfentwintig jaar geleden overleed zal in Dordrecht niet ongemerkt voorbijgaan. Op 20 november is er een Buddingh'-wandeling en de week die daarop volgt zit vol met allerlei Buddingh'-activiteiten. Uiteraard kunt u daarnaar toe, maar ook achter uw computer kunt u deelnemen: stem hier op uw favoriete Buddingh'-gedicht.

Alle machthebbers zijn domkoppen. Het omgekeerde is goddank nog niet het geval.
(Bergman, Nagelaten werk, blz. 27)

Martijn bracht het nieuwe spel Wobble mee. Ik zag de maker ervan deze week al op televisie. 'Het eerste bordspel dat ook behendigheid vraagt', zei hij en daar zit wel wat in. De beste spelen zijn simpel in uitvoering en regels.

Nieuwe Veense schrijver (het moest ervan komen): Mats Beek. Bij het samenstellen zag ik dat de website 'Boekendingen' aandacht besteedt aan 'Schrijvers geturfd'.

1 bestelling: Renate Dorrestein, 'Het perpetuum mobile van de liefde'.

15 november 2010

In de Volkskrant van vorige week donderdag 11 november stond het artikel 'Er wordt nog steeds van alle kanten aan de Anne Frankboom getrokken'. Er zijn mensen die denken geld aan de restanten van die boom te kunnen verdienen. We hebben in de afgelopen vijfenzestig jaar weinig bijgeleerd. Maar daar gaat het me nu niet om. Het artikel over dat kastanjehout is geschreven door Jaap Stam. Je verzint het toch niet! Die Jaap zal wel een 'ruwe bolster blanke pit-type' zijn.

Lidy was laat terug uit school. Ik had een advertentie van "Da Gigi" uit de krant geknipt. Op maandag-, dinsdag- en donderdagavond iedere pizza en pasta € 10,. Daar gingen we vanavond voor. Maar toen we er eenmaal zaten werd het toch geen pizza. Ze serveren deze maand een Südtiroler menu. Lidy ging voor de Südtiroler reegoulash mit knödel. Ik ging voor de proeverij van Italiaanse voorgerechten en de mixed grill (aan een spies). Het was er behoorlijk druk voor zo'n maandagavond en het viel me op dat vrijwel niemand een pizza bestelde. Zou het zo zijn dat ze meer mensen - net als wij - met het aanbod naar binnen halen en dat de meesten dan toch geen pizza bestellen? Overigens hadden deze niet-pizzabestellers geen spijt hebben van hun keuze. We hebben prima gegeten.

Geschiedenis is een ongecontroleerde samenloop van ongeordende,
zich aan elke logica onttrekkende reeks bizarre gebeurtenissen,
door niemand terug te roepen, door niemand van een kwaliteitskaartje te voorzien.
Catalogiseren is al wat wij kunnen, daar helpt geen lieve vadertje Toynbee aan.
Geschiedenis is de som van alle menselijke rotzooi, waar wij het beste van hopen.
(Bergman, Nagelaten werk, blz. 31)

Nieuwe Veense schrijver: Ella Marjon Hol-Tamminga.

2 bestellingen: Hella Haasse, 'Ogenblikken in Valois', knipsel Piet Calis.

16 november 2010

Ik moest het ijs van de ruiten krabben vanochtend. Aangevroren mist vermoed ik. Er was vrij weinig zicht. Ook toen ik weer naar huis ging was het mistig trouwens. Dat was vandaag aan de late kant. Ik had om vijf uur nog een gesprek met ouders.

Sommige mensen hebben té hoge verwachtingen van me, maar een mailtje als dit streelt wel het ego: 'Geachte heer Beek, Ik kreeg uw email- adres van uitgeverij xx in yy. Van hen hoorde ik dat u zo ongeveer elke schrijver/dichter kent. Welnu, ik ben zo vrij u het volgende te vragen: Kent u een dichter met de naam : Wicher Ponne ? Ik ben n.l. in het bezit van een bundel gedichten van Welmoet Ponne-Romijn; zij is overleden.. Ik zou graag een gedichtje van haar in onze zz willen opnemen. In de bundel is geen uitgever genoemd , alleen een voorwoord van o.a. Wicher. Hij zou een zoon van Welmoet Ponne-Romijn kunnen zijn. Als u zijn adres/ tel. no heeft zou ik u zeer erkentelijk zijn als u mij die gegevens zou willen mailen, zodat ik – als hij inderdaad de zoon is – hem om toestemming voor overname kan vragen. Ik hoor graag van u en bij voorbaat mijn hartelijke dank.'
Helaas moest ik deze uitgever teleurstellen. Van Wicher Ponne vond ik ik alleen - bij de Koninklijke Bibliotheek - dat hij in 1963 is geboren en dat hij in 2003 de bundel 'Uitverkoopaanbieding ' publiceerde. Ik vrees dan ook dat dit een typisch geval wordt van 'De uitgever heeft geprobeerd alle rechthebbenden te achterhalen enz. enz.' Of weet u meer over deze Wicher Ponne?

Naar aanleiding van 'Schrijvers geturfd' komen er via de mail ook aanvullingen binnen. Vandaag o.a. van Ronald de Graaf en Adrie van Stuijvenberg.

Met de staking van de postbodes vandaag heb ik maar geen boeken naar de post gebracht. Als de brievenbussen niet worden geleegd, zitten de boeken er meer dan vierentwintig uur in en dat met al het vocht in de lucht. Dan hebben de klanten deze keer hun bestelling maar één dagje later.

Idealisten teisteren de wereld; wat zij aanraken verkeert in zijn tegendeel.
(Bergman, Nagelaten werk, blz. 32)

2 bestellingen: 6 x C. Buddingh', Jacoba van Velden, 'Een blad in de wind'.

17 november 2010

Antiquariaat Fokas Holthuis verstuurde gisteren nieuwsbrief nr. 383 met daarin een groot aanbod C. Buddingh'. Boeken van Buddingh' (door hem geschreven, maar ook boeken uit zijn bibliotheek) en daarnaast ook een flink aantal handschriften. Van twee mensen - die weten dat ik Buddingh' verzamel - kreeg ik die nieuwsbrief doorgestuurd. Heel aardig, maar ik krijg hem zelf ook. Ik heb serieus overwogen zo'n handschrift te bestellen, maar de kosten zijn hoog: van € 85,00 voor een brief tot € 1250,00 voor een origineel notitieblok, waarvan 100 beschreven bladen gelinieerd papier. Ik bezit al enkele handschriften (o.a. een brief en een gedicht) van Buddingh' en waar leg je dan de grens? Uiteindelijk heb ik toch maar niets besteld.

Wim mailt me dat 'Buddingh' Gebundeld' bij hem thuis is bezorgd. Dat is mooi op tijd. De presentatie is op 24 november. Ook in de landelijke pers is er aandacht voor: begin vorige week in 'Trouw' en vandaag in de 'VPRO-gids'.

De posttarieven blijven af en toe heel vreemd. Ik verstuurde een boek (te dik voor de brievenbus) naar België. Dat kost me € 6,16. Als ik hetzelfde boek binnen Veenendaal verstuur, kost me dat € 6,75. Dus het tweehonderd kilometer ver weg sturen is goedkoper dan het twee kilometer ver weg sturen. Maar we gaan er maar niet over mopperen. Ze maken dan heus de pakketjes binnen Nederland niet goedkoper!

Met de post kwam 'Het wezen van de olifant' van Toon Tellegen. Zijn eerste dierenverhalen waren voor kinderen bedoeld (maar werden ook - en misschien wel vooral - door volwassenen gelezen). Zijn laatste bundels dierenverhalen zijn voor volwassenen geschreven, maar veel verschil is er niet: ze zijn allemaal even prachtig.

2 bestellingen: F. ten Harmsen van Beek, 'Geachte muizenpoot en achttien andere gedichten', 'Taschen-atlas der Alten Welt von Dr. Alb. van Kampen'.

18 november 2010

Vanochtend belde - tijdens het zesde uur - een ouder naar school. Hij had in Magister (het schooladministratieprogramma waarvan ouders thuis via internet de cijfers en de absentie van hun kind in kunnen zien) gezien dat zijn kind het achtste uur absent was. Hij wilde weten of zijn kind wel op school was. Dat was hij. Maar vervolgens hadden wij een puzzel: hoe kan er nu iemand het achtste uur absent staan als het nog niet eens het achtste uur is? We konden na enig denkwerk de puzzel oplossen. Een klas had vanwege een zieke college het zesde en zevende uur vrij. Daarna stond nog een les Nederlands, maar die kon van het achtste uur verplaatst worden naar het eerste uur. De leerlingen hadden zo een aaneengesloten rooster en konden lekker vroeg naar huis. Tijdens dat eerste uur waren er vervolgens zeven leerlingen afwezig (niet goed op het dagrooster gekeken en dus de roosterwijziging niet gezien). Die werden op de schrapkaart absent gemeld, maar op die schrapkaart stond die klas op het achtste uur. Tijdens het tweede uur werden de schrapkaarten opgehaald en gescand. Zo kwamen deze leerlingen dus al tijdens het tweede uur absent te staan voor het achtste uur. Kunt u het nog volgen? De positieve benadering is dat ouders het geheel via internet in de gaten houden en ons bellen als ze iets niet snappen.

We schieten aardig op met een volgende serie 'Gedichten op muren'. Het heeft allemaal wel wat voeten in de aarde. In de afgelopen weken weigerden twee eigenaren van panden een gedicht, omdat ze het niet positief genoeg vonden. Ook onverwachte zaken blijken soms heel gevoelig te liggen. Een gedicht als: 'Het is zeven uur, ’s morgens. / Waarschijnlijk regent het / want ik blijf in bed. / Dat doe ik altijd / als het regent.' van Hans Vlek valt helemaal verkeerd, want men vindt zichzelf niet lui en men blijft zeker niet in bed als het regent! En je moet dan toch meedenken over een ander gedicht, want je hebt de toestemming van de eigenaar van het pand wel nodig om er een gedicht op te hangen.
Van Kees Torn hebben we toestemming om zijn gedichten te gebruiken. Zijn manager mailt: 'Kees vindt het een eer dat zijn gedichten hiervoor gebruikt worden en geeft zijn toestemming. Wil je mij tzt foto’s sturen van het eindresultaat? Dan stuur ik die door aan Kees.'

In de 'Veenendaalse Krant' stond gisteren een bijzonder positief artikel over de boekpresentatie van vorige week. De laatste alinea luidt: 'Het is meer dan duidelijk: Mats Beek heeft niet alleen de boekhandel en Veenendaal met zijn inventarisatie een grote dienst bewezen, maar hij heeft zelf ook genoten van zijn zoektocht.' Het hele artikel is hier te lezen. Het is grappig om te zien dat men het door mij verzonnen en in het boek gebruikte woord 'boekomslagers' overneemt in het artikel. Op pagina drie van dezelfde krant staat een column van Aart Aalbers. Af en toe roept iemand in het dorp 'Hé, Aart!' tegen mij. We lijken ook wel een (klein) beetje op elkaar:

Vanavond was de jubileumavond van de Historische Vereniging (waar ik sinds kort lid van ben). Een grote opkomst (ruim vijfhonderd mensen schat ik, waarvan veel bekenden). Ik kreeg van bekenden en onbekenden veel complimenten over 'Schrijvers geturfd'. De burgemeester noemde het boek zelfs nog even in zijn toespraak. Ook de column van Aart Aalbers bleek goed gelezen te zijn; ook daar maakten veel mensen een opmerking over. Kortom een leuke avond en ik ging ook nog eens met een boek naar huis: 'Markante Veenendalers'. Eenendertig Veenendalers, waaronder:
- Jhr. mr. L.H.J.M. van Asch van Wijk (burgemeester)
- D. Blankenspoor (gemeentesecretaris)
- Luc. van Doornik (slager)
- Aaron Hekster (dokter en raadslid)
- Jannetje Hootsen (bruid van Christus)
- Ant. de Ruiter (wethouder)
- D.S. van Schuppen (fabrikant)
- Jan Stip (een echte heer)
Beschreven door andere Veenendalers, waaronder:
- Dick J. Minderhout
- Gert Groenleer
- Peter Doolaard
- Margreet Helder
- Martin Brink
- Henk van 't Veld
- Bert Beckerman
- Constant van den Heuvel
- Daan Thoomes
De meeste van de auteurs van dit boek noemde ik ook in mijn 'Schrijvers geturfd'. Er zijn ook overlappingen in de 'beschrevenen':
- Eef van Asselt
- Dr. J. Bax
- Jan van Hardeveld
- Ph. J. Hoedemaker
- Adriaan P. de Kleuver
- R. Kok
- David philips
- J.G. Thoomes
- Rik Valkenburg
- A. Vroegindeweij
Maar er is duidelijk verschil. Mijn boek was meer een bibliografie en dit boek is dan meer een biografie(tje).

Bij de Historische Vereniging werd ik aangeschoten door iemand van het bestuur van het museum. Zij gaan volgend jaar 'iets' met Kees Stip doen. Of ik daarbij een lezing over Stip wil houden. Dat wil ik wel. Dat is al de derde lezing die ik toezeg voor volgend jaar (Historische Vereniging, Lions, Viseum). Ik zal bij nog meer aanvragen ook 'nee' moeten verkopen, want elke lezing zal toch ook voorbereidingstijd gaan vragen.

2 bestellingen: W.H. van Eemlandt, 'Schatgravers aan de Amstel', J. Bernlef, 'Hoe wit kijkt een eskimo'.

19 november 2010

Vanmiddag ging ik witlof halen bij de AH. Dat had bij de C1000 gekund, maar ik ging naar het dorp, omdat ik de cd-bon die ik van Albert kreeg wilde verzilveren. Ik kocht er:
- Bob Dylan, The Witmark demos: 1962-1964. The bootleg series vol. 9
- Tracy Chapman, Crossroads
- Spinvis, Dagen van gras, dagen van stro
- Eric Clapton, Back home
En voor Tygo een dvd van Bumba.

De vooruitgang kent geen genade.
(Bergman, Nagelaten werk, blz. 38)

20 november 2010

De menselijke lichaamsbouw is meer tot ja knikken dan tot nee schudden geneigd.
(Bergman, Nagelaten werk, blz. 39)

Van Gerard Davelaar kreeg ik bij de presentatie van 'Schrijvers geturfd' een bijzonder cadeautje. Toen ik het thuis uitpakte en het eens goed bekeek zag ik pas goed hoe bijzonder. Zes kleine (15x10,5 cm.) boekjes van en over Simon Carmiggelt, vier ervan gemaakt voor de Vereniging van Carmiggeltvrienden. Davelaar was er de vormgever van. De boekjes zijn uitgegeven in een kleine oplage (zo'n 175 stuks) en deze boekjes zijn dan nog extra bijzonder, want het zijn de 'voorlopers', gebruikt om de finale druk te accorderen.

Henk van Gelder 2000	Theodor Holman 2001	Frits Abrahams 2002	Carmiggelt 2003	Frits Abrahams 2008

Het laatste boekje 'Carmiggelt & Reve. Een verbroken vriendschap' is het interessantst. Omdat het goed geschreven is, maar ook omdat het indirect over Veenendaal gaat, waar veel van Reves brieven aan Carmiggelt geschreven zijn. Frits Abrahams analyseert begin en eind van de epistolaire vriendschap van de mannen die elkaar al kennen uit de illegale tijd van het 'Parool' aan het eind van de Tweede Wereldoorlog.
Curieus is 'It Sometimes Sounds Very Nice. Aphorisms chosen by Gerd de Ley' (daar is hij weer) en vertaald door De Ley en David Potter. Een paar voorbeelden:

All right, life goes on. I don't mind.
But why must it be so endlessly complicated?

 

There are pubs with such slow service
that it is impossible to get drunk in them.

 

God must help the critics - no one else will.

Vanochtend werd er een doos bezorgd. Ik had niks besteld. Er zat een prachtige bos bloemen in. Van Daan Thoomes, als dank voor het toezenden van 'Schrijvers geturfd'. Heel aardig, onnodig, maar gewaardeerd. Toevallig las ik gisterenavond het door hem geschreven hoofdstuk over zijn vader in 'Markante Veenendalers'. Dat lijkt me nog niet makkelijk, zo'n hoofdstuk over je vader schrijven, maar Daan weet de goede toon te kiezen. Hij heeft het wel over 'mijn vader', maar weet op een liefdevolle manier afstandelijk te blijven. Knap gedaan!

 

Vanochtend wandelden we een eindje met de hond en met Tygo. Intussen was de oud papier-kliko geleegd. Die reed ik naar achteren met Tygo erin. Hij vond het wel leuk, maar toch ook heel spannend.

De lege flessen puilden de schuur uit. Daarom bracht ik ze vanmiddag naar de C1000. Ik kocht er ook het één en ander, waaronder een slagroomvlaai. Bij de kassa keek de man die achter mij stond in mijn kar en zei: 'Zo.... lekker. Is dat nog om uw boek te vieren?' Ik kende hem niet, dan moet hij mij van een foto in de krant herkend hebben. Het is een rare ervaring. Toen ik in de gemeenteraad zat, stond ik ook met enige regelmaat in de krant, maar zulke reacties kreeg ik toen niet.

Wim Huijser mailt me een foto van een muur in de artiestenfoyer van schouwburg 'Kunstmin' in Dordrecht. Daar blijkt al jaren een tekst van C. Buddingh' op de muur te staan:

En dat is nog lang niet alle 'Buddingh'' van vandaag. Er viel een envelop van Fokuis Holthuis op de mat. Op 17 november schreef ik over hun Buddingh'-nieuwsbrief en dat ik daar na rijp beraad toch maar niets van kocht. Zij lazen dat en schrijven me nu (achterop een prentbriefkaart met een door Karel Kindermans getekend portret van Simon Carmiggelt): 'Beste Mats Beek, Ik las uw overwegingen in uw weblog van eergisteren en dacht: die verdient een cadeautje. Bijgaand het typoscript van een miniatuur van Buddingh'. Hartelijke groet, Fokas Holthuis' Ik ben pas over een week jarig, maar dit is alvast een heel leuk cadeau. Ik had al een handgeschreven brief én het manuscript van een gedicht van Buddingh' (gekocht van Fokas Holthuis). Een typoscript had ik nog niet! Omdat zij dit met mij willen delen, deel ik het weer met u:

Sommige voetbalwedstrijden lopen in de laatste paar minuten nog uit de hand. Ajax-PSV was vandaag zo'n wedstrijd. Ajaxied Suarez bijt (!) PSV'er Bakkal in de schouder. De scheidsrechter heeft het niet gezien. Tien wedstrijden schorsen op basis van de televisiebeelden zou ik zeggen.

Nieuwe 'Veense schrijver': Marij van den Heuvel.

21 november 2010

Eén keer per jaar is er een boekenmarkt in Wamel. Wil van Well (ambtenaar op de griffie in Veenendaal) woont in Wamel en is er actief in het verenigingsleven. Hij attenteerde me op deze boekenmarkt en was er vanochtend ook aanwezig. Lange tafels vol boeken; een beetje gesorteerd, maar het is nuttig alles toch even langs te lopen (ik haalde 'Marius wil niet in Joegoslavië wonen' van Karel van het Reve uit een doos waar hij echt niet in hoorde). Ik kocht er ruim negentig boeken, waaronder veel poëzie, o.a.:
- Guus Middag, Ik ben een napraatpapegaai
- Godfried Bomans, Wonderlijke nachten (eerste druk)
- Maarten 't Hart, Ratten (eerste druk)
- Patrizio Canaponi, De draaideur (eerste druk)
- Hans van de Waarsenburg, De dag van de witte chrysanten
- S. Dresden, Wereld in woorden
- Jef Geeraerts, Tien brieven rondom liefde en dood
- Hein de Bruin, Het ingekimde land
- Willem Brakman, Een wak in het kroos
- Elly de Waard, Anderling
- Kees van Kooten, Letterlust
- Gerrit Komrij, Heremijntijd

Wie alleen zijn naasten liefheeft,
heeft ze lief om er beter van te worden,
om het zichzelf zo gemakkelijk mogelijk te maken
of om verder geen gezeur aan z'n hoofd te hebben.
Hij is niet dapper.
Ach, hoe 't mogelijk is je naasten lief te hebben,
terwijl je ze toch kan zien en ruiken,
't is me een raadsel.
(Gerrit Komrij, Heremijntijd, blz. 9)

Na de boekenmarkt nam Wil ons mee naar Beneden-Leeuwen voor een bezoek aan het atelier en de woning van zijn vriend, de kunstenaar Ed van Heck. We stapten een andere wereld in, waar ik stil van werd. Van Heck (ook wel bekend als de Rembrandt van Beneden-Leeuwen) heeft zijn huis eigenhandig vertimmerd en ingericht met zelfgemaakt meubilair. Huis en inrichting stralen een zeventiende-eeuwse sfeer uit en overal staan en hangen door hem gemaakte kunstwerken; schilderijen, maar ook bronzen dieren (een prachtige uil) en gerestaureerde heiligenbeelden. Door het hele houten huis staan en hangen opgezette dieren, kunstvoorwerpen en oude gebruiksvoorwerpen en alles lijkt precies te staan waar het hoort te staan. Geen enkele keer denk je: 'Wat doet dat daar?'
Je waant je een paar eeuwen terug (of op een filmset van Harry Potter). Maar dat laatste doet het geheel geen eer aan. Eigenlijk is het geheel een 'Gesamtkunstwerk', waar Ed van Heck dan zelf ook deel van uitmaakt.
Van Heck speelt echter geen toneel, maar heeft een bewuste keuze gemaakt om zo te leven. Leven noch schilderwerk zijn een trucje; als schilder ontwikkelt hij zich.Tot voor kort was hij bezig met het schilderen op koperen platen. Nu hij deze techniek beheerst, is hij overgestapt op het schilderen op houten panelen. In alle gevallen zijn de schilderijen gevat in forse, eigengemaakte lijsten. Ik vind die lijsten mooi, maar ik kan me voorstellen dat eventuele kopers vanwege de lijsten afhaken.
Vorig jaar was Van Heck in 'Showroom' van Joris Linssen te zien. Daar past hij zeker in, maar ik vind hem geen zonderling in de negatieve betekenis van het woord. Het is wel iemand die de keuze heeft gemaakt zijn leven anders in te vullen dan de meesten van ons doen. Ik heb respect voor mensen die dat durven én die dat vervolgens ook consequent uitvoeren.
Bekijk hier de promotiefilm voor een kunstwerk van Van Heck en hier de uitzending van Showroom (Van Heck zit in het tweede deel van het programma).

Guillaume van der Graft (pseudoniem van Willem Barnard) is vanochtend in Utrecht overleden. Hij was dichter en theoloog. Theologische werken publiceerde hij onder zijn eigen naam. Hij werd negentig jaar. Ik heb vanavond deze bladzijde overgezet naar de nieuwe layout.

 

Gedichten schrijven, right or wrong, ik moet
tot de dood er op volgt gedichten schrijven.
Het is een overtuiging in mijn bloed,
het is mijn enige manier van leven:
(Guillaume van der Graft, My country (fragm.), Gedichten, blz. 156)

2 bestellingen: Jan Terlouw, 'Koning van Katoren', Monique Boekaerts en P. Robert-Jan Simons, 'Leren en instructie. Psychologie van de leerling en het leerproces'.

22 november 2010

Vanochtend stonden er vier VWO6-leerlingen voor mijn bureau. Ze moeten voor hun literatuurexamen vijf gedichten uit één bundel bestuderen. Of ik ze kan adviseren. Uiteraard doet het me goed dat ze daarvoor bij mij 'terugkomen', het is drie jaar geleden dat ze les van mij hebben gehad, maar iets van mijn liefde voor poëzie is blijkbaar bij ze blijven hangen. Aan de andere kant ken ik ze nauwelijks meer en dan is het lastig om iets te adviseren dat ook echt bij ze past. Twee van hen stonden met de 'Verzamelde liedjes en gedichten' van Willem Wilmink in de hand. Daar ben ik dol op, maar voor zo'n examen moet je er wel een heel bewuste keuze uit maken; het verschil tussen kinderliedjes en gedichten voor volwassenen is bij Wilmink niet altijd direct duidelijk. Ik ben met ze naar de schoolbibliotheek (dat blijft een prettiger woord dan 'mediatheek') gelopen en daar heb ik ze Vasalis, Rawie en Leeflang laten bekijken. Dat is een veilige keuze; bundeltjes uit de Lijsterserie. Maar ze zijn leesbaar en de leerlingen kunnen zich daar geen bult aan vallen.

Guillaume van der Graft woonde van 1978 tot en met 2008 op Jacob van Ruisdaelstraat 76 in Utrecht. Op 16-01-2010 werd er in de stoep voor dat adres een herinneringstegel aangebracht.

Vanaf 2008 woonde hij in het Bartholomeus Gasthuis (een verzorgingstehuis) in de binnenstad van Utrecht.

Nieuw op Schrijversinfo: Emmanuel de Bom.

De onzinnigste clichés hebben de langste adem, zo niet het eeuwige leven.
(Bergman, Nagelaten werk, blz. 41)

1 bestelling: Tolkien, 'De hobbit'.

23 november 2010

Ik ging in het donker van huis en kwam ook weer in het donker thuis. Rapportvergaderingen vandaag. Van 8.00 tot 17.00 uur. Daarvoor moest ik bovendien de boel al klaarzetten en daarna nog even opruimen. Op het midden van de dag waren de brugklassen aan de beurt, dus toen had ik een paar uur om even 'wat anders' te doen. Wat nakijken, de verslagen van de ochtendvergaderingen uitwerken, even een half uurtje niks doen.

Hans Vervoort stelt een daad vandaag. Hij stelt vanaf heden 12 titels die niet meer in de boekhandel verkrijgbaar zijn beschikbaar als gratis e-book. Ze kunnen als pdf-file en als epub-file gedownloaded worden op zijn website. Hij zegt: "Sinds jaar en dag is de levensduur van boeken steeds korter geworden en van de meeste schrijvers zijn alleen hun laatste titels nog verkrijgbaar. De komst van internet en het e-book zou voor uitgevers een mooie gelegenheid geweest zijn om hun oude fonds een nieuw leven te geven tegen schappelijke e-book-prijzen. Ze hadden er de lezers en de schrijvers een plezier mee gedaan en zelf enige ervaring kunnen opdoen met het digitale boek. Als ze vervolgens en bloc hadden afgesproken nieuwe titels het eerste jaar uitsluitend op papier uit te geven was het denkbaar geweest de beide markten zo goed mogelijk gescheiden te houden en het kannibaliseren van titels die tegelijk in beide vormen uitkomen te vermijden. Nu lijkt digitalisering op de boekenmarkt tot dezelfde chaos te gaan leiden als dat enige tijd geleden in de muziekbranche het geval was." Vervoort wacht die chaos dus niet af en laat zijn oude boeken gratis downloaden. Zijn mening over de boekenbranche verwoordde hij op 07-10-2009 in een artikel in 'NRC'.

Ik vind dat een prijzenswaardige actie van Vervoort, al heb ik er tegelijkertijd als handelaar in tweedehands boeken wel weer moeite mee. Daar gaat mijn handel! En van Vervoort heb ik wel het één en ander te koop:

• Hans Vervoort, Een zomer apart, uitg. De Arbeiderspers, 1e druk, 1982, Grote ABC nr. 430, 166 blz., 20x12,5 cm., bestelnummer RALV166, € 4,50
• Hans Vervoort, Het tekort, uitg. Arbeiderspers/ECI, 1989, serie: Schrijvers van nu, gebonden, grijs linnen, goudopdruk op de rug, met stofomslag, 141 blz., 22x14 cm., bestelnummer RALV59, € 5,00
• Hans Vervoort, Met stijgende verbazing, uitg. De Arbeiderspers, Grote ABC nr. 372, 2e druk, 1981 (1e = 1980), 154 blz., bestelnummer RALV60, € 6,00
• Hans Vervoort, Met stijgende verbazing, Bulkboek 155, 48 blz., jaargang 14, krantenpapier, geniet, bestelnummer BB0155, € 3,50
• Hans Vervoort, Vanonder de koperen ploert, 2e druk, 1988 (1e =1975), uitg. De Arbeiderspers, Grote ABC nr. 626, paperback, 214 blz., 20x12,5 cm., bestelnummer RALV177, € 6,00
• Hans Vervoort, Zwarte rijst. Een tropische vertelling, uitg. Rap, 2e druk, 1978 (1e = 1977), paperback, 84 blz., 21,5x14 cm., bestelnummer RA23622, € 4,00
• Hans Vervoort, 1 verhaal: 'Een vrouw teveel' in 'Boosaardig. Oorspronkelijke griezelverhalen', bijeengebracht door Robert-Henk Zuidinga, uitg. Sijthoff, 1986, paperback, 223 blz., 23x15 cm., met werk van o.a. René Stoute, Jan Siebelink, Hans Vervoort, Hans Plomp, Bas Heijne, Jef Geeraerts, Heere Heeresma, Frans Pointl, bestelnummer RABUN124, € 5,00

En knipsels natuurlijk:

• Hans Vervoort, Levensgrote miniaturen, over: 'Kleine stukjes om te lezen', Th. Sontrop, Parool, 03-04-1971.
• Hans Vervoort, Hans Vervoort en reclamepsychologie, VN, 15-09-1973.
• Hans Vervoort, Gewichtloos proza van Hans Vervoort, over: 'Heden mosselen, morgen gij', Kees Fens, Volkskrant, 09-02-1974...
• Hans Vervoort, Een nieuwe groep prozaïsten?, over: 'Heden mosselen, morgen gij', Gerrit Komrij, VN, 02-03-1974.
• Hans Vervoort, Wraak met een bom duiten, over: 'Zonder dollen', Gerrit Komrij, VN, 08-02-1975.
• Hans Vervoort, Toen Vroeger in Indië, over: 'Zwarte rijst', Aad Nuis, HP, 02-07-1977.
• Hans Vervoort, Zoete en bittere rijst, o.a. over: 'Zwarte rijst', Kees Fens, Volkskrant, 09-07-1977..
• Hans Vervoort, Een verankerd verleden, over: 'Zwarte rijst', Jan Geurt Gaarlandt, VN, 23-07-1977.
• Hans Vervoort, Hans Vervoort (39): 'Ik verzin de werkelijkheid...', interview, Frank van Dijl, hvv, 27-01-1979.
• Hans Vervoort, Vervoort, heel precies, weinig vrolijk, over: 'Met stijgende verbazing', Wim Sanders, Parool, 12-09-1980.
• Hans Vervoort, Hans Vervoort schrijft zijn mooiste boek, over: 'Met stijgende verbazing', J. Huisman, AD, 26-09-1980.
• Hans Vervoort, De terugkeer van het lelijke eendje, over: 'Met stijgende verbazing', Reinjan Mulder, NRC, 26-09-1980.
• Hans Vervoort, Modern onheil bij Hans, over: 'Met stijgende verbazing', Jaap Koopmans, RN, ?-10-1980.
• Hans Vervoort, Proza als een goed marketingrapport, over: 'Met stijgende verbazing', August-Hans den Boef, Volkskrant, 04-10-1980..
• Hans Vervoort, Hans Vervoort schreef weer over Indië, lichtvoetig en goed, over: 'Met stijgende verbazing', Hans Warren, UN, 19-11-1980.
• Hans Vervoort, Ik wil een spoor nalaten, interview n.a.v.: 'Een zomer apart', J. Huisman, AD, 13-07-1982.
• Hans Vervoort, Een cacaobus van onvermogen, over: 'Een zomer apart', Henk Lagerwaard, NRC, 13-08-1982.
• Hans Vervoort, Uit het leven van de grijze onvoldaanheid, over: 'Een zomer apart', Carel Peeters, VN, 24-07-1982.
• Hans Vervoort, Vervoort terug op zijn oude niveau, over: 'Het tekort', Inge van den Blink, UN, 26-05-1988.
• Hans Vervoort, Veel losse eindjes, over: 'Het tekort', Arnold Heumakers, Volkskrant, 24-06-1988.
• Hans Vervoort, Het ideale boekenweekgeschenk, over: 'Eerlijk is vals', Max Pam, HP/De Tijd, 16-03-2001.
• Hans Vervoort, Te echt om waar te zijn, over: 'Eerlijk is vals', Thomas van den Bergh, Elsevier 17-03-2001.
• Hans Vervoort, Slowseller, over: 'Geluk is voor de dommen', Max Pam, HP/De Tijd, 24-01-2003..
• Hans Vervoort, De korte baan, over: 'Geluk is voor de dommen', Thomas van den Bergh, Elsevier, 25-01-2003..
• Hans Vervoort, Waarover de mensen zich druk maken, over: 'Geluk is voor de dommen', Aleid Truijens, Volkskrant, 31-01-2003.
• Hans Vervoort, Het eten viel daar niet mee, over: 'Kind van de Oost' en 'Retourtje Tropen', Kester Freriks, NRC, 16-09-2005.
• Hans Vervoort, De triviale kanten van het kantoorleven, over: 'Het bedrijf, deel 1', Gijs Zandbergen, Volkskrant, 31-10-2007.
• Hans Vervoort, Concreet zijn, dat is niets voor Rinus, over: 'Het bedrijf, deel 1', Janet Luis, NRC, 14-12-2007.
• Hans Vervoort, De legendarische declaraties van Joop van Tijn, in guldens, over : 'Het bedrijf, deel 3', Jean-Pierre Geelen, Volkskrant, 12-03-2010.
• Hans Vervoort, Sussen lijmen suwen trekken, over : 'Het bedrijf, deel 3', Janet Luis, NRC, 19-03-2010.

Ik meldde Vervoort mijn bedenkingen in een mailtje, maar zelfs daar had hij al over nagedacht: 'Ik denk dat als lezers een ebook zo goed vonden dat ze 'm in de boekenkast willen hebben, er toch weer vraag naar een papieren versie zal ontstaan, al dan niet 2ehands. Ik verwacht dat in de toekomst ebooks verkocht zullen worden met een optie om na lezing voor een paar euro een 'print on demand' te bestellen, die ze - als ze het boek zeer waardeerden - in hun kast kunnen zetten. Gr. Hans.'

Er is iets mis met de verwarmingsketel, of meer waarschijnlijk: met de afvoer van het overtollige water. De vloerbedekking onder de ketel is kletsnat, er staan kartonnen dozen waar het vocht tien centimeter in is opgetrokken. De monteur komt er vrijdag naar kijken (en er hopenlijk ook iets aan doen).

Nieuw op Schrijversinfo: Raymond Herreman.

2 bestellingen: A.W. Boon, R van Brakel e.a., 'Netwerk 4 vwo', Monica Dickens, 'One Pair of Feet'.

24 november 2010

Precies vijfentwintig jaar geleden overleed C. Buddingh'. In Dordrecht is er een Buddingh'-week met allerlei activiteiten. Vanavond werd in de 'Kunstkerk' de 1117 bladzijden dikke 'Buddingh' gebundeld' gepresenteerd. Alle gedichten van Buddingh' die ooit in druk (zijn bundels, tijdschriften, bloemlezingen) verschenen zijn. Er was sneeuw voorspeld, maar daar hadden we onderweg gelukkig geen last van. Het was wel wat miezerig, maar we konden Dordrecht vlot bereiken. Het parkeren viel er niet mee; we reden wat rondjes rond de Museumstraat en parkeerden uiteindelijk schuin voor Pictura.
Het was een aangename avond; er werden gorgelrijmen gezongen door Dichterbij (de cd verschijnt volgend jaar), er werd een muziekstuk van componist Hans Tolhuijs uitgevoerd, die zich liet inspireren door Budingh's gedicht 'soms, 's avonds' en uiteraard waren er toespraken: van een directeur van het museum, van de uitgever Vic van der Reijt en van biograaf en samensteller van het boek Wim Huijser.
De complete avond werd op radio uitgezonden door Radio Rijnmond, wat een curieuze pauze opleverde: het journaal van negen uur moest worden uitgezonden.

Vic van der Reijt	Wim Huijser	Dankwoord Wiebe Buddingh'

1 bestelling: Guillaume van der Graft, 'Verzamelde liederen'.

25 november 2010

Ik was vanochtend al wel les aan het geven, maar ik was nog niet helemaal wakker. Gelukkig werkte B2d mee; ze waren heel stil het verhaal van Lancelot en koning Arthur aan het lezen. Zo stil dat op een gegeven moment het licht in het lokaal uitging. Er hangt een bewegingsmelder in het lokaal en dat ding had dus al een minuut of tien geen beweging meer waargenomen. Als dat geen stilzitten is!

In mijn klassen liet ik vandaag 'Buddingh' gebundeld' zien en vertelde daarbij het één en ander over Buddingh'. Ik had in een doosje wat uit mijn Buddingh'-verzameling meegenomen. Ik wilde vooral aan de leerlingen laten zien wat je gaat verzamelen 'als je alle boeken al hebt': een singletje waarop hij voorleest, een speciale gebonden versie (als de handelsuitgave niet gebonden was), een originele brief, een typoscript. De leerlingen haakten af toen ik 'A flat tyre in Fulham' van Josephine Bell liet zien. 'U gaat toch niet alle boeken kopen die hij gelézen heeft, meneer?' Nee, zeker niet, maar dit is een bijzonder exemplaar. Buddingh' schrijft in zijn dagboek van juli 1973 hoe hij dit boek in Engeland in een tweedehandsboekwinkeltje koopt. En dit is niet 'een' exemplaar van dat boek, dit is hét boek dat hij toen kocht. Hij zette er zijn initialen in, plus in zijn onmiskenbaar handschrift de datum en de plaats van aankoop. Een enkele leerling wilde me hierbij het voordeel van de twijfel geven, maar het meerendeel vond dit toch 'niet normaal meer'. Mijn doel van deze tien minuten was ze 'de gekte' van een verzamelaar te laten zien. Die doelstelling leek me gehaald.

Een telefoontje van Hanneke: Ed ligt alweer een week in het ziekenhuis. Het is de nasleep van zijn operatie op 9 november. Die is erg zwaar geweest. Ze hebben er (terwijl hij 'open' lag) zelfs een chirurg voor van huis gehaald. Nu treden er allerlei complicaties op. Hanneke had het over 'één stap vooruit en twee achteruit' en zo klinkt het hele verhaal ook wel. Het is op dit moment hopen dat de medicijnen aanslaan, anders zullen ze hem na het weekend opnieuw moeten opereren. Ik ben een beetje aangeslagen van het hele verhaal.

2 bestellingen: Marek van der Jagt, (= Arnon Grunberg), 'De geschiedenis van mijn kaalheid', Maeve Binchy, 'De spiegel van het meer'.

26 november 2010

Om het op mijn verjaardag op school een beetje makkelijk te houden, had ik in al mijn lessen vandaag een tekstverklaring gepland. De leerlingen rustig aan het werk en ik een beetje rustig zitten en rondkijken. Het echte werk komt natuurlijk daarna, want het moet allemaal wel weer nagekeken worden.

's Avonds hadden we het huis vol visite.Gezellig en omdat het weekend vandaag begint, werd het ook later dan anders. Ook een eindje na je vijftigste kun je met cadeautjes nog erg in je nopjes zijn. Bijvoorbeeld met:
- Koot & Bie Audiotheek (11 cd's)
- Een theaterkaartje Hans Dorrestijn voor mei volgend jaar
- Een fles Mystery Speyside single malt 1966 (uit The Ultimate collectie)
- Een wandklok met fotolijstjes op de plek van de uren
- Onze Taal Taalkalender 2011
- Mandje macaronibenodigdheden, met blikjes Smac (padvinderij-heimwee)
- Mezenbollen en ander vogelvoer
- Enkele boekenbonnen (altijd goed)
- Marzipan (altijd goed)
- flesje wijn (ook altijd goed)
- en niet te vergeten een verfkunstwerk van Tygo (daar zijn ze maar druk mee op het kinderdagverblijf)
Mijn familie en mijn kennissen kennen me goed en geven eigenlijk alleen cadeautjes waar ik ook blij mee ben.

Daarnaast kreeg ik via de post van Sarien het boek 'Veenhuizen. Wat heeft u hier te zoeken ...'. Het boek verscheen op 25-09-2010 t.g.v. het eerste jubileum van het Gevangenismuseum in het voormalig Tweede Gesticht in Veenhuizen. Het geeft in tekst én in veel foto's de geschiedenis van Veenhuizen weer. Het is ook een bladerboek. Net als bij de twee grote boeken van de Historische Vereniging over Veenendaal staat er met grote regelmaat aan de zijkant van een bladzijde (en in een andere kleur) een onderwerp kort beschreven. Dat bladert heerlijk en je kunt zo'n apart onderwerpje lezen als je oog eraan blijft hangen, ook al ben je aan het boek zelf nog niet begonnen.
Het was voor Sarien nog spannend of ik het boek zou krijgen. Ze kocht het boek maandag bij boekhandel Van Hummelen aan de Kruisstraat in Assen. Hij zou het dinsdag voor haar opsturen. Op dinsdag sprak de rechter het faillissement over deze boekhandel uit. Het was dus maar de vraag of het boek nog verstuurd zou worden. Maar het is gelukt.

27 november 2010

Flink uitgeslapen (tot een uur of elf) en daarna de rommel van gisterenavond wat opgeruimd. Het was een heel leuke avond, maar dat laat in de kamer altijd wat sporen na (en vannacht hadden we geen zin meer om die op te ruimen).

Wie het volk heilig verklaart, wordt door het monster dat hij daarbij oproept, verslonden.
(Bergman, Nagelaten werk, blz. 49)

Toen in Smilde de woning van de familie van Carry van Bruggen (Tramweg 30) werd afgebroken, werd er een bad in de grond gevonden met Hebreeuwse tekst. De bewoners van het op die plek nieuw gebouwde huis hebben hiervan een stuk bewaard. Later kwam de burgemeester langs om te vragen of dit stuk steen bij het monument voor de Joodse oorlogsslachtoffers uit Smilde geplaatst mocht worden. Dat is gebeurd. Het monument aan de Hoofdweg staat er sinds 1983 en is in 2010 gerestaureerd. De foto's zijn van Sarien Visser.

 

Het aan de muur hangende kacheltje in de bijkeuken is kapot. Dat ding moet de vorst eruit houden, omdat de wasmachine in die bijkeuken staat. We zijn wat bouwmarkten afgeweest om een nieuwe te kopen, maar dat valt nog niet mee. Ze verkopen ze wel, maar ze zijn allemaal veel groter dan ons oude exemplaar en passen niet op de oude plek. Gedoe!

En weer is er een seksschandaal in de katholieke kerk boven tafel. Nu is er zelfs een bisschop bij betrokken. Nog even en de katholieke kerk wordt als criminele organisatie verboden en lidmaatschap ervan wordt strafbaar gesteld.

Nieuw op 'Veense schrijvers': Hendrik Roodbeen.

1 bestelling: 2 schoolboekjes Engels.

Antwoorden van 28 november:
1. Waar
2. Waar. Het gaat om een x-aantal, x-as, X-benen, X-chromosoom en x-stralen.
3. Niet waar. Wel een 'letter van banket'.

28 november 2010

Ik heb de 'Onze Taal Taalkalender 2011' eens doorgekeken. Het is weer een interessante kalender geworden. De opbouw is:
- Maandag - Taaltriviadag, door Saskia Aukema
- Dinsdag - Etymologiedag, door Marlies Philippa
- Woensdag - Taaladviesdag
- Donderdag - Eufemismendag, door Riemer Reinsma
- Vrijdag - Taalkundedag, door Berthold van Maris
- Zaterdag - Dierendag, door Ewoud Sanders
- Zondag - Bijbeltaaldag, door Nicoline van der Sijs.

Een voorbeeld (van vandaag over een jaar): maandag 28 november (Taaltrivia dus)

Stel, in het schap van de chocoladeletters staan alle letters in alfabetische volgorde naast elkaar, en ik pak de vijfde letter links van de eerste letter na de O - dan grijp ik naar de L. Waar of niet waar?

En er staat op de achterkant van dit kalenderblad:

Dat is niet waar. Ik pak de K.

1. Op een toetsenbord zit de letter D tussen de S en de F. Waar of niet waar?

2. In het Groene Boekje staan meer dan drie woorden die beginnen met een losse letter x/X en een streepje, waaronder een x-aantal. Waar of niet waar?

3. In het Sinterklaasliedje 'O, kom er eens kijken' komt een chocoladeletter voor. Waar of niet waar?

De antwoorden staan onder 27 november.

Afgelopen vrijdag haalde ik mijn steunzolen op bij de podoloog. Vandaag heb ik er een poosje op gelopen. Ik moest ze wel wat bijknippen voordat ze in mijn schoenen pasten. Met name onder mijn linkervoet voel ik verschil. Ik ben benieuwd of dit me ook werkelijk van de pijn af gaat helpen.

Overgezet: Arnon Grunberg (ik moet nog wel wat boekomslagen scannen) en Hans Faverey.

Nieuw op 'Veense schrijvers': Wim van Essen, Guus van Reenen, Marthie Overeem, Boudewijn Schrik, Reiny Brunekreeft, Piet Valkenburg, Harry Slieker.

29 november 2010

Vandaag zijn we gestart met het milieuproject voor de tweede klassen havo en vwo. Jelle deed - als aardrijkskundedocent - de aftrap in de aula. Daarna gingen de leerlingen in zes groepen uiteen. Ik begeleid de groep die zich bezighoudt met een studie naar zonnepanelen (waarvan we er heel wat hebben op school) en andere manieren van energievoorziening.
De deskundige op het gebied van energie van Patrimonium Woonstichting opende dit project met een gastles. Hij leidde de leerlingen virtueel rond door Veenendaal en bekeek met hen o.a. de 9000 (!) zonnepanelen die Patrimonium op de diverse flats in Veenendaal heeft staan. Maar ook in Veenendaal-Oost is Patrimonium actief (dat gaan we woensdag nog bekijken). Aan het eind van het verhaal had hij een klein zonnepaneeltje (waarmee je je telefoon op kunt laden) als prijs voor de leerling die het juiste aantal zonnepanelen van Patrimonium kon raden/berekenen.

Na zijn les nam hij ons mee naar de Oranjetoren. Dat is maar een paar honderd meter van school af, dus daar konden we lopend heen. Deze hele toren wordt verwarmd d.m.v. het stoken van pelletkorrels. Met verbazingwekkend weinig van deze korrels kan zo'n enorm gebouw worden verwarmd. De installatie is wat duurder dan die op gas, maar dat verschil is in vier jaar terugverdiend. Indrukwekkend. De korrels komen nu nog van ver weg, maar vanaf volgend jaar worden ze gemaakt van het afval van timmerfabriek Doornebal uit Veenendaal.

In een nieuwbouwwijk van Smilde eert men oud-inwoonster Carry van Bruggen met een straatnaam.

Bovenstaande foto is van Sarien Visser. Zij is bezig alle bi(bli)ografieën één voor één door te nemen op taal- en tikfouten. Net als bij 'Schrijvers geturfd' schrik ik van de hoeveelheid fouten en foutjes. Gelukkig wel vooral tikfouten, maar toch. Aan de andere kant is het dus heel nuttig dat het gebeurt. Het wordt wel - net als bij het overzetten naar de nieuwe lay-out - een project van de lange adem.

Nieuw op 'Veense schrijvers': Niek van Ditmarsch.

30 november 2010

Vandaag heb ik nauwelijks tijd voor dit weblog en al helemaal niet voor de literatuur.

08.45 - 14.05 uur - Project.
14.05 - 15.40 uur - Zorgteam.
15.40 - 16.00 uur - Gesprek ouder.
16.00 - 17.00 uur - Voorbereiden ouderavond (alle toetsen van de te bespreken leerlingen opzoeken).
17.00 - 18.10 uur - Thuis eten, even op de bank zitten, dit stukje schrijven.
18.30 - 22.15 uur - Ouderavond / tienminutengesprekken.

Dat milieuproject is leuk, maar het kost me veel tijd. Normaal geeft ik per week twaalf uur les (daarnaast heb ik teamleiderstaken). Deze week geef ik dertig uur les. Het is een beetje mijn valkuil: roepen 'Dat doe ik wel' en dan later tot de conclusie komen dat het wel veel is, of anderszins tegenvalt.

Het hoogtepunt van vandaag was een lezing van een ouder die naar Antarctica is geweest. Hij maakte daar veel foto's en films en bood zelf aan daar binnen het milieuproject over te vertellen. Dat deed hij vandaag twee keer een uur (voor zo'n veertig kinderen) en morgen doet hij dat nog één keer. Daar komt nog bij dat hij zijn verhaal in het Engels doet (hij is een Engelsman, getrouwd met een Nederlandse). Het bleek voor deze dertien- en veertienjarigen geen probleem te zijn. In de voorbereiding hadden we tegen elkaar gezegd: beter eenvoudig Engels dan een steenkolennederlands. De leerlingen (en de docenten) hingen aan zijn lippen.

3 bestellingen: knipsel Mulisch, Gezangenboek, Hans Verhagen, 'Duizenden zonsondergangen', Sybren Polet, 'Demiurgasmen'.

Door naar december 2010